30th July 2006

Caught in the coils of the 'created,' man is blind to the fact that he is part of the Divine Creator. Identifying himself with the physical sheath in which he is encased, he is blind to the unity of all beings in the One Universal Absolute. Man has written and studied countless texts on spiritual discipline and discovery, and confounded the confusion, indulging in dialectical rivalries and argumentation. But, he who has put at least a page or two of these tomes into practise, is rendered silent and innocent of any desire for fame or victory. He is happy in the depths of his being. He ploughs the field of his heart, sows the seeds of love and reaps the harvest of fortitude and equanimity.

انسان، این مخلوق که گرفتار پیچیدگی های آفرینش شده، از این حقیقت چشمانش نابیناست که او قسمتی از الوهیت آفریدگار است. او خود را در پوششی جسمانی مبحوس یافته و نسبت به وحدت همه موجودات در این جهان واحد ِ مطلق ناآگاه است. بشر کتابهای بیشماری حول موضوعات نظم و اکتشاف معنویت مطالعه کرده و به رشته تحریر در آورده، و در آمیختگی ِ آن دچار گم گشتگی شده، و در بحث و جدلها و استدلالهای بین رقبا پا فرا گذاشته است. لیکن، کسی که حداقل یکی دو صفحه از این جلد کتب را به مرحله عمل در آورده است، از هر گونه میل برای شهرت و پیروزی دست شسته و سکوت اختیار کرده. همانا او در اعماق وجود خویش شادمان است. او سرزمین قلب خویش را شخم زده، بذر عشق کاشته و خرمن شکیبایی و عدالت برداشت می کند.