6th June 2006

To realise God, it is not necessary to have wealth, gold, luxuries and comforts; nor is scholarship a requisite. All that is needed is pure devotion. Without purity of thought, word and deed, it is impossible to experience the Divine. God cannot be realized through ostentation and self-conceit. The basic requisite is the shedding of selfishness and possessiveness so that one can engage oneself in actions in a disinterested spirit. Any person is entitled to embark on this quest irrespective of age, caste or gender.

برای درک پروردگار، نیازی به داشتن ثروت، طلا، تجملات و وسایل راحتی نیست؛ حتی دانش نیز ضرورت نمی باشد. همه آنچه نیاز است، ایثار خالصانه است. بدون خلوص افکار، کلام و اعمال، ناممکن است که بتوان معنویت را تجربه کرد. خدا را نمی توان با تظاهر و خودبینی و غرور فهمید. لازمه اصلی، دوری از خودخواهی و هر گونه حس مالکیت است تا فرد بتواند خود را به اعمالی که در آنها هیچ گونه روح غرض ورزی نیست مشغول سازد. هر کسی برای جویش و طلب، مستحق این سفر است، مهم نیست از چه سن یا جنس یا چه طبقه ای باشد.

5th June 2006

Envy and greed emanate from the ego and have to be carefully watched and controlled. Like the tadpole's tail, the ego will fall away when one grows in wisdom. It must fall away; if it is cut, the poor tadpole will die. So, don't worry about the ego; develop wisdom, contemplate on the ephemeral nature of the objective world. Then the tail of the ego will no longer be evident.

حرص و طمع از نفس سرچشمه می گیرند و باید شدیدا ً مراقب آنها بود و کنترلشان کرد. مثل دم ِ یک بچه قورباغه، وقتی شخص دانش و معرفتش رشد می کند، نفسش سقوط می کند. باید این سقوط اتفاق بیافتد؛ اگر چنین شود، بچه قورباغه ضعیف می میرد. پس، نگران نفس خود نباشید؛ معرفتتان را زیاد کنید، آفرینش این دنیای فانی و زودگذر را در نظر آورید. آنگاه دُم ِ نفس دیگر قابل رویت نخواهد بود.

4th June 2006

Birth as a human being is a rare and unique opportunity. For, man is endowed with a discriminating intelligence, the power to reason out the best among alternative courses of action. The tongue that does not chant the name of God, the hand that knows no charity, the years of life that know no peace of mind, talents that do not find fulfillment, a life that has not garnered wisdom, a temple where there is no atmosphere of reverence, speech that does not communicate knowledge - all these are of no worth.

تولد بعنوان انسان، فرصتی استثنایی و منحصر بفرد است؛ چون، بشر از فراستی متمایز برخوردار است؛ قدرتی برای انتخاب بهترین از میان اعمال گوناگون. زبانی که نام خداوند را ذکر نمی گوید، دستی که دستگیری نمی شناسد، سالهای عمری که آرامش ذهن با خود ندارد، توانایی هایی که مجالی برای اجرا نمی یابند، زندگی ای که دانش و معرفتی نیاندوخته، معبدی که در آن هوای حرمت نیست، کلامی که از حکمت سخن نمی راند – همه اینها خالی از اعتبار و ارزش اند.

3rd June 2006

Love is inherent in man, but like a seed that has to be nourished by water, love in man has to be fostered by dedicated service. Love is a sacred quality. Love is like nectar. A man who has tasted the sweetness of Divine Love will not desire anything else in the world. Life must be a constant manifestation of love. Nowadays, love is expressed in a constricted, selfish manner. It needs to be expressed in the form of service to society. Thereby love becomes a reciprocal, ever-widening experience.

عشق در انسان امری ذاتی است، لیکن همچون دانه که باید با آب تغذیه شود، عشق درونی انسان نیز بایستی با خدمت بی شائبه پرورش یابد. عشق خصوصیتی مقدس است. عشق مثل شربت می ماند. کسی که شیرینی عشق معنویت را چشیده باشد، دیگر هیچ تمایلی به چیزهای دنیایی نخواهد داشت. زندگی باید تجلی دائم عشق باشد. امروزه، عشق در منِشی خودخواهانه و محصور به بیان در می آید، در حالیکه باید در شکل ِ خدمت به جامعه ادا شود. بدین وسیله عشق تجربه ای متقابل و همه گیر خواهد شد.

