5th February 2006

Pleasure and sorrow are not inherent in the nature of man. They are products of the mind. Bliss is the true nature of man. But it can be realised only when the love of God is experienced. The sense of 'my-ness' has to be totally eradicated. The man who is filled with love has great peace of mind, purity of heart and is unruffled by any adverse circumstances, failures or losses. This fortitude is derived from love of the Lord, which endows him with self-confidence. Self-confidence generates an immense internal power. Everyone has to develop this power. Everyone has to develop this self-confidence so that the Atma-Ananda (bliss of the Self) may be experienced.

خوشی و غم  در طبیعت انسانی نیست. آنها فرآورده های ذهن اند. سعادت و خوشبختی ذات حقیقی بشر است. اما این تنها وقتی قابل درک است که عشق خداوند تجربه گردد. حس "منیت " بایستی بطور کامل از بین برود. کسی که سرشار از عشق است، ذهن آرامی دارد، قلبش پاک است و در موقعیت های ناسازگار همچون شکست ها و خسارات آرامش خود را از دست نمی دهد. این شهامت اخلاقی از عشق به پروردگار که به او اعتماد بنفس می بخشد نشات می گیرد.اعتماد به خود نیرو و قدرت مافوق درونی را موجب می شود. هر کس باید این قدرت را پرورش دهد. هر کس باید این اعتماد به خود را افزایش دهد تا اینکه آتما-آناندا (سعادت فرد) حاصل شود.