12th October 2006

Only sacred thoughts give rise to sacred speech. Lord Buddha declared that the tongue should not be used recklessly to utter whatever one thinks. The tongue has been given to speak the truth, to expatiate on what is sacred and pure. The tongue has not been given to man to pamper the palate with delicious sweets. It is not given for talking as one likes. It is not to be used for causing displeasure to others. Nor is it to be used for indulging in falsehood. The tongue has been given to man to speak the truth, to speak sweetly, to praise the Divine and enjoy the bliss derived from such sacred speech.

تنها افکار مقدس اند که موجب ترویج گفتار مقدس می شوند. الهه بودا فرموده است که زبان نباید بی پروا به سخن گشوده شود تا هر آنچه شخص فکر می کند بگوید. زبان برای گفتن حقایق بخشیده شده، برای شرح آنچه مقدس و پاک است. زبان به انسان داده نشده تا کام را به چیزهای خوشمزه بپروَرَد. به وی بخشیده نشده تا از هر آنچه دوست می دارد سخن براند. بخشیده نشده تا برای رنجش خاطر دیگران بکار رود. و نه برای غوطه ور شدن در کذب و دروغ. زبان به آدمی داده شده تا او به راستی و حقیقت سخن بگوید، که شیرین صحبت کند، که الوهیت را حمد و ثنا بگوید و از چنین صحبت مقدسی شادمان و سعادتمند گردد.