30th January 2007
Only truth and righteousness can confer peace and prosperity on the world today. Sathyam Vada; Dharmam Chara (speak truth; practise righteousness). This is the most important principle of Indian culture. Once you develop truth and righteousness, peace and love will automatically follow. Righteousness is the head of Indian culture and truth its feet. But today people have severed the head and feet of Indian culture, and are clinging on to the trunk of Artha and Kama (wealth and desire). What is the use of a mere trunk without the head and feet? People are striving to protect the country. The entire world is based on the principles of truth and righteousness. If you protect and practise truth and righteousness, they will in turn protect the country.
تنها حقیقت و درستکاری می تواند موجب آرامش و کامیابی در دنیای امروز گردد. ساتیام وادا؛ دارمام چارا (از حقیقت سخن بگویید؛ درستکاری پیشه کنید). این مهمترین اصل فرهنگ هندی است. وقتی حقیقت و درستکاری را ایجاد کرده و توسعه دادید، آرامش و عشق خود به خود به دنبال آن می آید. درستکاری سر فرهنگ هندی و حقیقت پای آن است. اما امروزه مردم سر و پای فرهنگ هند را بریده اند، و دارند به تنه ِ آرتا و کاما (ثروت و امیال) می چسبند. کاربرد تنه به تنهایی چیست وقت سر و پا نباشند؟ مردم در تلاشند که جامعه را پشتیبانی کنند. همه دنیا بر اساس اصل حقیقت و درستکاری است. اگر از حقیقت و درستکاری حمایت کنید، آنها در عوض از کشورتان حمایت خواهند کرد.
29th January 2007
Man's life is bound by Kala, Karma, Karana and Kartavya (time, action, cause, duty). Due to the effect of the Kali age, man does not work hard; he has become lethargic. You have to sanctify your life by performing righteous action. Action is the cause for everything. It is very unfortunate that man has not understood the importance of action. He wants to lead an easy life. It is said, "Kashte Phali" (hard work alone yields rich rewards). The rewards that one gets will be commensurate with the efforts one puts in. One should recognise this truth and work hard accordingly. It is said in the Gita, "Karmanubandheeni Manushya Loke" (human society is bound by action). Nobody should waste time. Right from the time he wakes up in the morning, man should utilize his time and energy for the welfare of society. This is his main duty. He should realise that his welfare lies in the welfare of society.
زندگی بشر با کالا، کارما، کارانا و کارتاویا (زمان، عمل، سبب، وظیفه) احاطه شده. بخاطر اثر عصر کالی، بشر دیگر سخت کار نمی کند؛ او سست شده. بر شماست که زندگی خود را با انجام اعمال صالح پاک و مقدس گردانید. عمل سبب همه چیز است. این بسیار تاسف انگیز است که بشر اهمیت عمل را درک نکرده است. او می خواهد زندگی راحتی داشته باشد. که گفته می شود "کاشته فالی" (کار سخت به تنهایی پاداشی گرانبها ثمر خواهد داد). پاداشی که یک انسان دریافت می کند با سعی و تلاشی که بکار می بندد برابری می کند. هر کس باید این حقیقت را دریابد و بر اساس آن سخت کار کند. این در گیتا آمده است: "کارمانوباندینی مانوشیا لوکه" (جامعه بشری تحت عملکرد آن است). هیچ کس نباید وقت را تلف کند. درست از هنگامیکه او در صبح بیدار می شود، باید از وقت و انرژی اش برای سعادت و سلامت جامعه استفاده کند. این است وظیفه اساسی او. او باید این را بفهمد که سعادت او در گرو سعادت جامعه است.
28th January 2007
All forms are the forms of divinity. But because of worldly feelings, man views multiplicity in unity. Man should undertake such spiritual practices that will enable him to visualise unity. The fundamental basis for the apparent multiplicity is only one. Atma is the undercurrent in all names and forms. Atma means the power of consciousness. Man is not making any effort to know the principle of non-dualism. He is carried away by the multiplicity and thus is leading a life of ignorance. Realise that the same Atma dwells in one and all.
