7th January 2007
It is a grave mistake to identify yourself with the body. Give up body attachment and develop Atmic consciousness. Only then will you understand and experience your true form, i.e., Atma. Otherwise, even the smallest physical ailments will make you feel anxious. Physical ailments are like passing clouds. So long as you are deluded by body consciousness, you will be affected by them. Once you give up body attachment, you are no more bound by the body and its limitations. When you sit in meditation, you forget your body. Meditation means giving up Dehabhimaana (body attachment) and developing Atmic awareness. Understand that you are not the body. You are "I". Everyone while referring to one's self uses the term "I", the principle of Atma. Hence, you are not the body. It is only an instrument. "I" is your true identity.
این اشتباه بزرگی است که خود را با جسمتان بشناسید. تعلقات جسمانی را کنار بگذارید و حس و شعور آتمایی را در خود ایجاد کنید. فقط آنوقت است که شکل حقیقی خود را می فهمید و تجربه اش خواهید کرد، یعنی آتما را. در غیر اینصورت، حتی کوچکترین درد و ناراحتی فیزیکی شما را مضطرب و بیمناک خواهد کرد. درد و ناراحتی فیزیکی مانند ابرهای گذرا هستند. تا وقتی فریب احساسات جسمانی را می خورید، تحت تاثیر آنها قرار خواهید گرفت. وقتی تعلقات جسمانی را ترک گفتید، دیگر در انحصار جسم و شرایط محدود آن نخواهید بود. وقتی مدیتیشن می کنید، جسم خود را فراموش می کنید. مدیتیشن یعنی ترک دِهابیمانا (تعلقات جسم) و ایجاد شعور آتمایی. این را بفهمید که این جسم نیستید. شما "من" هستید. هر کس وقتی به خود اشاره می کند از اصطلاح "من" استفاده می کند، که این اصل آتماست. بنابراین، شما این جسم نیستید. آن فقط یک وسیله است. "من" شخصیت حقیقی شماست.
6th January 2007
All names and forms are based on your feelings. God has no differences whatsoever. No one can comprehend the nature of Divinity. Actually, the principle of love that exists in all beings is the principle of Divinity. Love has no specific form. Divinity transcends name and form. In fact, all names and forms belong to the same God. He responds to the prayers of devotees in whatever form they worship Him. Hence, each one considers the form he worships to be superior to the other forms. It is a sign of ignorance to consider one form superior to the other. What is important is that your prayers should not be confined to mere words. They should be translated into action. It is easy to speak but not so easy to practise. True prayer is that which is translated into action.
همه اسمها و شکلها بر اساس احساسات شما شکل می گیرند. خداوند به هیچ وجه متفاوت نیست. هیچ کس نمی تواند ذات الوهیت را درک کند. در واقع، قاعده عشق که در هر موجودی حضور دارد، اصل الوهیت است. عشق هیچ شکل خاصی ندارد. الوهیت بالاتر و برتر از اسم و شکل است. در حقیقت، همه اسمها و شکلها به یک خدا وابسته است. او دعای مریدان و مخلصان را به هر شکلی که او را ستایش کنند پاسخ می دهد. از این جهت، هر کس شیوه ستایش خود را بالاتر و برتر از دیگر گونه های ستایش می بیند. این نشان جهل است که شکلی از ستایش به دیگری ارجح دانسته شود. آنچه مهم است این است که عبادات شما نباید فقط محدود و محصور به کلمات باشد. آنها باید به عمل در بیایند. سخن گفتن آسان است، اما نه به اندازه عمل. عابد و مرید واقعی کسی است که در عمل خود را نشان دهد.
