3rd January 2007

What is meant by birth and death? To assume a body is birth and to cast off the same is death. It is out of delusion that man experiences the dualities of birth and death. When we inhale with the sound 'So', the life principle enters our body and when we exhale 'Ham', it goes out. Every moment, this process of inhalation and exhalation reminds us of our inherent divinity - 'So-ham' (I am God). So long as there is life-breath, the body is considered to be Shivam (auspicious). Once the life-breath ebbs away, it becomes Shavam (corpse). Both birth and death are related to the body and not to the life principle. Man experiences birth and death because of his body attachment. He will be released from the cycle of birth and death only when he gives up body attachment and surrenders himself completely to the Will of God.

منظور از تولد و مرگ چیست؟ در قالب جسم قرار گرفتن تولد و از همان قالب بیرون رفتن مرگ است. این یک پندار بیهوده است که بشر تجاربی دوگانه از تولد و مرگ را بدست می آورد. وقتی با صدای "سو" نفس می کشیم، اصل زندگی در تن مان وارد می شود و هنگامیکه با صدای "هام" دم بر می آوریم، بیرون می رود. هر لحظه، این جریان دم و بازدم الوهیت ماندگار را به خاطر ما می آورد- "سو- هام" (من خدا هستم). پس تا وقتی که نفس زندگی وجود دارد، بدن را می توان شیوام (فرخنده و مبارک) دانست. وقتی نفس زندگی فرو می نشیند، شاوام (جسد) باقی می ماند. تولد و مرگ هر دو به جسم وابسته اند و نه به اصل قاعده زندگی. بشر تولد و مرگ را بدلیل تعلقات جسمش تجربه می کند. او هنگامی از چرخه تولد و مرگ خلاصی می یابد که تعلقات جسمش را ترک گوید و خود را کاملا ً به اراده الهی واگذار کند.