27th March 2006
When one's thoughts are pure and sacred, the ripples emanating in the mind fill all the senses and limbs in the body, from head to toe, with pure vibrations. The pure thought, entering the eye, purifies the vision. The same thought entering the ear, encourages it to listen to sacred sounds. Entering the mouth, this pure thought brings about purity in speech. Permeating the hands, the sacred thought induces them to engage themselves in sacred acts. The sacred ripples from the mind entering the feet, induce them to go on pilgrimages. If one's thoughts are impure, they induce the senses to indulge in unholy acts. Hence, people should not give room to bad thoughts, bad associations or bad relationships.
وقتی افکار یک نفر پاک و مقدس است، امواجی که در مغز او ارتعاش میابند، همه احساسات، شعور و اعضای بدنش را در بر می گیرند، از سر تا انگشتان پا. فکر پاک، با ورود به چشم، نگاه را تطهیر می نماید. همان فکر با ورود به گوش، آن را برای شنیدن صداهای مقدس تقویت و تشویق می کند. با ورود به دهان، این فکر پاک سبب نطق و کلام مطهر می گردد. با نفوذ در دستان، فکر پاک آنها را وادار به مشغولیت در اعمال مقدس می کند. امواج مقدسی که از ذهن وارد پاها می شود، آنها را ترغیب به رفتن به زیارت می کند. اگر ذهن کسی ناپاک باشد، آنها احساسات را وادار به انجام اعمال کفرآمیز می کند. از این رو، مردم نباید به افکار بد، دوستان بد و خویشاوندان بد، مجال و میدان دهند.
26th March 2006
Students today are seeking education not for the sake of knowledge but as a means to earn money or wield power. This is not true education. It is the discovery of one's spiritual essence that constitutes real education. The world is in sore need of spiritual discipline. All the evils that we witness in the world today stem from a perverted system of education. The so-called educated persons have no control over their senses. Self-control is the only means to real bliss. The primary need is the development of self-control among students. They must be able to remain firm in their minds and unwavering in their outlook in any circumstance. This can be achieved only through spiritual discipline.
دانشجویان امروز برای کسب دانش بدنبال تحصیلات نمی روند، بلکه از آن بعنوان وسیله ای برای بدست آوردن مال یا قدرت استفاده می کنند. این تحصیلاتِ درست نیست. تحصیلات واقعی آنست که بدنبال کشف ماهیت معنوی و غیر مادی شخص باشد. دنیا نیاز مبرم به پیدا کردن نظم از نظر معنوی دارد. همه بدیها و شرارتهایی که امروزه در جهان شاهد آن هستیم از یک قاعده و سیستم منحرف شده آموزشی منتج گردیده. اشخاص ِ به اصطلاح تحصیلکرده، هیچ کنترلی بر احساسات خود ندارند. غلبه بر خود، تنها وسیله رسیدن به سعادت حقیقی است. اولین ضرورت، پرورش "غلبه بر خود" در میان دانشجویان است. آنها باید قادر باشند که ذهنشان را استوار سازند و در عقاید خود در هر شرایطی تزلزل به خود راه ندهند. تنها راه رسیدن به این امر، پدید آمدن نظم معنوی است.
l25th March 2006
Educated persons, nowadays, are concerned solely about their own well-being and that of their families, and have no interest in the welfare of the world. Education should aim at making a person take pleasure in promoting the well-being of all people. As a person grows up, he develops associations with relations, friends, teachers and many others. It is through these numerous relationships that one's human qualities develop. Without these associations, the individual would remain at the animal level. One's human nature is developed by society and contacts with kinsmen, friends and others. You have to show your gratitude to all of them by striving for their well-being.
