30th April 2006

In this worldly life, love is manifested in several forms such as the love between mother and son, husband and wife, and between friends. This love based on physical relationship arises out of selfish motives and self-interest. But the love of the Divine is devoid of any trace of self-interest. It is love for the sake of love alone. One characteristic of this love is to give without expectation of any return. Secondly, love knows no fear. Thirdly, it is only for love's sake and not out of any selfish motives. All these three facets of love constitute Prapatthi (Surrender). When one revels in this attitude of Prapatthi, one experiences the bliss of the Divine.

در این زندگی دنیایی، عشق در گونه های مختلف، همچون عشق مادر و پسر، زن و شوهر، و میان دوستان نمود پیدا می کند. این عشق که بر اساس روابط فیزیکی بنا شده است، از انگیزه های خودخواهانه و نفع شخصی نشات می گیرد. اما عشق معنوی عاری از غرض شخصی است. آن، عشق است به جهت خودِ عشق. یک مشخصه از این عشق، بخشش بدون انتظار هیچ تلافی است. دوم اینکه، عشق هیچ ترسی نمی شناسد. و سوم؛ آن فقط به جهت عشق است و نه برگرفته از غرایض شخصی. هر سه ِ این صورتهای عشق، پراپاتی (تسلیم و رهایی) را سبب می شوند. هنگامیکه شخص از این منش (پراپاتی) غرق لذت می شود، طعم سعادت و شادی معنوی را خواهد چشید.