18th March 2007

Man, out of his ignorance, considers himself very weak and mean. God is present in the microcosm as well as the macrocosm. That is why the Vedas declare - Anoraneeyan Mahato Maheeyan (God is subtler than the subtlest and vaster than the vastest). Such divinity is present in man also. How can man comprehend his innate divinity? It is possible only when he turns his vision inward. But today man’s vision is always directed to the external world. All that is seen outside is also a manifestation of divinity, but man fails to realise this. Pashyannapi cha na pashyati moodho (he is a fool who sees yet does not recognise the reality). All that man sees and experiences in the world is divine. But man is not able to understand his divine nature.

بشر بخاطر جهلش خود را ضعیف و پست می داند. خداوند، هم در عالم کوچک و هم در عالم بزرگ حضور دارد. به همین دلیل است که در وداها اینطور آمده است – آنورانیان ماهاتو ماهیان ( خداوند ماهرتر از ماهرترین و بزرگتر از بزرگترین است). چنین الوهیتی در نهاد بشر نیز حضور دارد. انسان چگونه می تواند الوهیت ذاتی خویش را درک کند؟ این تنها در صورتی امکان پذیر است که بصیرت او بسوی درونش متمایل شود. اما نگرش بشر امروز در همه وقت بسوی دنیای بیرون است. همه آنچه که در بیرون مشاهده می شود نیز تجلی الوهیت است، اما انسان از درک این مطلب عاجز است. پاشایاناپی چا نا پاشیاتی مودهو (کسی که حقیقت را می بیند و هنوز متوجه آن نیست یک احمق است). همه آنچه انسان در این دنیا می بیند و تجربه می کند الوهیت است. اما انسان قادر به درک ذات الهی خویش نیست.