1st November 2006

Character is the true ornament of man. The loss of this ornament is the source of all his suffering and misery. Man does not realize the purpose for which he has been created by God. God’s creation is pregnant with profound truths, mysteries and ideals. But man has forgotten these ideals. He is unable to appreciate the significance of his legacy. Of all the powers in the world, human power is the greatest. Man assigns value to everything in this world, but he is unable to recognize his own value.

شخصیت، زیور حقیقی انسانهاست. نبود ِ این زینت، سرمنشاء همه غمها و بدبختیهای اوست. بشر ناتوان از درک هدفی است که (به چه منظور) خداوند او را خلق کرده است. آفرینش خداوند آبستن ِ حقایق، رازها و ایده های ژرف و عمیقی است. لیکن بشر این ایده ها را به دست فراموشی سپرده است. او ناتوان از قدردانی نسبت به اهمیت چنین میراثی است. از میان همه قدرتها و نیروهای دنیا، قدرت و نیروی بشر برترین است. بشر برای هر چیزی در این دنیا قدر و اعتباری قائل است، ولی قادر نیست قدر و ارزش خویش را بازشناسد.