5th January 2007
Once you have tasted Prema (Love), you will see the world in its real form. Therefore, become embodiments of love. Let love flow incessantly from your heart. Immerse yourself in the flow of love. Out of love, emerge truth and righteousness. Sathyam Vada, Dharmam Chara (speak truth, practise righteousness). Truth and righteousness are the two pillars on which the mansion of human life rests. It is love that gives rise to these two principles. There is no knowledge greater than the knowledge of love. You may read a number of Pustakas (books), but love cannot be acquired from such books. What is the use of reading Pustakas when your Mastaka (head) is filled with 'dirt'? It is because of such 'dirt', you become an animal losing the sense of discrimination.
وقتی طعم پریما (عشق) را چشیدید، دنیا را در شکل واقعی خود خواهید دید. پس، تجسمی از عشق باشید. بگذارید عشق همواره در قلب شما جاری باشد. در جریان عشق وارد شوید. بعد از عشق، در راستی و درستی یکی شوید. ساتیام وادا، دارمام چارا (از حقیقت سخن بگویید، و راستی و درستی پیشه کنید). حقیقت و راستی دو رکنی هستند که بنای زندگی بشر بر آن استوار است. این عشق است که این دو اصل را بالا می برد. هیچ دانشی برتر از علم به عشق نیست. شاید تعداد زیادی پوستاکاس (کتاب) بخوانید، لیکن عشق را نمی توان از چنین کتابهایی بدست آورد. فایده خواندن پوستاکاس چیست وقتی ماستاکای (سر) شما پر از کثافت است؟ بخاطر همین کثافت است که با از دست دادن حس تمیز تبدیل به حیوان می شوید.
4th January 2007
In this vast expanse of the universe, right from the minutest atom to the mightiest, everything is permeated by the Atmic reality. It appears as the minutest of the minute and mightiest of the mighty. In fact, the principle of oneness that pervades the microcosm and the macrocosm is the fundamental reality which you have to enquire into. You must direct your love to the changeless Atma Tattwa (Atmic principle), not the body which is subject to birth and death. The Atma Tattwa does not undergo any change whatsoever. Nothing can be added to it nor deducted from it. Therefore, you must develop firm faith in such a changeless principle. Atma Tattwa is the only reality. Make Atma Tattwa as your goal in life's journey.
در این جهان پهناور و گسترده، از کوچکترین اتم تا آن بزرگترین، همه چیز تحت نفوذ حقیقت آتما قرار دارد. آتماست که بعنوان جزیی ترین اتم تا بزرگترین موجود ظاهر می شود. در حقیقت، اصل وحدت که در عالم صغیر و کبیر گسترده شده حقیقتی بنیادی است که شما باید در پی آن باشید. برشماست که عشق خود را به سمت آتما تاتوا (اصل آتمایی) که تغییر ناپذیر است هدایت کنید، نه جسم که مستلزم تولد و مرگ است. آتما تاتوا بهیچوجه دستخوش تحول و تغییر نمی شود. هیچ چیز بدان افزوده نمی شود و نه چیزی از آن کاسته می شود. بنابراین، شما باید ایمان راسخ را در چنین اصل بی تغییری بوجود آورده و گسترش دهید. آتما تاتوا تنها حقیقت است. آتما تاتوا را مقصود سفر زندگی خود قرار دهید.
3rd January 2007
What is meant by birth and death? To assume a body is birth and to cast off the same is death. It is out of delusion that man experiences the dualities of birth and death. When we inhale with the sound 'So', the life principle enters our body and when we exhale 'Ham', it goes out. Every moment, this process of inhalation and exhalation reminds us of our inherent divinity - 'So-ham' (I am God). So long as there is life-breath, the body is considered to be Shivam (auspicious). Once the life-breath ebbs away, it becomes Shavam (corpse). Both birth and death are related to the body and not to the life principle. Man experiences birth and death because of his body attachment. He will be released from the cycle of birth and death only when he gives up body attachment and surrenders himself completely to the Will of God.
