8th April 2007

Today people study the Vedas and other scriptures as a ritual; they do not put into practice any of their injunctions. Of what avail is it merely to know how the Vedas and Upanishads have described the Divine when this knowledge is not reflected in one's life? Such a person is like a blind man who hears about the existence of the world but is unable to see it. There is no difference between a physically blind man and a spiritually blind person who merely studies the scriptures. The scriptures are meant to provide guidance for practical living and not merely to be learnt by rote.

امروزه مردم وداها و دیگر متون مقدس را بعنوان تشریفات مذهبی می خوانند؛ ایشان هیچ یک از احکام آن را بعمل در نمی آورند. چه سودی خواهد داشت وقتی فقط بدانیم وداها و اوپنیشادها چطور به توضیح و شرح الوهیت پرداخته اند، وقتی این دانش در زندگی فرد بازتابی ندارد؟ چنین شخصی مثل انسانی کور است که در مورد هستی ِ دنیا می شنود اما قادر به دیدن آن نیست. هیچ تفاوتی میان فردی که از نظر فیزیکی کور است و یک روحانی کور که فقط به مطالعه کتب مقدس اکتفا می کند نیست. کتب مقدس بمنظور فراهم آوردن رهنمود برای زندگی کاربردی است و نه فقط آموختن از روی عادت.