2nd June 2006

The river strives, yearns and struggles to merge with the sea from which it has come. It has that consummation ever in its consciousness. It attempts to make itself pure and pellucid so that it may be welcomed by its source. It overcomes every obstacle of terrain in order to journey successfully towards its goal. Man too must utilize all the physical, mental, intellectual and moral endowments that God has granted him so that he may journey to the goal of Self-Realization.

رودخانه می کوشد، اشتیاق دارد و از مبارزه دست بر نمی دارد تا با دریا یکی شود، چون از آن آمده است. در ذهن او، همیشه دریا مقصد نهایی است. تلاش می کند تا خود را پاک و زلال کند تا شاید سرچشمه اش او را خوشامد گوید. بر هر مانع زمینی غلبه می کند تا سفر موفقیت آمیزی بسوی هدفش در پیش گیرد. بشر نیز، باید از موهبتهای جسمی، ذهنی، هوشی و اخلاقی ای که خداوند به او بخشیده استفاده کند تا به مقصود – درک نفس برسد.

1st June 2006

A 'Manishi' (ordinary man) gets transformed into a 'Maharishi' by engaging in selfless service. Truly speaking, the merit that can be obtained from service cannot be acquired even by the practice of rigorous austerities. Service brings human beings closer to each other and promotes affection and friendship. Without this feeling of friendship and love towards one's fellowmen, one cannot attain intimacy with the Lord. Install in your heart the feeling that the service you render to your fellowmen is service to God.

یک "منیشی" (آدم معمولی) وقتی به یک "ماهاریشی" در می آید که مشغول بخدمت بی شائبه و دور از خودخواهی شده باشد. براستی که شایستگی ای که از خدمت بدست می آید را نمی توان حتی با ریاضت های شدید نیز کسب کرد. خدمت، انسان ها را به هم نزدیک تر می کند و عاطفه و دوستی را میان ایشان بالا می برد. بدون حس چنین دوستی و عشقی نزد ایشان، فرد نمی تواند صمیمیت خداوند را بدست آورد. این حس را در قلب خود بوجود آورید که خدمتی که به همنوعان خود تسلیم می کنید، خدمت به خداوند است.

31st May 2006

The Prakrithi (world) we see around us cannot give us happiness. The experiences Prakrithi gives us in the waking state get obliterated in the dream state, and those of the dream stage cease when we wake up from the dream. The dream experiences are our own creation. And so are the waking state experiences! The experience of the world is but a projection of our mind and the reflection of our own inner thoughts. As the thought, so the vision. The colour of glasses you wear determines the colour in which things appear to you. If you wear red glasses, everything will appear red. If you wear green glasses, everything will appear green. Pure thoughts make the world appear as pure. If you view things with Prema, with a loving heart, the whole world, the whole creation will appear to you as a reflection of Prema.

پراکریتی (دنیا) که در اطراف خود شاهد آن هستیم نمی تواند موجبات شادی ما را فراهم سازد. تجربه هایی که پراکریتی برای ما در عالم بیداری دارد، در عالم خواب محو و معدوم می شود، و دسته ای از رویاها وقتی از آن بیدار می شویم ما را (از این دنیای مادی) متوقف می کند. تجربیاتی که از رویاها داریم، ساخته ِ ذهن خودمان است. تجربیات عالم بیداری نیز چنین اند! تجربه دنیا نیز تجسمی از ذهن خود ما و انعکاس افکار درونی مان نسبت به آن است. نگرش را طرز تفکر می سازد. رنگ عینکی که بر چشم می زنید مشخص کننده رنگ چیزهایی است که بر شما ظاهر می شوند. اگر عینک قرمز بزنید، همه چیز قرمز به نظر خواهد رسید. اگر عینک سبز بزنید، همه چیز سبز به نظر می آید. افکار پاک، دنیا را تبلوری از پاکی نشان خواهد داد. اگر به همه چیز با دید پریما (عشق) بنگرید، با قلبی عاشق، همه دنیا، و همه کائنات، برایتان بازتاب پریما خواهد بود.

30th May 2006

You wear coloured glasses and see everything through those glasses. Correct your vision; the world will get corrected. Reform yourselves; the world will get reformed. You create the world of your choice. You see many, because you seek the many, not the One. Try to subsume the many in the One - yourselves and others, the family, the neighbourhood, the community, the state, the nation, the world. This is the Sadhana of Love, for Love is expansion. The individual has to be Universalized and expanded into the Vishwaswaroopa (the Cosmic Self).

