25th January 2006

Pure and selfless love towards all living beings, considering everyone as embodiments of the Divine, with no expectation of reward, is true Love. With this attitude, when one regards divinity as present in all beings, he experiences true love. Whatever be the vicissitudes one may face, whatever be the personal sorrows and privations one may undergo, true love will remain unaffected. Today, the moment a difficulty arises, love turns into hatred. True love is the sweet fruit that grows out of the fragrant flower of good deeds. Love rules without recourse to the sword. It binds without laws. Only one who has such true love can be described as human, for, divine love is the basic quality of a true human being.

عشق پاک و فارغ از خودخواهی به همه موجودات زنده، با در نظر گرفتن این نکته که همه تجسمی از خداوند هستند، بدون انتظار هیچ پاداشی، عشق راستین است. با این نگرش، وقتی یک شخص الوهیت را در همه موجودات حاضر می بیند، این عشق حقیقی است که تجربه میکند. هر دگرگونی و تحولی که شخص با آن مواجه می شود، هر سختی و اندوه درونی که متحمل شود، عشق راستینش تحت تاثیر آن واقع نمی شود. امروز، آن زمان که مشکلات بالا می گیرند، عشق به نفرت بدل می شود. عشق راستین، میوه شیرینی است که از گل خوشبوی اعمال نیکو رشد می کند. عشق بدون توسل به شمشیر حکمرانی می کند. بی هیچ قانونی، در قید و بند در می آورد. تنها کسی که چنین عشق راستینی داشته باشد را می توان بعنوان آدمی از او یاد کرد، چون، عشق معنوی کیفیت اساسی یک انسان حقیقی است.