20th February 2007

The happiness that man can derive out of worldly comforts is limited. It is utter foolishness to think that wealth and property, comforts and conveniences can bestow unlimited joy on you. None of these can give true happiness. Then how can it be attained? It cannot be attained from outside. It originates from the heart. The heart is the dwelling place of God. To experience true happiness, man should develop firm faith in God. Where there is faith, there is love. Only when man has love in him can he practise righteousness. Righteousness leads to truth which in turn leads to God.

لذتی که بشر می تواند از امور دنیایی بدست آورد محدود است. این نهایت درجه حماقت است که تصور شود ثروت و مال و منال، و راحتی و آسودگی می توانند لذت بی اندازه به شما ببخشند. هیچ کدام از اینها نمی توانند کامیابی حقیقی ببخشند. آنوقت چگونه می توان آن را بدست آورد؟ کامیابی حقیقی را نمی توان از بیرون بدست آورد. آن از قلب سرچشمه می گیرد. قلب جایگاه خداوند است. برای تجربه کامیابی حقیقی، بشر باید ایمانش به خداوند قوی باشد. جاییکه ایمان هست، عشق نیز هست. فقط هنگامیکه بشر در خود عشق دارد می تواند درستکاری را تمرین کند. درستکاری به حقیقت می انجامد که در واقع به خداوند هدایت می شود.