4th April 2007

The mansion of human life rests on the four pillars of truth, righteousness, love and peace. The safety and security of life depend on these four values. Since ancient times, the culture of Bharat has been able to sustain itself as it is built on the bedrock of these values. Our ancestors led their lives strictly adhering to these eternal values. Bereft of these values, the mansion of life will collapse in a moment. Humanity continues to exist till this day only due to the fact that these four human values are practised at least to a certain extent. Today, the country is facing hardship as people have no regard for truth and are indulging in falsehood in their thoughts, words and deeds.

عمارت زندگی انسان بر چهار ستون حقیقت، نیکوکاری، عشق و آرامش استوار است. امنیت و ایمنی زندگی بستگی به این چهار ارزش دارد. از زمان های قدیم، فرهنگ بارات توانسته ثابت و پایدار باقی بماند، همانا آن بر پایه این چهار ارزش ساخته شده. نیاکان ما زندگی های خود را موکدا ً موافق با این چهار ارزش جاودان هدایت کرده اند. با از دست دادن این چهار ارزش، عمارت زندگی در یک لحظه فرو خواهد ریخت. بشریت تا این زمان ادامه داشته، تنها به این خاطر که این چهار ارزش انسانی حتی الامکان وجود خود را در زندگی او حفظ کرده اند. امروزه، کشور با مشکل مواجه شده، چون مردم دیگر هیچ بهایی به حقیقت نمی دهند و در افکار و گفتار و کردارشان دروغ و کذب به نهایت غایت نفوذ کرده.

3rd April 2007

The word 'Adhyatmic' or spiritual is used often by aspirants and preceptors. What exactly is implied by Adhyatmic? Is Bhajan or congregational prayer Adhyatmic? Or, does it involve Japa (repetition of God's name) and Dhyana (meditation)? Or, does it denote religious rituals and ceremonies? Or, does it extend to pilgrimages to holy places? No, no. These are all merely beneficial acts. Adhyatmic in its real sense relates to achieving or at least attempting to achieve two things: elimination of the animal traits still clinging to man and unification of the individual with the Divine.

کلمه آدیاتمیک یا معنویت غالبا ً توسط طالبان و معلمان استفاده می شود. منظور عینی آدیاتمیک چیست؟ باجان یا پرستش گروهی؟ یا، مربوط است به جاپا (ذکر نام خداوند) و دیانا (مدیتیشن)؟ یا، به مراسم مذهبی و اعیاد اشاره دارد؟ یا، مربوط است به زیارت مکانهای مقدس؟ نه، نه. همه اینها فقط اعمال مفید و سودمند است. آدیاتمیک در حقیقت مربوط است به رسیدن یا حداقل تلاش برای رسیدن به دو چیز؛ زدودن خصیصه های حیوانی که هنوز به انسان چسبیده و یکی شدن شخص با الوهیت.

2nd April 2007

It is impossible for anyone to demarcate what exactly Bhakti (devotion) is and what is not. Bhakti has infinite facets. Only pure, tender, tolerant, calm and loving souls, the very cream of Sadhus (holy men), the Hamsas (realised persons) sporting ever in the company of kindred Bhaktas, can understand its purity and depth. Others will find it as difficult to discover Bhakti in a person as discovering softness in a rock or coldness in fire or sweetness in neem. The Bhakta holds the Lord dearer to him than life; and the Lord too is attached to him in equal measure.

این غیر ممکن است که کسی بتواند تعیین کند بکتی (از خود گذشتگی) دقیقا ً چه هست و چه نیست. بکتی شکلهای بسیار زیادی دارد. تنها روح های پاک، لطیف، آرام و دوست داشتنی، عصاره خود سادوها (انسان های مقدس)، هامساها (کسانی که به درک کامل رسیده اند) که در جوار باکتاها زندگی می کنند، می توانند پاکی و عمق آن را درک کنند. دیگران برای شناخت بکتی دچار مشکل خواهند شد، همانطور که در یافتن نرمی در یک سنگ یا سرما در آتش یا شیرینی در نئون دچار مشکل می شوند. برای باکتا، خداوند عزیزتر از زندگی است؛ و خداوند نیز به همان اندازه به ایشان متصل است.

