14th August 2006

Man's ego is the cause of his divisive attitude. The man who is caught up in the coils of his ego cannot recognise God. When the ego merges in the Atma, there is Mukti (liberation). The Aham (ego) arises from the Atma. From the ego, thought emerges and thought is the source of Vaak (speech). All these have emerged from the Atma. It is only when the ego goes that the truth of the Atma can be realised. It is ego that is the cause of man's bondage. Man comes from the Brahman (God), grows in the Brahman and merges in the Brahman. The aim of spiritual Sadhana is to make man recognise the unity that underlies the entire creation and enable him to realise the bliss in union with the Divine. This can be achieved through Karma, Upasana and Jnana (righteous action, devotion and spiritual wisdom).

نفس ِ بشر دلیل ِ رفتار و کردار ِ متفاوت ِ اوست. کسی که در پیچ و تاب نفسش گرفتار آمده، از شناخت خداوند ناتوان است. وقتی نفس و آتما (خود درون) در هم ادغام می شوند، موکتی (رهایی) حاصل می شود. آهام (نفس) از آتما بر می خیزد. افکار از نفس پدیدار می شوند و افکار منشاء واک (کلام) است. همه اینها از آتما پدید می آیند. تنها هنگامی که نفسی در کار نیست، حقیقت ِ آتما را می توان درک کرد. این نفس است که مسبب محدودیت انسان است. انسان از براهمان (خدا) می آید، در او رشد می کند و در او یکی می شود. هدف سادانا (تمرین معنوی) اینست که انسان وحدتی که در بن همه خلقت وجود دارد و او را قادر به درک سعادتی که در یگانگی با معنویت است بشناسد. این را بوسیله کارما، اوپاسانا و جنانا (عمل صالح، از خود گذشتگی و آگاهی معنوی) می توان بدست آورد.