منظور از تولد و مرگ چیست؟ در قالب جسم قرار گرفتن تولد و از همان قالب بیرون رفتن مرگ است. این یک پندار بیهوده است که بشر تجاربی دوگانه از تولد و مرگ را بدست می آورد. وقتی با صدای "سو" نفس می کشیم، اصل زندگی در تن مان وارد می شود و هنگامیکه با صدای "هام" دم بر می آوریم، بیرون می رود. هر لحظه، این جریان دم و بازدم الوهیت ماندگار را به خاطر ما می آورد- "سو- هام" (من خدا هستم). پس تا وقتی که نفس زندگی وجود دارد، بدن را می توان شیوام (فرخنده و مبارک) دانست. وقتی نفس زندگی فرو می نشیند، شاوام (جسد) باقی می ماند. تولد و مرگ هر دو به جسم وابسته اند و نه به اصل قاعده زندگی. بشر تولد و مرگ را بدلیل تعلقات جسمش تجربه می کند. او هنگامی از چرخه تولد و مرگ خلاصی می یابد که تعلقات جسمش را ترک گوید و خود را کاملا ً به اراده الهی واگذار کند.
2nd January 2007
Truth can reflect itself in the intellect only when it is clarified by 'Tapas' (penance). Tapas means all acts undertaken with noble motives and all acts indicating yearning for the spirit, repenting for past mistakes, staunch determination to adhere to virtue, self-control and unyielding adherence to equanimity in the face of success or failure. 'Taapam' means heat, burning intensity and earnestness of endeavour. It is Tapas that fosters renunciation and discipline.
حقیقت وقتی خود را در نیروی عقلانی منعکس می کند که بوسیله تاپاس (توبه و پشیمانی از گناه) پالایش شده باشد. تاپاس یعنی عهده دار شدن همه اعمال با انگیزه های والا و اینکه همه اعمال نشاندهنده اشتیاق و آرزو برای روح و جان باشد، نادم از اشتباهات گذشته، عزم راسخ برای پیوند با تقوا، کنترل خویشتن و تبعیت از انصاف و عدالت، چه در موفقیت و چه شکست. تاپام یعنی اشتیاق، شور و شوق شدید برای مجاهدت. تاپام، تاپاس است که ترک تعلقات و تادیب و انتظام را پرورش می دهد.
1st January 2007New Year's Day
This day is New Year's Day only because you have decided to call it so; it is not astronomically or climatically different from yesterday or tomorrow. Even like this New Year's Day, many hundreds of thousands of such days have passed on earth and many thousands have been celebrated as festival days too. So too, this day has come and this too will be gone. If the New Year's Day is used by one to begin a new way of life, to take a step towards self-realisation or self-improvement through service, only then do the celebrations acquire meaning and significance.
این روز، روز جدید از سال نو است، تنها به این خاطر که شما تصمیم به قرار دادن چنین نامی برای این روز شدید؛ نه از لحاظ نجومی و نه آب و هوایی تفاوتی با دیروز و فردا ندارد. مثل این روز جدید از سال نو، صدها و هزاران روز مثل همین روز در زمین گذشته اند و جشنهای زیادی نیز برپا شده. و همچنین، این روز هم می آید و خواهد گذشت. اگر روز جدید سال نو، کسی طریق تازه ای از زندگی را شروع کند، که گامی بسوی شناخت خویش یا بهبود و پیشرفت خود برای خدمت بردارد، تنها آنوقت است که جشنها و اعیاد معنا و اهمیت خواهند داشت.
31st December 2006
God's grace is the greatest wealth. To consider the amassing of money, gold or other material objects as the ultimate goal of life is not right. The goal of life instead, should be the acquisition of the divine wealth of God's grace. Try to win His grace by reforming your habits, reducing your desires and refining your nature. One step makes the next one easier; that is the unique quality of the spiritual path. With each step, your strength and confidence increases and you feel the Lord's grace all the more.
