24th July 2006

God is said to be a stealer of hearts! The whole world is God's. All of you belong to Him, though you may not know it. Therefore, He can take anything from anyone. He is the Master of the ether, wind, fire, water and earth; He can change the sky into the earth and the earth into the sky. He can also take hold of the hearts of people and fill them with Love. Once people taste the sweetness of His Love, they will not desire anything else. That is why He is called Chiththa Chora (stealer of hearts). Pray to Him, "O God! Enter my heart too and fill it with Love, so that I may love all your children, in all lands. Never covet what belongs to others. Do not talk about others but, if you must, talk only of the good in them.

گفته می شود که خداوند دزد قلبهاست! همه دنیا از آن اوست. همه شما به او تعلق دارید، هر چند که ندانید. بنابراین، او می تواند هر چیز را از هر کسی بگیرد. او ارباب اتر، باد، آتش، آب و خاک است؛ اوست که می تواند آسمان را به زمین بدل کند و زمین را به آسمان. او همچنین می تواند قلب انسان ها را نزد خود نگهدارد و آنها را سرشار از عشق سازد. هنگامیکه انسانها طعم شیرین عشق او را چشیدند، دیگر در طلب هیچ چیز دیگر نخواهند بود. از همین روست که او را چیتا چورا (دزد قلبها) نامیده اند. او را اینگونه ستایش کنید، "اوه خداوندا! در قلب من هم وارد شو و آن را مملو از عشق کن، تا شاید بتوانم عاشق بچه های تو باشم، در همه سرزمین ها. هیچ گاه به آنچه به دیگران تعلق دارد میل نداشته باشید. درباره دیگران صحبت نکنید، ولی، اگر باید چنین کنید، فقط از خوبی ایشان بگویید.

23rd July 2006

Birth as a human being is a rare and unique opportunity. For, man is endowed with a discriminating intelligence, the power to reason out the best among alternative courses of action. The tongue that does not chant the name of God, the hand that knows no charity, the years of life that know no peace of mind, talents that do not find fulfillment, a life that has not garnered wisdom, a temple where there is no atmosphere of reverence, speech that does not communicate knowledge - all these are of no value.

تولد بعنوان انسان یک فرصت طلایی و نادر است. چون، به انسان هوشی فوق متمایز بخشیده شده، قدرت بدست آوردن بهترین نتیجه در میان اعمال مختلف. زبانی که به ذکر نام پروردگار باز نمی شود، دستی که دستگیری نمی داند، سالهای عمری که آرامش ذهنی به خود نمی شناسد، استعدادهایی که مجال ثمر بخشی پیدا نمی کنند، زندگی ای که حکمتی نیاندوخته، معبدی که فاقد حال و هوای تکریم است، کلامی که از علم و آگاهی سخن نمی راند – همه اینها بی ارزشند.

22nd July 2006

Through right action, one achieves purity of heart, which leads to the acquisition of Jnana (wisdom). It is only when attachment to the fruits of one's actions is discarded that the action becomes Yoga (Divine communion). One should overcome the sense of 'mine' and 'thine'. When one embarks on service activities, one should regard it as a privilege to serve others and look upon it as a form of worship of the Divine. One should consider service to society as the means of finding self-fulfillment in life. One should face whatever problems may arise, with faith and courage, and carry on one's service activities without fanfare in a spirit of humility and dedication.

بواسطه عمل صحیح، شخص به پاکی قلب نائل می شود که به تحصیل جنانا (خرد و حکمت) منتج می گردد. تنها، زمانی که تعلق ِ به ثمرات اعمال ِ فرد نادیده گرفته می شود آن عمل به یوگا (مشارکت معنوی) تبدیل می شود. شخص باید به حس "مال من" و "مال تو" غالب شود. وقتی شخص عزم بندگی می کند، باید آن را امتیازی برای خدمت به دیگران در نظر گیرد و به آن به چشم شکلی از ستایش معنوی بنگرد. شخص باید خدمت به جامعه را وسیله ای برای رسیدن به تکامل خود در زندگی در نظر آورد. او باید با هر آنچه مشکل که ممکن است سر راه او قرار گیرد، با ایمان و دلیری مواجه شود، و به اعمال بندگی خویش، بدون نمایش فداکاری و فروتنی اش، ادامه دهد.

21st July 2006

Do not serve for the sake of rewards, attracting attention, or earning gratitude, or from a sense of pride at your own superiority in skill, wealth, status or authority. Serve because you are urged by love. When you succeed, ascribe the success to the Grace of God, who inspired you as the Love principle within you. When you fail, ascribe the failure to your own inadequacy, insincerity or ignorance. Examine the springs of action, disinfect them from all traces of ego. Do not blame the recipient of the Seva (service), or your collaborators and co-workers, or God.

