29th January 2006

The cosmos is the creation of the Divine. It is surcharged with energy. This energy is not localized at a particular point in space or time. Though this energy is all-pervading, man is unable to recognise its divine nature. As he cannot recognise it, he presumes that it does not exist. Electrical energy flows continuously in the wires. But, its presence is recognized only when a bulb is fitted and switched on. Likewise, though God is omnipresent. His divine effulgence will shine only in those who adore Him with a pure heart.

عالم هستی را خداوند آفریده است؛ که مملو از انرژیست. این انرژی در یک نقطه یا زمان مشخصی جمع نشده. هر چند که این انرژی در همه چیز قابل نفوذ است، انسان قادر نیست طبیعت معنوی خویش را بازشناسد. و چون ناتوان از شناخت آن است، اینطور برداشت می کند که (معنویت) وجود ندارد. انرژی مغناطیسی بطور مداوم در سیم جریان دارد. لیکن، حضورش تنها وقتی چراغ را روشن می کند قابل تشخیص است. به این ترتیب، اگرچه خداوند در همه جا حاضر است، شکوه و عظمت الهی اش تنها در آنهایی می درخشد که او را با قلبی پاک و خالصانه می پرستند.