16th June 2006

Service to God has been described as Bhakthi (devotion). The heart of the devotee overflows with love for the Lord through constant remembrance and recitation of His name. Out of this stream of love, devotion emerges. One who is nourished by the nectar of Bhakthi will not desire anything. To be unaffected by joy or sorrow, gain or loss, praise or blame, to remain steadfast and unwavering in faith is the hallmark of true devotion. Affection, attachment, desire are natural to man. However, when these qualities are directed towards God and when one is continuously engaged in good deeds, these qualities acquire purity and sacredness. Then one becomes not just a great soul but God Himself.

خدمت به خدا را بکتی (از خود گذشتگی) عنوان کرده اند. قلب مخلص مملو از عشق به خداوند است، با یاد دائم او و ذکر نامش. از این عشق است که از خود گذشتگی پدیدار می شود. کسی که از شهد نکتار بکتی پرورش یافته است، طالب هیچ چیز دیگری نیست. وقتی از شادی و غم، سود و ضرر، ستایش و سرزنش، تاثیر نگیریم و استوار و محکم به عقایدمان بمانیم، نشانه از خود گذشتگی راستین ماست. علاقه، تمایلات و خواسته ها برای بشر امری طبیعی است. اگر چه، وقتی این کیفیات به سوی خداوند متمایل شوند، و فرد مدام با اعمال خوب درگیر شود، این کیفیات پاک و مقدس می گردند. آنوقت نه تنها فرد دارای روح بزرگواری می شود، که خود خدا می شود.

15th June 2006

Seek the Light always; be full of confidence and zest. Do not yield to despair, for it can never yield results. It only worsens the problem, for it darkens the intellect and plunges you into doubt. You must take up the path of Sadhana (spiritual exercise) very enthusiastically. Half-hearted, halting steps will not yield fruit. It is like cleaning a slushy area by a stream of water. If the current of the stream is slow, the slush cannot be cleared. The stream must flow full and fast, driving everything before it, so that the slush is removed without leaving a trace.

همیشه در جستجوی نور و، پر از حس اطمینان و رغبت باشید. تسلیم ناامیدی نشوید، چون هیچ گاه هیچ نتیجه ای بدنبال نخواهد داشت، فقط مشکلات را بدتر می کند، چون آگاهی را در پرده تاریکی قرار می دهد و شما را در تردید غوطه ور می سازد. باید طریقه سادانا (ممارست معنوی) را با شور و شوق در پیش گیرید. دل دل کردن و ثابت قدم نبودن در این راه،‌ ثمره ای در بر ندارد. این مثل آن است که بخواهیم منطقه ای پوشیده از برف را با یک جوی آب تمیز کنیم. اگر جریان جوی آرام باشد، برفها پاک نخواهند شد. جوی آب باید پر و سریع روان شود، همه چیز با بشوید و با خود ببرد، تا برف کاملا ً پاک شود و ذره ای از آن بر جای نماند.

14th June 2006

The inextricable connection between the phenomenal world outside and the world of consciousness inside eludes the understanding of ordinary people. Immersed in the desires of enjoying worldly pleasures, they do not attempt to discover the boundless joy that can be derived from the inner spirit. This is because all the sense organs are open only to the experiences from the outside. Only a few develop the inner vision and enjoy the spiritual bliss within.

ارتباط پیاپی و نگسستنی ِ میان دنیای پدیداری ِ بیرون و دنیای شعور درونی، خارج از درک مردمان عادی است. از آنجا که بشر در آرزوی لذات و خوشیهای دنیوی غرق شده است، تلاشی برای کشف لذت نامحدودی که می توان از روح درون برد ندارد. و این بخاطر اینست که ارگانهای حسی فقط برای فهم دنیای بیرون آزاد هستند. تنها کمی بصیرت درونیتان را افزایش دهید و از خوشی و سعادت معنویت درونتان لذت ببرید.

13th June 2006

Man implies three things - doing, knowing and being. When the body acts alone without regard to the mind and the Atma, that person is considered to be in the animal state. When the mind acts in association with the body without regard to the Atma, that condition is described as demonic. When man acts in consonance with the Atma, he achieves oneness with the Divine. Hence, man has in him these three potentialities, he can manifest himself as an animal, a demon or God.

بشر با سه چیز وجود خود را اثبات می کند – اعمالش، دانشش و هستی اش. وقتی بدن بدون در نظر گرفتن ذهن و آتما (خود درونش) عمل می کند، شخص به درجه حیوانیت رسیده است. وقتی ذهن و بدن با هم و بدون در نظر گرفتن آتما عمل می کنند، شرایط را می توان به شرایط شیطانی تعبیر کرد. وقتی انسان با آتمای خود هماهنگ عمل می کند، به یگانگی با معنویت دست یافته است. از این رو، انسان این سه پتانسیل را در خود داراست، او می تواند بعنوان حیوان،‌ شیطان یا خدا ظاهر شود.

12th June 2006

You are all the indestructible Atma, nothing need discourage you. In your dream, you suffer so much due to fire, floods, insult, loss of money, etc. But once you wake up, you are not affected at all. When these events happen during the waking state, you feel afflicted. But let me tell you that from the state of Realization, even the waking state is equally without validity. It is not the real 'you' that suffers all that. Give up the delusion that you are this physical entity and you become really free.