همه شکلها، شکل الوهیت است. اما بخاطر احساسات دنیوی، بشر در وحدت، گوناگونی و کثرت می بیند. انسان باید این تمارین معنوی را بعهده بگیرد تا بصیرت یگانگی پیدا کند. اصل اساسی برای گوناگونی ظاهر فقط یکی است. آتما جریان پنهانی در همه اسمها و شکلهاست. آتما یعنی قدرت آگاهی. بشر برای شناخت اصل وحدت و نه دوخدا گرایی هیچ تلاشی نمی کند. او فریب این گوناگونی را خورده و از این رو زندگی پر از جهل را هدایت می کند. این را بفهمید که همان آتما که در یکی است در همه نیز هست.
27th January 2007
The body is made up of five elements and is bound to perish sooner or later, but the Indweller has neither birth nor death. The Indweller has no attachment whatsoever and is the eternal witness. Truly speaking, the Indweller, who is in the form of the Atma, is verily God Himself. The Atma has neither birth nor death. It has no pain or suffering. Only the body has suffering, not the Atma. The physical body comes and goes. You are not the body; you are the embodiments of the Atma. One has to get rid of body attachment in order to enjoy peace and happiness. Gradually reduce your Dehabhimana (body consciousness) and develop Atmabhimana (Atmic consciousness). Body consciousness and Atmic consciousness are inversely proportional. Dehabhimana will disappear once you develop Daivabhimana (Divine consciousness). The first step on the spiritual path is to keep body consciousness under check.
جسم از پنج عنصر تشکیل شده و بناچار دیر یا زود هلاک خواهد شد، اما آن که در او قالب گرفته نه مرگ و نه تولد دارد. کسی که در آن جسم حضور دارد به هیچ وجه به آن وابسته نیست و شاهد همیشگی اوست. به بیان صحیح تر، کسی که در جسم حضور دارد، که در شکل آتما ظاهر شده، خود خداست. آتما تولد و مرگی ندارد. درد و غم نمی شناسد. فقط جسم است که رنج می کشد، نه آتما. جسم فیزیکی می آید و می رود. شما این جسم نیستید؛ شما تجسم آتمایید. هر انسانی باید از تعلقات جسم خلاص شود تا از آرامش و شادمانی بهره مند گردد. بتدریج دِهابیمانا (شعور جسمانی) خود را کاهش داده و آتمابیمانا (شعور آتمایی) را ایجاد کنید. شعور جسمانی و شعور آتمایی در تقابل معکوس با یکدیگرند. وقتی دایوابیمانا (شعور معنوی) را در خود ایجاد کنی دِهابیمانا ناپدید خواهد گشت. اولین گام در راه معنویت تحت کنترل نگاه داشتن شعور جسمانی است.
26th January 2007
Every man and every creature is an embodiment of love. All the birds, animals, and insects aspire to attain happiness just as man does. They also enjoy happiness. But there is a difference between the happiness they enjoy and the happiness man enjoys. Birds, animals, and insects are neither elated by happiness nor depressed by sorrow. They accept happiness and sorrow with equanimity. But man lacks such sense of equanimity. He feels elated when his desires are fulfilled and frustrated otherwise. Your happiness should remain forever. True happiness is not something that comes and goes like a passing cloud. At the time of birth, your heart is pure and you are full of bliss. You should retain such purity of heart for the rest of your life and enjoy everlasting happiness.