بخاطر پاداش، جلب توجه، یا دریافت قدردانی، یا از روی حس تکبر به خاطر برتری خود در مهارت، ثروت، مقام یا قدرت، خدمت نکنید. خدمت کنید چون با عشق ترغیب شده اید. وقتی موفق می شوید، موفقیت خویش را به توفیق خداوند نسبت دهید، همانا اوست که در نهاد شما اصل عشق را الهام بخشید. وقتی در کاری شکست می خورید، شکست را به بی کفایتی، عدم صمیمیت یا نادانی خود نسبت دهید. عمل کنید و آنها را از همه آلودگی های به نفس پاکیزه گردانید. دریافت کننده ِ سِوا (خدمت)، یا یاوران و همکاران یا خدا را شماتت نکنید.

20th July 2006

You have no need to run about in search of God, for, you are yourself God. God resides in your heart. He is the All-pervasive motive force. Have firm faith in this truth. Like fire in the matchstick, divinity is latent in man. The fire in the stick becomes manifest when it is struck against the side of the box. So too, when the Jivi (individual) contacts Deva (God), the flame of Jnana (Wisdom) shines brilliantly.

نیازی نیست برای جستجوی خداوند به دنبال او بگردید، چون، شما خود خدایید. خدا در قلب شماست. او نیروی مسبب نافذ در همه جاست. به این حقیقت ایمان راسخ داشته باشید. همچون آتش ِ در چوب کبریت، معنویت در انسان پنهان است. آتش ِ چوب کبریت هنگامی آشکار می شود که بر گوشه جعبه کبریت کشیده شود. پس بهمین صورت، وقتی جیوی (فرد) با دِوا (خداوند) ارتباط برقرار می کند، شعله جنانا (خرد و معرفت) به درخشندگی نور می افشاند.

19th July 2006

The body is a chariot. The charioteer is the principle of Buddhi (intellect). The senses are the horses. The reins that regulate and restrain the horses is the Manas (mind). When the mind wavers and wanders, not having stability of purpose, the horses run helter-skelter, endangering even the charioteer, Buddhi (intellect). So, one has to control the mind and not pollute it with greed for sense pleasures. The mind has to act as the associate of Buddhi. Speech subserving the mind and mind subserving the intellect - this is the way to bring about Prashanthi, the Supreme Peace. And, slowly and steadily, instruct the intellect to turn towards the Atma. Speech guided by a mind, which is in tune with an intellect illumined by the Atma - this will lead to us the ultimate goal.

بدن مثل ارابه است. ارابه ران فرمانده بودهی (فهم و خرد) است. احساسات اسبها هستند. شلاقها که اسبها را کنترل و ممانعت می کنند ماناس (ذهن) هستند. وقتی ذهن آواره و سرگردان می شود، و هدف پایدار و ثابتی در پیش ندارد، اسبها در هم و بر هم می دوند و حتی ارابه ران، بودهی (فهم و خرد) را به خطر می اندازند. پس، هر کس باید ذهنش را کنترل کند و آن را با حرص و طمع لذات احساس خویش آلوده نسازد. ذهن باید بعنوان همراه و شریک بودهی رفتار کند. کلام در خدمت ذهن و ذهن در خدمت فهم و خرد – این راه موجب پراشانتی، یا همان آرامش برتر می گردد. و، آرام و بطور پیوسته، به فهم و خرد می آموزد که به آتما روی آورد. کلامی که ذهن آن را رهبری می کند، و از لحن خردمندانه برخوردار و از آتما روشن است، ما را به مقصود نهایی می رساند.

18th July 2006

In the cavity of the heart of man, in that sublime Akasha (space), God resides associated with the Self principle, as sunshine exists associated with shadow. The shadows are many and varied, though the light is One. When the One is reflected in the many, in the multitude of Jivis (individuals), it appears as the Self in each, which watches unaffected as the Witness. The Atma (Divine Self) is Eternal. The Self is Truth. However, since it is enclosed in flesh, bone and skin, man deludes himself into believing that the outer covering and not the inner core is the source of bliss. The foremost duty of man to himself is, therefore, to penetrate through these sheaths and imbibe the higher bliss which this Atmic core alone can confer. Everyone must, in his own best interests, strive to attain that divine principle that is his inner treasure. Of all Sadhanas (spiritual exercises) this is the most pertinent - the process of achieving this oneness with this principle.

درون قلب انسان، در آکاشا (فضای) بلند مرتبه، خداوند همراه با اصل خویشتن، حضور دارد، همچون پرتو خورشید بهمراه سایه اش. سایه ها بسیار و متفاوتند، گرچه نور یکیست. وقتی یکی در تعداد منعکس می شود، در گروه کثیری از جیوی ها (افراد) بعنوان خویشتن در هر کدام ظاهر می شود، که بعنوان شاهدی بی طرف به تماشا می نشیند. آتما (خود الهی) جاودانه است. خویشتن حقیقت است. ولی، از وقتی با جسم و استخوان و پوست درآمیخته، انسان از خود غافل شده و به این باور رسیده که پوشش بیرونی او مایه خوشبختی اوست و نه هسته درونی اش. از این رو، مهمترین وظیفه انسان به خودش اینست که به این پوشش نفوذ کند و به سعادت اعلی که فقط آتمای او می تواند به او هدیه کند دست یابد. هر کس باید، به بهترین شیوه ای که مصلحت اوست، بکوشد تا به آن اصل معنویت نیل یابد که همانا آن گنجینه درونی اوست. از همه ساداناها (تمارین معنوی) این بیشترین اهمیت را دارد – فرآیند دستیابی به وحدت بواسطه این اصل.

