10th March 2006

There is no greater friend than God. He is beyond the reach of praise or censure. He does not give up man although many a time he fails to come up to His expectations. That is why God has been given the appellation, Suhrid (a true friend). God desires no offerings from any devotee. God is the only one who confers benefits on devotees without expecting any return. In spite of this, man does not readily accept such a friend. Only the man who accepts God as such a friend and is guided by His advice can understand the full meaning of Divine friendship. Faith of this nature alone constitutes true Jnana (wisdom).

هیچ دوستی بزرگتر از خداوند نیست. او فراتر از ستایش و تمجید، یا سرزنش و انتقاد است. اگرچه آدمی خیلی اوقات نمی تواند بر توقعاتش غالب شود، اما خداوند هیچ گاه او را به حال خود وا نمی گذارد. و به این خاطر است که او را چنین لقب داده اند، سورید (یک دوست حقیقی). خداوند از هیچ بنده ای هدیه و پیشکشی طلب نمی کند. خداوند تنها کسی است که به مخلصانش نعمت عطا می کند و در ازای آن هیچ توقعی ندارد. با وجود این، انسان حاضر به پذیرفتن چنین دوستی نیست. تنها کسی که خداوند را بعنوان چنین دوستی پذیرا می شود و توسط نصایح او راهنمایی می شود، قادر است معنی کامل دوستی معنوی را درک کند. تنها ایمان به این اصل است که موجب شکل گرفتن جنانا (شعور) راستین می گردد.