26th May 2006

The pain that another suffers from, which you seek to assuage, is really your own pain. When you alleviate another's suffering, it is your suffering that ends. Service can be effective only when the feelings of 'I' and 'Mine' give place to 'Him' and 'His'. It is when your attention is monopolised by the body and its needs that egoism grows in strength. When you direct your attention to the Antaratma (Inner Self) which is God, then, you find the same of God in all and a flood of reverence fills you and sanctifies every act of yours.

دردی که دیگری از آن رنج می برد و شما در تخفیف ِ آن تلاش می کنید، در حقیقت درد خود شماست. وقتی عذابش را تسکین می بخشید، این شمایید که عذابتان تمام شده است. خدمت، تنها وقتی موثر واقع می شود که حس ِ "من" و "مال من" جای خود را به "او" و "مال او" می دهد. خودخواهی هنگامی نیرو می گیرد که توجه شما را بدن و نیازهای آن به خود اختصاص می دهد. وقتی توجه خود را به آنتارامتا (خود درون) که همان خداست معطوف می دارید، آنوقت همان خدا را در همه می یابید و لبریز ِ دریای تکریم می شوید و همه اعمال شما تقدیس می شود.