20th September 2006

Losing Vishwasa (faith in God) amounts to losing Shwasa (life-breath) itself. Come what may, one should continue to do one's Sadhana with unflinching faith. This is the sign of true devotion. Devotion does not constitute merely singing Bhajans, performing rituals and chanting the Divine Name. You should firmly install Divinity in your heart. You should take care that worldly desires find no place in your mind. Burn to ashes all desires completely in the fire of wisdom. Even if a trace of worldliness is left in you, it will multiply manifold and lead you astray. In order to free yourself from bad deeds and bad habits, make sure that you do not have even a trace of desire in you.

با از دست دادن ویشواسا (ایمان به خدا)، شواسا (نفـَـس ِِ زندگی) هم به سر می آید. هر چه باداباد، هر فرد موظف است سادانای خویش را با ایمان پایدار ادامه دهد. این نشانه حقیقی ِ از خود گذشتگی است. از خود گذشتگی تنها با خواندن باجان ها (سرودهای مذهبی)، انجام مراسم مذهبی و ذکر نام الهی شکل نمی گیرد. بر شماست که الوهیت را بطور دائم و ثابت در قلب خود مسکن دهید. باید مراقب باشید تا امیال دنیوی در ذهنتان هیچ جایی پیدا نکنند. امیال و آرزوها را تا خاکستر شوند در آتش خرد و فرزانگی کاملا ً بسوزانید. حتی اگر کوچکترین اثری از مادی گرایی در شما باقی مانده باشد، به تعداد بسیار زیاد تکثیر می شود و شما را گمراه می کند. برای اینکه خود را از اعمال و عادات بد رهایی بخشید، اطمینان حاصل کنید که کوچکترین نشانی از میل و آرزو در شما نیست.