11th March 2007

Love, sacrifice, service and righteousness are the four limbs of religion. Religion brings out the divine and sublime feelings in man and makes him serve society. It evokes all that is great, blissful and good in men, and demonstrates the unity of mankind. It is unfortunate that religion, which has such high and sacred objectives, is construed and practiced in a narrow way and propagated as a narrow creed. Religion is like an undercurrent that sustains the whole of humanity. The founders of religions, with a view to spreading the subtle secrets of religious faith, laid down certain rules of conduct and conveyed their message to the people. Thus, when the essence of all religions is one and the same, when all the scriptures proclaim the same truth, when the goal of all human effort is one, where is the basis for any differences? The paths are varied, but the destination is one and the same.

عشق، از خود گذشتگی، خدمت و نیکوکاری چهار عضو دین هستند. دین الوهیت و احساسات والا را در انسان آشکار می سازد و او را به خدمت به جامعه ترغیب می کند. دین هر آنچه بزرگ و مایه سعادت و خوشبختی در انسان است فرا می خواند و وحدت بشر را اثبات می کند. متاسفانه دین که چنین اهداف والا و مقدسی در خود دارد، از آن بعنوان راهی باریک و اعتقادی محدود استنباط شده. دین مثل جریانی پنهانی است که همه بشریت را تقویت و حمایت می کند. بنیانگزاران ادیان، با نگرشی نسبت به گستردن اسرار لطیف و والای ایمان دینی، قوانین رفتاری خاصی را پایه ریزی کردند و پیام خویش را به گوش مردم رساندند. از این رو، وقتی اساس همه ادیان یکی است، وقتی همه اظهارات کتب مقدس در مورد یک حقیقت واحد است، وقتی هدف همه تلاشهای بشریت یکیست، جای تفاوت و اختلافات کجاست؟ راهها گوناگونند، اما مقصد یکی و یکسان است.