2nd July 2006

God is love incarnate. This love shines equally in every human being. The fragrance of a flower remains the same whether it is held in the right hand or the left. Likewise God has no distinctions such as the favoured and the excluded. But narrow-minded persons cannot easily grasp the Divine's equal-mindedness. Everyone apprehends God's powers and attributes according to his own limited conceptions and experiences. Different people, depending on their own likes and dislikes, attribute the differences existing in their own minds to the Divine. God does not make distinctions such as the good and the bad, the likeable and the unwanted, the wicked and the virtuous. The sandalwood tree imparts its fragrance even to the axe that fells it. Likewise, God is ever prepared to love, foster and protect everyone equally.

خداوند عشق مجسم است. این عشق بصورت مساوی بر همه بشر تابیده می شود. بوی خوش یک گل همان می ماند، چه آن را با دست راست نگه داریم و چه با دست چپ. بهمین ترتیب، خداوند تمایزی برای (بنده) مقرب و مستثنی قائل نیست. ولی کوته فکران نمی توانند به آسانی این همسانی معنوی را متوجه شوند. هر کس قدرت و ویژگی های خداوند را بر اساس تصور محدود و تجربیات خویش درک می کند. انسانهای مختلف، بسته به میل خود (چیزهایی که دوست دارند یا دوست ندارند) تفاوتهایی که به رغم ذهن خویش در کائنات تصور می کنند به آن نسبت می دهند. خداوند تمایزی همچون خوب و بد، خواستنی و ناخواستنی، تبه کار و پرهیزکار قائل نمی شود. چوب محکم و سفت درخت صندل، حتی به تبری که آن رو فرو می اندازد عطر خویش را می افشاند. همینطور، خداوند همیشه آماده عشق ورزیدن، پرورش و حمایت از همه موجودات بطور مساوی است.

1st July 2006

Nobody can enter college until school education is completed. Several stages have to be passed. So too, we have on the spiritual path, the stages of work, worship, wisdom and sacrifice. Sacrifice may be likened to a ripe fruit falling from a tree, sacrificing its affection and attachment. Work is for the physical level, worship for the mental level and wisdom for the spiritual level. Through Karma (prescribed duties) purity of mind is achieved. Through Upasana (devotional worship) one-pointed concentration of mind is promoted. And through Jnana, Moksha (liberation) is attained. Every one has to pass through these three stages.

هیچ کس نمی تواند تا تحصیلات مدرسه اش را کامل نکرده به دانشگاه راه یابد. چندین مرحله باید گذرانده شوند. همینطور، ما در راه معنویت مراحل کار، پرستش، فرزانگی و ایثار را داریم. ایثار را می توان به میوه ای رسیده که از درخت فرو می افتد تشبیه کرد، که از تعلقات و وابستگی اش می گذرد. کار برای مرحله جسمانی است، پرستش برای مرحله ذهنی و فرزانگی و خرد برای مرحله روحانی. بواسطه کارما (وظایف از قبل تعیین شده) به خلوص ذهن می توان رسید. بواسطه اوپاسانا (پرستش همراه با ایثار) تمرکز یکسویه ذهن گسترش میابد. و بواسطه جنانا، موکشا (آزادی و رستگاری) حاصل می آید. بر همه واجب است که این سه مرحله را بگذرانند.

30th June 2006

God will respond to your prayers for succour only when you respond sympathetically to the needs of others. Life should not be wasted in selfish activities, blind to others' distress and deaf to others' groans. Treat joy and grief equally - this according to Lord Krishna is Samathwam (equanimity). Practise this equanimity - this is the way to win His Grace. You may not be rewarded materially for your compassionate acts but there is no greater reward than the joy that you derive by alleviating other's sorrow.

خداوند فقط هنگامی به دعاهای شما برای طلب کمک پاسخ می دهد که شما غمخوارانه به نیاز دیگران پاسخ دهید. زندگی نباید در انجام اعمال خودخواهانه به هدر رود، در حالیکه تنگدستی و اندوه دیگران را نادیده بگیرید و ناله های‌ ایشان را نشنوید. با شادی و غم به مساوات رفتار کنید. این بر طبق خدای کریشنا ساماتوام (عدالت و انصاف) است. این عدالت و انصاف را پیشه خود کنید. این راه فتح توفیق اوست. شاید اصلا ً برای شفقت و مهربانیتان پاداشی نگیرید، لیکن هیچ پاداشی بزرگتر از لذتی نیست که از تسکین غم دیگران برایتان حاصل می شود.