1st April 2007

Self-knowledge is that knowledge by acquiring which everything else becomes known. A person with self-knowledge can indeed be acclaimed as all-knowing. Secular learning cannot confer on us abiding and absolute peace. Self-knowledge alone can help us cross the sea of sorrow. So, all should strive to attain self-knowledge which can be acquired through purity of mind. And purity of mind can be attained through sacred deeds, charity, compassion and devotion.

خویشتن شناسی دانشی است که بواسطه آن هر چیز دیگری شناخته می شود. کسی که به شناخت خود رسیده براستی می تواند ادعا کند که دانا بر همه چیز است. دانش دنیوی نمی تواند آرامش کامل و جاودان به ما ببخشد. خویشتن شناسی به تنهایی می تواند به ما کمک کند از دریای غم و اندوه گذر کنیم. از این رو، همه باید در تلاش برای کسب خویشتن شناسی باشند که آن را از طریق پالایش ذهن می توان بدست آورد. و پالایش ذهن را می توان بوسیله انجام اعمال مقدس، دستگیری و کمک به دیگران، مهربانی و از خود گذشتگی کسب کرد.

31st March 2007

Students have to understand the purpose of education, put their knowledge into practice and experience bliss therefrom. Education which is not used for the welfare of society is no education at all. You can be called truly educated only when your education benefits society at large and you become the recipient of its love. It is not enough if you merely acquire bookish knowledge. You should attain supreme wisdom and cultivate virtues. True education is that which bestows on man the wealth of morality, spirituality and character. The purpose of education is not merely to sustain the body; it should broaden man’s mind and make him an ideal and virtuous person.

دانش آموزان باید هدف تحصیلات را بفهمند، دانش خود را بعمل در آورده و خیر و برکتی که از آن منتج می شود را تجربه کنند. تحصیلاتی که در جهت آسایش و رفاه جامعه بکار برده نمی شود اصلا ً تحصیلات به حساب نمی آید. شما در صورتی تحصیلکرده بشمار می آیید که تحصیلات شما موجب منفعت بسیار جامعه شود و شما عشق آن را دریافت کنید. تنها دانش کتابی کافی نیست. شما باید معرفت برتر کسب کنید و تقوا را در خود ایجاد کنید. تحصیلات واقعی آن است که به انسان ثروت ِ اخلاقیات، معنویت و شخصیت ببخشد. هدف از تحصیلات فقط حمایت و تقویت جسم نیست؛ همانا آن باید موجب وسعت بخشیدن ذهن انسان باشد و از او انسانی ایده آل و فردی پاکدامن بسازد.

30th March 2007

Sanctify all the limbs of the body in selfless activity. But it is not that easy to practise this because there is always some self-interest in whatever man does. Self-interest is also necessary, but it should be within certain limits. God is the ocean of bliss. As is the size of your container, so is the amount of water that you can collect from the ocean. If you want to collect more bliss from the ocean of bliss, i.e., God, you have to increase the size of the container, which means you have to cultivate expansive love. Expansive love is life and constricted love is death. Foster love in you and share it with others. Whatever you do, do it to satisfy God. Only then will you find fulfilment in your work. All your actions should be beneficial to others. Only then can you win the friendship of God.