افراد تحصیل کرده، امروزه، تنها به سعادت خود و خویشانشان می اندیشند، و به شادکامی و سعادت جهانیان کاری ندارند. تحصیلات باید به این مقصود کسب گردد که هر کس از آن در جهت افزایش شادکامی و سعادت مردم بهره ببرد. هنگامیکه یک نفر رشد می کند و بزرگ می شود، معاشرت او با خویشاوندان، دوستان، معلمان و دیگر افراد بیشتر می شود. از میان این روابط گسترده است که کیفیات انسانی شخص پرورش میابد. بدون این معاشرت ها، فرد در مرحله حیوانیت باقی خواهد ماند. طبیعت انسانی فرد توسط جامعه و تماسش با خویشاوندان، دوستان و دیگران توسعه میابد. شما بایستی قدرشناسی خود را با تلاش و کوشش خود برای سعادت و خوشی آنها به ایشان نشان دهید.
24th March 2006
For accomplishing anything in the world, three things are essential: one, mastery over the senses; two, control over the mind; three, maintaining perfect bodily health. It is only when all these three requisites are present, that man can achieve his goals. If today man fails to achieve even petty objects, it is because he is deficient in all these. To acquire these three, man has to practise Dharma (righteousness), as laid down by the sages. The Vedas declare - "Yatho abhyudaya nisshreyas siddhih saa Dharmah" (that which is conducive to one's well-being here and the hereafter is Dharma). This calls for unity in thought, word and deed. This is true righteousness. Where there is no accord between what one thinks, says and does, one's life is meaningless. It is by the harmony of thought, speech and action, that the true worth of man is manifested.
برای انجام هر کاری در دنیا، سه اصل اساسی وجود دارد: یک، غلبه بر احساسات؛ دو، کنترل ذهن؛ سه، حفظ کامل سلامت بدن. تنها وقتیکه هر سه این شرایط وجود داشت انسان می تواند به اهداف خود برسد. چنانچه بشر امروز حتی در رسیدن به چیزهای کوچک و بی ارزش موفق نشود، به این دلیل است که او در همه اینها نابخرد و دارای کمبود است. برای رسیدن به این سه اصل، انسان باید دارما (راستی و درستی) را تمرین کند، همانطور که دانایان و عاقلان به آن پرداختند. واداها اینطور گفته اند – "یاتو آبیودایا نیسریاس سیدّی سا دارما" (که آنچه موجب سعادت فرد در اینجا و دنیای دیگر می شود همانا دارماست). لازمه این امر یگانگی افکار، گفتار و کردار است. این حقیقت راستین است. جاییکه هیچ هماهنگی میان آنچه شخص تفکر می کند، می گوید، و انجام می دهد نیست، زندگی اش بی معناست. با همسازی فکر، کلام و عمل فرد است که ارزش واقعی او آشکار می گردد.
19th March 2006
Spirituality does not mean preoccupation with meditation, worship, etc. It involves total extinction of the animal and demonic qualities in man, and the manifestation of his inherent divinity. When the attachments and hatreds in which man is enveloped are removed, the inherent divinity in man, the Sath-Chith-Ananda in him, will manifest itself. There is no need to search for the omnipresent Divine in any specific place. When you are yourself divine, why search for the Divine elsewhere? It is a mark of rank ignorance.
سیر در عالم معنویت این نیست که خود را به مدیتیشن، یا نیایش و عبادت یا این قبیل امور مشغول کنیم. بلکه به معنای انهدام کامل روحیه و صفات حیوانی و شیطانی درون است، و همچنین بدنبال آن، آشکار سازی ذات معنوی خود. هنگامیکه تعلقات، و دشمنی و نفرت های درونی ای که انسان در آنها احاطه شده از او برداشته شود، ذات معنوی او، در واقع سات-چیت-آناندای درونش، خود به خود آشکار می گردد. هیچ نیازی به جستجوی معنویت (که در همه جا حاضر است) در جای خاصی نیست. وقتی شما خود معنویت هستید، برای چه در جای دیگر بدنبال آن بگردید؟ این نشانه ای از جهالتی پایدار است.