29th June 2006

Without unwavering faith in an all-knowing God, life becomes dry and drab, darkened by the ever-present shadow of despair and doom. Love for God and fear of sin are the two primary needs for a happy life. Without these two, man becomes a monster. Man must be ever ready to sacrifice his selfish needs for the sake of the larger community. There is nothing as glorious as renunciation. Be honest, be detached, and with God installed in your heart march forward to offer your talents and skills in discharging your duties. Do not strive for your happiness alone, but strive for the happiness of all.

بدون ایمان راسخ و محکم به خداوند دانا، زندگی خشک و یکنواخت، و با سایه ناامیدی و نابودی که همیشه حاکم خواهد بود تاریک می شود. عشق به خدا و ترس از گناه، دو نیاز اولیه یک زندگی شاد است. بدون این دو، بشر به هیولا تبدیل می شود. انسان باید همیشه آمادگی گذشتن از نیازهای خودخواهانه خویش را برای خاطر اجتماع بزرگتر داشته باشد. هیچ چیز عظیم تر از کناره گیری از تمایلات نیست. صادق باشید، وابسته نباشید، و با خدایی که در قلب خود جای دادید به سوی اهدای توانایی ها و مهارتهای خود در ادای وظایفتان باشید. تنها برای شادمانی خویش تلاش نکنید، بلکه برای شادمانی همه بکوشید.

28th June 2006

Food is an important factor which determines the alertness and sloth, the worry and calm, the brightness and dullness of man. When the mind is fed on Rajasic food that induces passion and emotion, activity and adventure, it gallops into the world with the plunge of desire! It brings man deeper into the morass of suffering. When it is fed on Tamasic food, which dulls and induces sloth, the mind becomes callous, inert and useless for uplifting man. Every activity of man is dependent on the energy he derives from the intake of food. The success of the Sadhana (spiritual exercises) that one undertakes depends upon the quantity and quality of the food taken by the Sadhaka (spiritual aspirant).

تغذیه عامل مهمی برای تعیین سستی و چابکی، بی قراری و آرامش، و زرنگی و کندی بشر است. وقتی که ذهن از غذای راجاسیک که موجب تحریک شور و هیجانات احساسی، و فعالیت و حادثه است تغذیه شود، به سوی دنیایی سراسر تمایل و خواسته می تازد! بشر را به مرداب رنج و محنت بیشتر فرو می برد. وقتی او با غذای تاماسیک که کاهلی و تنبلی را موجب می شود تغذیه شود، ذهن سفت و سخت، راکد و برای تعالی فرد، بی استفاده می گردد. همه اعمال بشر به نیروی انرژی ای که او از غذا بدست می آورد بستگی دارد. موفقیت سادانا (تمارین معنوی) که شخص بعهده می گیرد به کمیت و کیفیت غذای ساداکا (جویای معنویت) بستگی دارد.

27th June 2006

Do not blame God for your misfortunes. When everything goes right, you say that God has come close to you; when something goes wrong, you say that He has deserted you and gone far away! God does not move far or near. The distance between Him and you is as much as the distance between you and Him. He is everywhere. He is always in your heart. Recognise Him there; realize Him as nearest and dearest to you. He is your own self, neither terrible nor tender, but simply 'is'.

خدا را بخاطر بدبختی های خود سرزنش نکنید. وقتی همه چیز مرتب است، می گویید که خدا به سوی شما آمده؛ وقتی کاری پیش نمی رود، می گویید که او شما را ترک گفته و از شما دور شده! خداوند دور یا نزدیک نمی رود. فاصله میان او و شما همانقدر است که فاصله میان شما تا او. او همه جا هست. او همیشه در قلب شماست. او را در دلتان بیابید؛ او را نزدیکتر از همه و عزیزتر دریابید. او خود شماست، نه مهیب و هولناک است و نه حساس و لطیف، که در حقیقت او "هست".