همه شما آتماهای فناناپذیرید، هیچ چیز نمی تواند شما را دلسرد و ناامید کند. در خوابهایتان از آتش، سیل، توهین، کم پولی و خیلی چیزها رنج می برید. اما هنگامیکه بیدار می شوید، اصلا ً از آنها تاثیر نمی گیرید. وقتی این قبیل اتفاقات در عالم بیدار پیش می آیند، غمزده می شوید. اما بگذارید بگویم که اگر از عالم ادراک نگاه کنید، حتی عالم بیداری هم همانقدر بی اعتبار است. این اصلا ً خود حقیقی شما نیست که رنج می برد. از این پندار بیهوده که شما این وجود فیزیکی هستید دست بردارید و رها شوید.

11th June 2006

Man today is knocking on doors other than that of God. Man now is praying to God only for worldly possessions. Man should seek the gift of spiritual knowledge that can bring fulfillment to life. However, man today has acquired proficiency in various skills and has mastered many fields of knowledge, but he has not acquired the peace that is his due. Science can offer only temporary worldly comforts; spirituality alone can give you enduring bliss.

بشر امروز همه درها را می کوبد، همه درها را، جز آنکه خدا به روی او می گشاید. حالا او فقط برای دارایی های دنیوی به خداوند دعا می کند. بشر باید بدنبال دانش معنوی که موهبتی برای اوست باشد تا زندگی اش را به کمال برساند. هرچند که امروز او در خیلی تخصص ها مهارت کسب کرده است و به خیلی دانش ها تسلط یافته است، لیکن به آرامشی که حق مسلم اوست دست نیافته. علم تنها قادر است آسایش دنیایی و زودگذر را به او تقدیم کند، ولی معنویت تنها خود، سعادت جاودان و باقی به ارمغان می آورد.

10th June 2006

Man today has forgotten his true nature and perceives the world entirely through the senses and the mind. The world is the effect of which the Brahman (God) is the primal cause. Truly speaking, the effect is not different from the cause. The millions of living beings are like the branches, twigs and leaves, and the Brahman is the seed from which the tree has come in to being. He who is aware of this has understood the Vedas.

بشر امروز ماهیت راستین خود را به دست فراموشی سپرده است و دنیا را صرفا ً با احساسات و ذهن خویش می نگرد. دنیا معلول است و براهمان (خدا) علت اصلی آن. صادقانه بگوییم، معلول متفاوت از علت نیست. این میلیونها موجودات زنده مانند شاخه اند، شاخه های کوچک و برگ، و براهمان دانه ایست که درخت از آن بوجود آمده. آنکه از این امر مطلع گشته، وداها را دریافته است.

9th June 2006

The Upanishads declare that immortality can be experienced only through Thyaga (renunciation or sacrifice). This renunciation does not mean giving up hearth and home, kith and kin. It means giving up the transient and impermanent things of the world. This calls for discrimination between what is permanent and what is perishable, what is good and what is bad. Only then can man discover the Divine principle within him.

اوپنیشادها می گویند که ابدیت را تنها می توان بوسیله تیاجا (از خود گذشتگی و قطع تمایلات) تجربه کرد. این قطع تمایلات به معنای ترک خانه و کاشانه، وطن و خویشاوندان نیست. بلکه به معنای ترک چیزهای زودگذر و ناپایدار دنیایی است. چنین چیزی، تمایز میان آنچه ماندنی و آنچه فانی، و آنچه خوب و آنچه بد است را می طلبد. تنها آن زمان است که انسان می تواند ذات معنویت را در خود کشف کند.

8th June 2006

Without the sanction of the Lord, man cannot achieve anything in the world. The Divine is the basis for everything. Man, however, is filled with conceit that he is the one who is doing everything. This pride is the cause of his ruin. It is the cause of his frustration and disappointment. Man today is basing his life on nature and is hence forgetting God. This is a grievous mistake. You must place your faith in God, the Creator of the universe, and then enjoy what nature provides. Faith in God is the primary requisite for man.

اگر خداوند اجازه ندهد، بشر به هیچ چیز در دنیا دست پیدا نخواهد کرد. معنویت اساس همه چیز است. ولی بشر مملو از این فکر است که او عامل انجام همه چیز می باشد. این غرور مایه تباهی او، و دلیلی برای ناامیدی و یاس اوست. انسان امروز زندگی اش را بر پایه طبیعت (مادیات) بنیان نهاده و از این رو خداوند رو فراموش کرده است. این اشتباهی ملال آور است. شما باید ایمانتان را بر خداوند قرار دهید، که او خالق جهانیان است، و آنگاه از آنچه طبیعت برایتان فراهم می آورد لذت ببرید. توکل به خدا اولین لازمه زندگی بشر است.

7th June 2006

Seek and remain in good company; keep association with the holy. Being in the midst of such spiritual heroes, you can fight against evil with greater chance of success. Being in the company of the holy is like the bit and bridle for the wanton steed, the dam and canal for the raging flood. The value of holy places consists in just this: kindred spirits congregate there and contribute to the deepening of spiritual yearning. You can take sweet and sustaining counsel in such places and strengthen your faith and devotion.

همراهان خوب را بجویید و با آنها مصاحبت کنید؛ (بدین طریق) با خداوند در ارتباط باشید. وقتی در میان این قهرمانان معنوی باشید، می توانید با شانس بیشتری برای بُرد با بدی بجنگید. در مصاحبت با خداوند بودن همچون لجام و افساری برای اسب سرکش است، و سد و مانعی برای سیل طغیان گر. ارزش مکانهای مقدس فقط در این است: روح های وابسته در آنجا تجمع می کنند و در تعمق اشتیاق و آرزوهای معنوی خود به هم کمک می کنند. شما می توانید اندرزهای شیرین و ماندگاری در چنین محافل کسب کنید و ایمان و از خود گذشتگی تان را قوی تر سازید.