11th March 2006

Man today is like a horseman riding two horses at the same time. He aspires for the Divine, yet at the same time he yearns for worldly pleasures too. He forgets that the creation is contained within the creator. Forgetting this truth, he goes after the phenomenal world, regarding it as different from the Divine. Instead of following the easy path of chanting God's name, man involves himself in multifarious troubles and wastes his precious life. Man is verily God. He is allowing his inherent divinity to be submerged by worldly desires. He should utilise the pure and sacred thoughts that arise in him to turn away from the transient attractions of the world and to set him on the path towards the Divine.

انسان ِ امروز همچون مرد اسب سواری است که همزمان دو اسب را می راند. او معنویت را طلب می کند، لیکن در همان حال، بدنبال لذات دنیوی نیز هست. فراموش کرده است که همه آفرینش در وجود خالق آن قرار دارد. چون این حقیقت را فراموش کرده، بدنبال دنیای شگفت انگیز می رود، و آن را بعنوان چیزی جدا از معنویت می پندارد. بجای پیمودن راه ساده ای چون ذکر نام خداوند، خود را درگیر مشکلات بیشمار و به حدر رفتن زندگی پرارزشش می کند. انسان در حقیقت خود خداوند است. او اجازه می دهد که ذات معنوی اش با خواسته های دنیایی پوشانده شود. او باید افکار پاک و مقدسش را برای برگشتن از جذابیتهای زودگذر و فانی دنیایی بکار برد و خود را در راه رسیدن به معنویت قرار دهد.