26th June 2006

There is no being without a trace of love. Love leads to Ananda (Supreme bliss), pure and lasting. Many seek this Ananda through their relationships with other individuals, others try to attain it by amassing fame, power and riches and a few others attempt to gain it by renunciation of material possessions and desire for worldly pleasures. Detachment alone can confer Ananda. The Upanishads proclaim that Thyaga (sacrifice) alone can grant Amrithathwa (Bliss of Immortality). One must give up all attachment and affection and, in the heart thus liberated, install God in all His glory. This is the only means to earn everlasting, undiminished Ananda.

هیچ آفریده ای بدون نشان از عشق وجود ندارد. عشق، به آناندای (سعادت اعلی) مطلق و پایدار می انجامد. خیلی ها این آناندا را در ارتباطشان با دیگر افراد جستجو می کنند، دیگران در تلاشند تا آن را بوسیله کسب شهرت، قدرت و ثروت بدست آورند و تعداد کمی سعی دارند از طریق کناره گیری از دارایی های مادی و آرزوی لذات دنیوی به آن برسند. همین کناره گیری (از مادیات و...) خود می تواند به آناندا منجر شود. اوپنیشادها اظهار می دارند که تیاجا (از خود گذشتگی) خود به تنهایی می تواند امریتاتوا (سعادت ابدی) را موجب شود. هر کس باید همه تعلقات و علاقه هایش را کنار بگذارد و، از این رو دلش آزاد گردد، و خدایش با همه شکوه و بزرگی، در دلش جای گیرد. این تنها وسیله رسیدن به جاودانگی، و کمال آنانداست.

25th June 2006

Education must lead to illumination; the darkness of ignorance and the dusk of doubt will flee before that splendor. Then it is easy to cultivate good thoughts and feelings in the heart thus illumined. Education does not end with the accumulation of information; it must result in transformation of the habits, character and aspirations of the individual. Knowledge has to be tested in daily life. Now, man has no inkling of the most precious heritage that he has within him. He is interested in everyone except his own self. If only he becomes aware of his self, he can have vast strength, abiding peace and great joy added unto himself.

تحصیلات باید به تذهیب و روشن سازی بیانجامد؛ تیرگی ِ جهل و تاریکی ِ شک و تردید خیلی سریع تر از شکوه و جلالش می گریزد. آنوقت خیلی آسان خواهد بود که افکار و احساسات خوب را در دل گسترده ساخت تا به نور آن روشن شود. تحصیلات تنها با جمع آوری اطلاعات به پایان نمی رسد؛ بلکه باید به انتقال عادات، شخصیت و آرزوهای شخص بیانجامد. دانش باید در زندگی روزانه مورد آزمایش قرار گیرد. حالا، بشر هیچ آگاهی از میراثی که برای او باارزش ترین است و در خود اوست ندارد. او علاقه مند و مجذوب هر کس می شود جز خودش. تنها اگر او از خود (خود درونش)‌ با خبر شود، می تواند قدرت زیادی داشته، و آرامش و شادی فراوان برایش حاصل شود.

25th June 2006

Education must lead to illumination; the darkness of ignorance and the dusk of doubt will flee before that splendor. Then it is easy to cultivate good thoughts and feelings in the heart thus illumined. Education does not end with the accumulation of information; it must result in transformation of the habits, character and aspirations of the individual. Knowledge has to be tested in daily life. Now, man has no inkling of the most precious heritage that he has within him. He is interested in everyone except his own self. If only he becomes aware of his self, he can have vast strength, abiding peace and great joy added unto himself.

تحصیلات باید به تذهیب و روشن سازی بیانجامد؛ تیرگی ِ جهل و تاریکی ِ شک و تردید خیلی سریع تر از شکوه و جلالش می گریزد. آنوقت خیلی آسان خواهد بود که افکار و احساسات خوب را در دل گسترده ساخت تا به نور آن روشن شود. تحصیلات تنها با جمع آوری اطلاعات به پایان نمی رسد؛ بلکه باید به انتقال عادات، شخصیت و آرزوهای شخص بیانجامد. دانش باید در زندگی روزانه مورد آزمایش قرار گیرد. حالا، بشر هیچ آگاهی از میراثی که برای او باارزش ترین است و در خود اوست ندارد. او علاقه مند و مجذوب هر کس می شود جز خودش. تنها اگر او از خود (خود درونش)‌ با خبر شود، می تواند قدرت زیادی داشته، و آرامش و شادی فراوان برایش حاصل شود.