رحمت خداوند بزرگترین ثروت است. اندوختن مال و منال، طلا یا دیگر چیزهای دنیایی بعنوان هدف غایی ِ زندگی کار درست نیست. در عوض هدف زندگی، باید بدست آوردن رحمت خداوند که ثروتی معنوی است باشد. تلاش کنید تا با اصلاح عادات خود، کاهش خواسته ها و پالایش خود و ذات خویش، رحمتش را بدست آورید. یک گام، گام بعدی را آسانتر می نماید؛ این خصیصه ِ منحصر بفرد راه معنویت است. با هر گام، قدرت و اطمینان شما افزایش میابد و رحمت خداوندی را هر چه بیشتر احساس خواهید نمود.
30th December 2006
What is 'Moksha'? It is giving up of the 'Anatma', the unreal. Suppose you want a glass of fruit juice, unless you throw away the water already in the glass, you cannot pour juice in to the glass. Similarly, unless you give up worldly desires, 'Atmabhava' (spirituality) cannot take root in you. When you spend your hours immersed in thoughts about God, you become free from evil ways. You will not be tempted to abuse others or harm them in any way. You begin to live in Love, accepting all events as His gifts. Then your home verily becomes heaven on Earth; the joy that bubbles in your heart is the symbol of Vaikunta (abode of Lord Vishnu); the earnestness and care that you evince in your work will symbolise Kailasha (the abode of Lord Shiva).
موکشا چیست؟ همانا آن ترک ِ آناتماست، آنچه حقیقی نیست. تصور کنید که لیوانی آب میوه طلب می کنید، اگر آبی که تا الان درون لیوان است را دور نریزید، نمی توانید آب میوه در لیوان بریزید. بهمین صورت، تا وقتی تمایلات دنیوی را ترک نکنید، آتماباوا (معنویت) نمی تواند در شما ریشه کند. وقتی ساعات خود را در تفکر به خداوند بسر می برید، از راههای شیطانی آزاد می شوید. آنوقت فریب سواستفاده از دیگران و آزار رسانی به ایشان را به هیچ وجه نمی خورید. زندگی در عشق را آغاز می کنید، و همه اتفاقات را بعنوان هدیه ای از طرف او قبول می کنید. آنوقت خانه خودتان بهشت ِ روی زمین می شود؛ شور و شوقی که در قلب شما می خروشد سمبل وایکونتا (محل حضور خداوندگار ویشنو) است؛ جدیت و مراقبتی که در کارتان از خود نشان می دهید سمبل کایلاشا (محل حضور خداوندگار شیوا) خواهد بود.
29th December 2006
There is a creator behind this enchanting cosmos. He is Omniscient, Omnipotent and Omnipresent. He is worshipped as God using many names and in many forms by various people. Unity, brotherhood and devotion are essential for every human being. To promote these sacred qualities in mankind, some great souls sought to establish different religions. Religion is not a restrictive concept. Religion is intended to develop the human personality and indicate the basic guidelines for right living. Religion brings out the humanness in man and enables him to live in harmony with his fellowmen. It provides the link between the individual and the Divine. It demonstrates the unity that underlies the diversity in creation.
در پشت این جهان افسونگر خالقی وجود دارد. او به همه چیز واقف، قادر و در همه جا حاضر است. مردم او را با اسمها و شکل های مختلف بعنوان خداوند مورد ستایش قرار می دهند. وحدت، برادری و از خود گذشتگی برای همه نوع بشر امری اساسی است. برای ارتقای این خصیصه مقدس در انسانها، بعضی ارواح بزرگ منش بدنبال بنا نهادن ادیان مختلف شدند. دین خط مشی محدود کننده نیست. دین قرار است شخصیت انسانی را ترفیع دهد و برای زندگی صحیح راه کارهای اساسی پیش رو بگذارد. دین انسانیت را در انسان آشکار می کند و او را قادر می سازد تا در هماهنگی و توازن با همنوعان خویش زندگی کند. دین بین فرد و الوهیت ارتباط برقرار می کند و اتحادی که در عین گوناگونی خلقت وجود دارد را به نمایش در می آورد.