هر انسان و هر مخلوقی تجسمی از عشق است. همه پرندگان، حیوانات، و حشرات همانند بشر میل به شادکامی دارند. آنها نیز از شادکامی لذت می برند. اما یک تفاوت میان شادی ای که آنها از آن لذت می برند و شادی ای که بشر از آن بهره مند می شود هست. پرندگان، حیوانات، و حشرات نه از شادی به هیجان می آیند و نه از غم افسرده می شوند. آنها شادی و غم را با تعادل پذیرا می شوند. اما بشر فاقد این حس تعادل است. او بهنگامیکه خواسته هایش برآورده می شود به هیجان می آید و در غیر اینصورت درمانده می شود. شادی شما باید همیشگی باشد. شادی حقیقی چیزی نیست که مثل ابرهای گذرا بیاید و برود. در زمان تولد، قلب شما پاک است و پر از سعادتمندی و برکت هستید. بر شماست که این پاکی قلب را برای همه زندگی نگه دارید و از شادی جاودان بهره مند شوید.
25th January 2007
It is not possible for all to understand the nature of Divinity. One has to make efforts to understand the principles of Adhara (basis) and Adheya (object). Do not waste your time in mechanically performing rituals. True spirituality lies in realising the truth that man is but a spark of Divinity. This is what is declared in the Bhagavad Gita: Mamaivamsho Jivaloke Jivabhutas Sanathana (all beings are a part of My eternal Self). Vaasudeva-Sarvamidam (the whole world is permeated by God, Vaasudeva). You have to experience this truth and propagate it to the world.
برای همه امکان درک هویت الوهیت ممکن نیست. هر کس باید تلاش کند تا اصل آدارا (اساس و بنیان) و آدیا (هدف) را بفهمد. وقت خود را با انجام ظاهری مراسم مذهبی تلف نکنید. معنویت حقیقی در این حقیقت نهفته است که بشر وجود دارد اما او جرقه ای از الوهیت است. این چیزی است که در باگاواد گیتا آمده: مامایوامشو جیوالوکه جیوابوتاس ساناتانا (همه موجودات بخشی از خویشتن من جاودانند). واسودِوا-ساروامیدام (همه جهان تحت تسلط خداوند، واسودِوا است). بر شماست که این حقیقت را تجربه کنید و آن را در دنیا پخش کنید.
24th January 2007
Desire and anger are like pests that destroy the tree of human life. Today desire and anger have become rampant in man. Yes, desires are essential for man. But excessive desires wreak havoc. Na Shreyo Niyamam Vina (without moderation, there can be no wellbeing). Desires should be kept under check. Man sometimes has love in him and at other times goes into a fit of anger. Such a tendency is the result of improper food and habits. Never translate your thought into action in haste. Take time and enquire whether what you want to do is right or wrong.
میل و خواسته و خشم مانند آفتی هستند که درخت زندگی بشر را از بین می برند. امروز میل و خواسته و خشم بر انسان حکمرانی می کند. بله، امیال و خواسته ها برای بشر امری ضروری است. اما امیال بیش از حد تباهی به بار می آورند. نا شِریو نیلیامام وینا (بدون اعتدال، سلامتی و تندرستی وجود ندارد). امیال باید تحت کنترل باشند. بشر گاهی در خود عشق دارد و در دیگر اوقات تحت تاثیر خشم قرار می گیرد. چنین گرایشی نتیجه غذا و عادات نامناسب است. هیچ گاه افکار خود را عجولانه به عمل درنیاورید. از وقت استفاده کنید و پرس و جو کنید که آیا آنچه می خواهید انجام دهید درست است یا غلط.
23rd January 2007
How can the ephemeral objects confer on you the eternal peace? Yad drishyam thannasyam (all that is seen is bound to perish). Transient objects cannot give you everlasting happiness. We see various objects in this world and are deluded that they are permanent. It is a grave mistake. Even our body is seen by the eyes; hence, it is also not permanent. It is a sign of ignorance to identify oneself with the body. For ages, man has been under the delusion that physical and ephemeral objects will give him happiness. True happiness results when man recognises the underlying eternal principle of Atma in this ephemeral world.
