18th November 2006

Life is a long pilgrimage along the rough and torturous road of this world. But, with the Name of God on his lips, the pilgrim will know no thirst; with the Form of God in his heart, he will feel no exhaustion. The company of the holy will inspire him to travel in hope and faith. The assurance that God is ever near will lend strength to his limbs. Remember that with every step, you are nearing God; and God too, takes ten steps towards you when you take one step towards Him. This journey does not have any halts; it is one continuous journey, through tears and smiles, through birth and death. When the road ends, and the Goal is attained, the pilgrim finds that he has travelled only from himself to himself, that the God he sought was all the while in him, around him, with him, and beside him! He himself was always Divine.

زندگی سفری طولانی از میان جاده سخت و طاقت فرسای این دنیاست. لیکن، با ذکر نام خداوند بر لبان او، این سفر هیچ تشنگی نمی شناسد؛ با حضور خداوند در قلب او، هیچ احساس خستگی نخواهد کرد. همراهی خداوند در او روحی خواهد بخشید تا با امید و ایمان به راه سفر ادامه دهد. این اطمینان که خداوند همیشه نزدیک است موجب قدرت بخشی به اعضای بدن او خواهد شد. به یاد داشته باشید که با هر گام، به خداوند نزدیک می شوید؛ و خداوند نیز، هنگامیکه یک گام بسویش بر می دارید، ده گام به سوی شما برمی دارد. این سفر هیچ توقفی ندارد؛ این یک سفر پیوسته است، از میان اشکها و لبخندها، از میان تولد و مرگ. وقتی جاده به انتها می رسد، و هدف حاصل می شود، مسافر متوجه می شود که او فقط از خود به خویشتن سفر کرده است، که در جستجوی خدایی بوده که همیشه در او حضور داشته است، پیرامون او، با او، و در کنار او بوده است! او خود همیشه معنویت بوده است.