26th June 2006

There is no being without a trace of love. Love leads to Ananda (Supreme bliss), pure and lasting. Many seek this Ananda through their relationships with other individuals, others try to attain it by amassing fame, power and riches and a few others attempt to gain it by renunciation of material possessions and desire for worldly pleasures. Detachment alone can confer Ananda. The Upanishads proclaim that Thyaga (sacrifice) alone can grant Amrithathwa (Bliss of Immortality). One must give up all attachment and affection and, in the heart thus liberated, install God in all His glory. This is the only means to earn everlasting, undiminished Ananda.

هیچ آفریده ای بدون نشان از عشق وجود ندارد. عشق، به آناندای (سعادت اعلی) مطلق و پایدار می انجامد. خیلی ها این آناندا را در ارتباطشان با دیگر افراد جستجو می کنند، دیگران در تلاشند تا آن را بوسیله کسب شهرت، قدرت و ثروت بدست آورند و تعداد کمی سعی دارند از طریق کناره گیری از دارایی های مادی و آرزوی لذات دنیوی به آن برسند. همین کناره گیری (از مادیات و...) خود می تواند به آناندا منجر شود. اوپنیشادها اظهار می دارند که تیاجا (از خود گذشتگی) خود به تنهایی می تواند امریتاتوا (سعادت ابدی) را موجب شود. هر کس باید همه تعلقات و علاقه هایش را کنار بگذارد و، از این رو دلش آزاد گردد، و خدایش با همه شکوه و بزرگی، در دلش جای گیرد. این تنها وسیله رسیدن به جاودانگی، و کمال آنانداست.