چطور چیزهای زودگذر و بی دوام می توانند آرامش ابدی به شما ببخشند؟ "یاد دریشیام تاناسیام" (هر آنچه دیدنی است بناچار هلاک خواهد شد). چیزهای زودگذر و فانی نمی توانند شادی همیشگی به شما بدهند. ما در این دنیا چیزهای مختلفی می بینیم که به اشتباه جاودان بنظر می رسند. این اشتباه بزرگی است. حتی بدن ما نیز با چشم قابل دیدن است؛ از این رو، آن نیز هلاک شدنی است. این نشان نادانی است که کسی خود را با جسم خویش بشناسد. سالها بشر تحت این تصور غلط بود که چیزهای فیزیکی و فانی موجب خوشحالی او خواهد شد. خوشحالی حقیقی وقتی حاصل می شود که بشر اصل جاودان آتما که در این دنیای فانی نهفته است را بازشناسد.
22nd January 2007
If you contemplate on God with pure and selfless love, you can see Him without fail. Today, many are in the quest of God. God is everywhere, but you should have the eyes to see Him. "Sarvatah Paani Paadam Tat Sarvathokshi Shiromukham, Sarvatah Shruthimalloke Sarvamavruthya Thishthati" (with hands, feet, eyes, heads, mouth and ears pervading everything, He permeates the entire universe). Where is the need to search for God, who is everywhere? Today people are trying to see God with their Charma Chakshu (physical eye). That is why they are unable to see Him. One can see God only with Jnana Chakshu (the eye of wisdom).
اگر با عشق پاک و فارغ از خود خواهی به خداوند بیاندیشید، او را بی شک خواهید دید. امروز، خیلی ها در جستجوی خداوند هستند. خداوند در همه جا هست، اما شما باید چشم بصیرت برای دیدن او را داشته باشید. "سارواتا پانی پادام تات سارواتوکشی شیروموخام، سارواتا شروتیمالوکه سارواماوروتیا تیشتاتی" (با دستها، پاها، چشمها، سرها، لبها و گوشهایش در همه جا نفوذ دارد، او در همه جهان حضور دارد). چه احتیاجی است که بدنبال خداوند بگردید، اویی که در همه جا هست؟ امروزه مردم سعی دارند خدا را با چارما چاکشو (چشم فیزیکی) شان ببینند. این است دلیلی که ایشان نمی توانند خدا را ببینند. انسان فقط بوسیله جنانا چاکشو (چشم معرفت) می تواند خدا را ببیند.
21st January 2007
Our actions should be such that they bring happiness to ourselves as well as others. First of all, we have to enquire what true happiness is and what sorrow is. People think that happiness lies in eating to the fill and having a sound sleep. That is no happiness at all. Happiness lies in working hard and serving society. We can experience peace and happiness only when we help the poor and needy. Every one has to understand his duty and perform it to the best of his ability. During Upanishadic times, people would offer their salutations to the Karma (action) before undertaking it - "Thasmai Namah Karmane" (salutations to action). We have to offer our salutations and gratitude to the Karma in the first instance so that it gives us good results.
اعمال ما باید به شیوه ای باشد که هم برای ما و هم دیگران شادی بیاورد. نخست، باید آنچه شادی حقیقی و آنچه غم است را بدانیم. مردم فکر می کنند که شادی در سیر خوردن و خواب عمیق رفتن است. این اصلا ً شادی و خشنودی حقیقی نیست. شادی حقیقی در کار سخت و خدمت به جامعه است. ما فقط در صورتی می توانیم آرامش و شادی را تجربه کنیم که به نیازمند و محتاج کمک کنیم. هر کس باید وظیفه خود را بشناسد و آن را در نهایت کوشش و توان خویش انجام دهد. در زمان اوپنیشادیک، مردم قبل از انجام کارما (اعمال) بر آن درود می فرستند – "تاسمای ناما کارمانه" (درود بر اعمال). ما باید درودهای خویش را تقدیم کنیم و از کارما همان ابتدا قدردانی کنیم تا عاقبت به خیر شویم.