12th May 2006

Developing attachment to persons and possessions is the cause of all sorrow. By reducing attachments and developing love for God, one can reduce misery and experience more happiness. The more one loves God, the more the bliss one experiences. Men are plunged in misery because they hanker after the physical instead of yearning for God. If men transform their desire for material objects into the desire for the Supreme they will enjoy immense happiness. All that is necessary is to see the Divine in everything. This is true devotion. Work will then turn into worship and every act rendered holy.

تعلقات ِ هر چه بیشتر به روابط انسانی و مادیات دلیل همه اندوه هاست. با کاستن از چنین تمایلاتی و گسترش عشق به خداوند، شخص می تواند از بدبختی و بیچارگی دوری جوید و شادی بیشتری را تجربه کند. هر چه یک نفر عشق بیشتری به خداوند داشته باشد، سعادت و شادکامی بیشتری نسیبش خواهد شد. انسانها در بدبختی فرو می روند، چون به جای اشتیاق به خداوند، به دنبال مادیات هستند. چنانچه بشر خواسته های خود را بسوی چیزهای مادی به خواسته های متعالی تغییر دهد، در شادی و سرور ِ بی انتهایی غوطه ور خواهد شد. همه ِ آنچه لازم است، اینست که معنویت را در همه چیز ببینیم. این است هواخواهی ِ راستین. آنوقت هر عمل به نیایش بدل می شود و هر کاری مقدس است.