همه اعضا و جوارح خویش را با انجام فعالیت هایی که فارغ از حس خودخواهی است مطهر کنید. اما این کار کار آسانی نیست چون همیشه در هر کاری که بشر دست به انجام آن می زند نفع شخصی وجود خواهد داشت. نفع شخصی نیز امری ضروری است، اما باید تحت شرایط و محدودیت های خاصی انجام گیرد. خداوند دریای برکت و خیر است. به اندازه گنجایش شما، می توانید از این دریا آب بردارید. اگر بخواهید آب بیشتری از این دریا، یعنی خداوند بردارید، باید گنجایش خود را زیاد کنید، که این بمعنای این است که شما باید عشق بیشتری در خود ایجاد کنید. عشق زیاد یعنی زندگی و عشق محدود شده بمعنای مرگ است. عشق را در خود پرورش دهید و آن را با دیگران قسمت کنید. هر چه انجام می دهید، برای رضای خدا انجام دهید. تنها آنوقت است که کارتان را تمام و کمال به انجام رسانده اید. همه اعمال شده باید در جهت منفعت رساندن به دیگران باشد. تنها آن زمان است که دوستی با خدا را نصیب خود کرده اید.

29th March 2007

Today religion is regarded as the cause for all conflict, violence and bitterness in the world. But, Matham (religion) is not the actual cause. Mathulu (Selfish minds) are responsible for all the conflicts. If you desire to secure genuine peace in the world, you should not have antipathy towards any religion. Mamatha (love and mutual regard), Samatha (equal-mindedness) and Kshamatha (forbearance) are the basic qualities necessary for every human being. You must cherish good feelings as more important than religious beliefs. The founders of religions experienced these truths and propagated them as ideals for mankind. You must wholeheartedly live up to these teachings. Mere reading of the Bible or reciting the Quran, repeating the verses from Bhagavad Gita or chanting the Guru Granth Saheb will not yield any merit. The basic teachings in each of these texts have to be put into practice in daily life.

امروزه دین بعنوان عامل همه کشمکش ها، خشونتها و ناملایمات در جهان در نظر می آید. اما، ماتام (دین) دلیل واقعی آن نیست. ماتولو (ذهن خودخواه) مسئول همه کشمکش ها و تضادهاست. اگر شما طالب آرامش حقیقی در دنیا هستید، نباید نسبت به هیچ مذهبی احساس ناخوشایندی داشته باشید. ماماتا (عشق و احترام دوطرفه)، ساماتا (توازن افکار) و شاماتا (شکیبایی) ویژگی های اساسی و ضروری برای هر انسان است. شما باید احساسات نیک را بعنوان چیزی مهمتر از اعتقادات دینی حرمت بگذارید. بنیانگزاران دین این حقایق را دریافته و به نشر و گسترده ساختن آن بعنوان آرمانهای بشری پرداخته اند. بر شماست که از صمیم دل با این آموزه ها زندگی خود را پیش بگیرید. تنها خواندن انجیل یا از بر کردن قرآن، تکرار اشعار باگاواد گیتا یا ذکر گورو گرانتا صاحب، به شما شایستگی نمی بخشد. آموزش های اساسی در هر کدام از این متون را باید در زندگی روزمره بکار برد.

28th March 2007

God has no distinctions or differences. No one can stipulate do's and don’ts for Him. He can do anything, as He is in everything and is everything. He has no master above Him. If man wants to visualise God, he will see Him only in the form of a human being who is far superior to him in all respects. It is also said, Daivam Manusha Rupena (God is in the form of man). All the sacred texts have described God as having human form. It does not mean that God is confined to a human form. All forms are His. No one can say that God has a particular form. He is present everywhere.

خداوند در هیچ چیز دارای تمایز و تفاوت نیست. هیچ کس نمی تواند برای او اموری را ممکن یا غیرممکن بداند. او قادر به انجام هر کاری هست، همانطور که در همه چیز هست و او خود همه چیز است. هیچ قدرتی بالاتر از او نیست. اگر انسان می خواهد خدا را ببیند، تنها می تواند او را انسانی فرض کند که از هر حیث از او بسیار بسیار بالاتر و برتر است. همچنین گفته می شود که: دایوام مانوشا روپــِنا (خداوند در قالب انسان است). همه متون مقدس خداوند را در قالب کسی که شکل انسانی بخود گرفته تصویر کرده اند. این به این معنا نیست که خداوند در قالب انسانی محدود شده است. همه شکلها شکل اوست. هیچ کس نمی تواند بگوید خداوند شکل خاصی دارد. او در همه جا حاضر است.