17th July 2006

Morality does not merely mean the observance of certain rules in the work-a-day world. Morality means adherence to the straight and sacred path of right conduct. The honour of the community rests upon morality. Without morals, a community decays. Only in an individual who is morally strong does the human personality find its best expression. The term 'personality' can be applied only to one who manifests the hidden unmanifested divinity within him by his conduct. Mere human form does not make one a human personality. It is the behaviour that counts. Only those who lead well-regulated lives and manifest their true divine nature can be regarded as real human beings.

اخلاقیات تنها به معنای رعایت قوانینی خاص در این دو روز دنیا نیست. اخلاقیات یعنی تبعیت از راه راست و رفتار درست و مقدس. افتخار جامعه بر اخلاقیات آن است. بدون آن، جامعه رو به زوال می رود. فقط کسی که اخلاقیاتش قدرتمند ظاهر شده است، شخصیت انسانی او بهترین تجلی خود را پیدا می کند. اصطلاح "شخصیت" تنها به کسی بر می گردد که معنویت نهانی درونش را با رفتار خویش آشکار سازد. یک انسان که شکلش تهی است، شخصیت انسانی ندارد. این رفتار است که بشمار می آید. تنها آنهایی که زندگی های متعادل و خوبی دارند و معنویت حقیقی خویش را آشکار می کنند را می توان بعنوان بشر حقیقی از ایشان یاد کرد.

16th July 2006

What are the qualities of a true devotee? The first of these is desirelessness (Anapeksha). A true devotee should not have desires. But, is it possible for you, endowed as you are with a body, mind and senses, to be without desires? One is bound to have some desire or the other. On the one hand, there are desires pertaining to the senses that confer momentary joy. On the other hand, there is a desire to transcend the senses. Thus, people are filled with many desires. So what is needed to lead a desire-free life? There is nothing wrong in having desires, but all of them must be pleasing to God. You should practise the eternal principles based on Truth, and dedicate all your activities to God. Lead your life without the feelings of 'I' and 'mine' and offer everything to God. Only then can you attain the state of desirelessness.

خصوصیات یک فدایی واقعی چیست؟ اولین آنها قطع تمایلات (آناپکشا) است. یک فدایی راستین نباید آرزو و خواسته ای داشته باشد. ولی، آیا برای شما که بدن، ذهن و احساسات به شما بخشیده شده، چنین چیزی ممکن است که خواسته و آرزویی نداشته باشید؟  هر کس آرزوهایی دارد. از طرفی، خواسته هایی هستند که مربوط به احساساتند که موجب شادی زودگذر هستند. از طرفی دیگر، آْرزویی هست که فراتر از احساسات می رود. از این رو، مردم آرزوهای زیادی در سر دارند. پس برای زندگی آزاد از آرزو چه چیز لازم است؟ آرزو داشتن مشکلی پیش نمی آورد، لیکن همه آنها باید مورد رضایت خداوند باشد. بر شماست که اصول و قواعد جاودانی که بر اساس حقیقت بنا شده اند را بکار گیرید، و همه اعمال خود را وقف خداوند کنید. زندگی خود را بدون حس "من" و "مال من" رهبری کنید و همه چیز را به خداوند پیشکش کنید. تنها آن وقت است که به مرحله قطع تمایلات می رسید.

15th July 2006

Jnana in Vedantic parlance has been defined as "Advaita Darshanam" (recognising the One without a second). That is to see the One in the many, unity in diversity. There may be many names and forms, but you have to recognise that the Atma Principle in all of them is one and the same. It is not enough to say this in words. You must make it a living experience. Only then can one experience enduring Ananda (bliss). Such a person alone can be called a true Jnani (Knower of the Supreme).

جنانا در گفته های ودانتیک بعنوان "آدوایتا دارشانام" (درک وحدت فرد، بدون اینکه دومی ای وجود داشته باشد) تعریف شده است. این همان دیدن فرد در جمع، (یا) وحدت در گوناگونی است. شاید اسامی و اشکال زیادی وجود داشته باشند، لیکن باید این را درک کنید که اصل آتما (خود درون) در همه آنها یکی و به همان صورت است. گفتن اینها در قالب کلمات کافی نیست. بر شماست که آن را در تجربه زندگی خود وارد کنید. تنها آن وقت است که شخص آناندا (سعادت) جاودان را بدست می آورد. چنین فردی را به تنهایی می توان جنانی (دانای افضل) نامید.