عینک رنگی به چشم می زنید و همه چیز را از میان آنها می بینید. نگرش خود را تصحیح کنید؛ دنیا تصحیح خواهد شد. خود را اصلاح کنید؛ دنیا اصلاح خواهد شد. شما دنیا را به انتخاب خود می سازید. اگر گوناگونی می بینید، برای اینست که در طلب این گوناگونی هستید، نه یگانگی. تلاش کنید این گوناگونی را در یگانگی یکی کنید – شما و دیگران، خانواده، همسایه، اجتماع، ملت، کشور، دنیا. این سادانای عشق است، چون عشق عامل گستردگی است. شخص باید جهانی شود و با ویشواسواروپا (خود ِ کیهانی) بسط پیدا کند.

29th May 2006

It is indeed pathetic to see people falling prey to the vagaries of the mind and courting disaster instead of using the intellect to discriminate between the transient and the permanent. The mind should be checked by the intellect. Or else, evil resolutions translated into action will result in sorrow. Resolve on good actions and reap joy. Of course, if one can desist from desires and the tendency to pursue them, one can enjoy unbroken peace. If the mind is let loose and yielded mastery, man is driven from one desire to another. He loses his self-respect. He sets at naught law and justice, rules of conduct and regulations of social behaviour. His life becomes a frantic rush from place to place and object to object. Detachment alone can give happiness. Thyaga (renunciation) is the real yoga.

براستی دیدن آدمهایی که دستخوش هوا و هوس ذهن شده اند و بجای استفاده از هوش خود برای تمیز میان آنچه گذرا و آنچه پایدار است، دچار مصیبت گشته اند واقعا ً سوزناک است. قدرت درک و هوش باید ذهن را کنترل کند. اگر غیر از این باشد، نیات شیطانی به عمل در می آیند و موجب اندوه می شوند. تصمیم به انجام اعمال نیک بگیرید و به شادی برسید. البته، اگر کسی بتواند از خواسته ها و تمایلاتی که می خواهند ارضا شوند دست بکشد، می تواند به آرامشی نامتزلزل دست یابد. اگر ذهن به هرز رود و اربابش تسلیم شود، انسان از خواسته ای به خواسته ِ دیگر سوق پیدا می کند. او عزت نفسش را از دست می دهد. قانون و عدالت نزد ِ او بی ارزش می شوند، و منش و رفتار اجتماعی را ارج نمی گذارد. زندگی اش ستیزه مآبانه می شود و از جایی به جای دیگر و از مقصودی به مقصود دیگر یورش می برد. کناره گیری، خود به تنهایی قادر است نیل به شادمانی را ممکن سازد. تیاجا (کناره گیری و قطع علاقه) یک یوگای واقعی است.

28th May 2006

At the core of this universe is the Paramatma (Supreme Self), which lies beyond the comprehension of the mind. Both the cognizable and non-cognizable have emanated from the same One Indivisible Consciousness. Each is full and complete in itself. The individual consciousness is the manifestation of the Cosmic Consciousness. When the material sheath falls off, it merges in its source. The Vedas declare, "That is full; this is full. From the full, emerges the full. When the full is taken from the full, the full remains full." So, the Cosmos, the world, the individual - all are embodiments of the Full. All this is indeed Brahman. The awareness of the immanence of the Universal can come to man only when the 'I' consciousness is transcended.

در مرکز این جهان پاراماتما (خود عالی) است، که فراتر از درک ذهن می باشد. آنچه قابل درک است و چه آنکه قابل فهم نیست، هر دو از یک (منبع) هوشمند سرچشمه گرفته اند. هر کدام به نوبه خود کامل و تمامند. این (منبع) هوشمند تجلی ِ جهان ِ هوشمند است؛ وقتی پوشش مادی بیافتد، در منشاء خود یکی می شود. وداها می گویند، "(وقتی) آن کامل است؛ این کامل است. از کامل، کامل پدیدار می شود. وقتی از کامل، کامل بیرون آید، کامل کامل باقی می ماند." پس، جهان، گیتی، یکیست – همه تجسمی از کامل هستند. همه اینها براستی که براهمان اند. آگاهی از حضور و تجلی جهان وقتی برای انسان آشکار می گردد که شعور ِ "من" فرا و بالاتر رود.