20th May 2006

Everyone must seek and discover the answer to the question, "Who am I?" The senses are powerless to give the answer; indeed they are limited in their own functioning - there are sounds the ear cannot hear, colours the eye cannot perceive, and tastes beyond the ken of the tongue. They are imperfect instruments for the study of the external world. How then can they serve us in our enquiry into the intangible, inner world of the Self? Contemplate on the truth that the body and the Atma (Self) are separate. This practice is indispensable for realizing the truth of one's Divinity.

هر کس باید کنکاش کند و جواب این سوال را بیابد که، "من که هستم؟". احساسات از دادن جواب عاجزند؛ در واقع آنها در کار خود هم محدود عمل می کنند – صداهایی هستند که گوش از شنیدن آن در می ماند، رنگهایی هستند که چشم قادر به مشاهده آنها نیست، و مزه هایی که فراتر از توان چشایی زبان است. آنها برای بررسی دنیای خارج وسایلی ناقصند. آنوقت آنها چطور می توانند در استفسار از دنیای ناملموس درونی خود به خدمت گرفته شوند؟ به این حقیقت بیاندیشید که جسم و آتما (خود درون) از هم مستقل و سوا هستند. این تمرین برای درک حقیقت معنویت خود یک امر واجب و لازم الاجراست.