27th March 2007 Sri Rama Navami

The Ramayana teaches the principles of Dharma and the path of duty to every individual. Though aeons have passed by, the Ramayana remains relevant even to this day, guiding humanity on the path of truth and righteousness. Even today the characters of Ramayana are respected and revered. There is no morality higher than what is depicted in the Ramayana. The Ramayana should be the subject of our Parayana (worship). You should install the principle of Rama in your heart and experience bliss. The Ramayana sets great ideals to men. People should contemplate on such a sacred story and follow its ideals. Practise the teachings of the Ramayana in your daily life. Obey the command of Lord Rama. It is to understand and assimilate the principle of the Ramayana that we are celebrating the festival of Rama Navami today.

رامایانا اصول دارما و طریق تکلیف را به همه آموزش می دهد. گرچه عصرها و دوره های زیادی آمده و رفته اند، اما رامایانا برای حتی امروز نیز مربوط و مناسب است، و بشریت را بسوی حقیقت و نیکوکاری هدایت می کند. حتی امروز نیز شخصیت های رامایانا مورد احترام و تکریم واقع می شوند. هیچ سیرتی بالاتر از آنچه در رامایانا تصویر شده نیست. رامایانا را باید مقصود پارایانا (پرستش) خود قرار دهیم. بر شماست که اصل راما را در قلب خود جای دهید و طعم سعادت را بچشید. رامایانا ایده ها و آرمانهای بزرگی به انسان می دهد. مردم باید در چنین داستان مقدسی تفکر کنند و آرمانهای آن را دنبال کنند. آموزش های رامایانا را در زندگی روزمره خود تمرین کنید. از دستورات خداوند راما پیروی کنید. همانا آن به معنای درک و وفق دادن (خود) با اصل رامایانا است که امروز آن را در عید راما ناوامی جشن می گیریم.

26th March 2007

Suppose there is a plate, tumbler and spoon made of silver. Their names and forms are different, but silver is common to all of them. Names and forms change but silver remains unchanged. Likewise, a child becomes a boy, then a man and later on, an old man. The form keeps changing but the spirit remains unchanged. Do not repose your faith in the body, which constantly changes. Body is like a water bubble; mind is like a mad monkey. Do not follow the body, do not follow the mind. Follow the conscience. Conscience is the Atma (Self). Have total faith in the Atma. You are bound to face problems if you rely on the body, the mind and the senses. However, so long as you live in this world, you have to discharge your duties using your body and the mind as instruments.

فرض کنید یک بشقاب، لیوان و قاشقی از نقره دارید. اسمها و اشکال آنها متفاوت است، اما از جنس نقره بودنشان در آنها مشترک است. اسمها و شکلها تغییر می کنند اما نقره بی تغییر باقی می ماند. بهمین ترتیب، کودک به یک پسر بچه، و سپس مرد و بعد از آن پیرمرد تغییر می کند. شکل دائم تغییر می کند اما روح بی تغییر باقی می ماند. ایمان خود را وابسته جسمتان قرار ندهید، که دائم در معرض تغییر است. جسم مثل حباب آب است؛ ذهن مثل میمونی دیوانه است. جسم را دنبال نکنید، دنباله روی ذهن هم نباشید. ضمیر درون را دنبال کنید. ضمیر درون همان آتما (خود) است. به آتما ایمان کامل داشته باشید. اگر به جسم و ذهن و احساسات تکیه کنید ناگزیر با مشکلات مواجه خواهید شد. اگرچه، تا وقتی در این دنیا زندگی می کنید، باید با استفاده از جسم و ذهن بعنوان وسایل، وظایف خود را ادا کنید.