18th March 2006
One who is engaged in the contemplation of the Atma within and thereby constantly enjoys Atmic bliss, and sanctifies every moment of his life by doing good deeds is called a Brahma-Nishta. He realizes that the same Atma is present in all beings as the Antaratma (Inner Self) and discards all selfish thoughts. He is a Brahma Jnani, a realized soul, who is aware of the truth that revering others is revering the Lord, and hurting others is hurting the Lord. Such persons radiate divinity though they are in a human body.
کسی که به روح درون می اندیشد و بدین وسیله بطور پایدار و دائمی از سعادت آن در خوشی است، و هر لحظه از زندگی خود را با انجام اعمال نیک تطهیر می کند، از او به براهما- نیشتا یاد می شود. او این را درک می کند که همان روح که درون اوست، در همه موجودات زنده بعنوان آنتاراتما (خود درون) وجود دارد و از همه افکار خودخواهانه دست می شوید. او یک جنانی براهماست، یک روح فهمیده؛ کسی که از این حقیقت آگاه است که حرمت به دیگران همان حرمت به پروردگار است، و آزار و اذیت دیگران همان آزار و اذیت خداوندگار می باشد. چنین شخصی با وجود اینکه جسم انسانی دارد، تابنده نور الوهیت است.
17th March 2006
Time moves fast like a whirlwind. Each one's life span is getting reduced every moment, like a melting block of ice. Hence, it is the duty of every man to realize the purpose of life and utilise his time in the performance of his duties, and thereby sanctify his existence. When people speak about man's bondage, what is it that binds man? Man can liberate himself only when he knows what it is that binds him. The greatest cause of bondage is the failure to know oneself. An individual who is not aware of his true self cannot escape from sorrow. As long as there is sorrow, bliss cannot be experienced.
زمان همچون گردباد خیلی سریع در حرکت است. عمر هر انسانی هر لحظه در حال کاهش است، مثل قالب یخی که ذوب می شود. از این رو، این وظیفه هر شخص است تا هدف زندگی را بفهمد و از وقت خود برای انجام وظایفش استفاده کند، و بدین وسیله وجود خود را پاک و مقدس گرداند. هنگامیکه مردم در مورد محدودیت بشر صحبت می کنند، منظور از این محدودیت چیست؟ انسان تنها وقتی قادر است خود را رها گرداند که بداند چه چیز موجب محدودیت او شده است. بزرگترین عامل محدودیت، باز ماندن در شناخت خود است. کسی که از خود واقعی اش خبر ندارد، نمی تواند از غم رهایی یابد. و تا هنگامیکه اندوه او را فرا گرفته، روی خوشی و سعادت را نخواهد دید.
16th March 2006
The knowledge which relates to the waking and sleeping states is not permanent, it comes and goes. The knowledge that is lost is not true knowledge. Jnana (knowledge of Supreme Reality) when once acquired, will never go away. On the other hand, once ignorance leaves a man, it will not return. However, that which neither comes nor goes is Atma Tatwa (the Atmic Principle). This Divine Principle is everywhere; there is no place where the Divine is not present. Where, then, can the Divine come or go? Surrender to the Divine present everywhere.
دانشی که مربوط به حالاتی چون بیداری و خواب می باشد ثابت و ماندنی نیستند، می آید و می رود. دانشی که از دست می رود دانش حقیقی نیست. وقتی کسی جنانا (علم به حقیقت والا) را کسب می کند، هیچ وقت آن را از دست نمی دهد. به بیان دیگر، وقتی جهالت شخص را ترک می کند، دیگر بر نمی گردد. لیکن، آنکه نه می آید و نه می رود همان آتما تاتوا (ذات درون) است. این ذات معنوی در همه جا هست؛ جایی نیست که معنویت در آن حضور نداشته باشد. آنوقت، کجاست که معنویت در رفت و آمد است؟ معنویت را که در همه جا حاضر است دریابید.
15th March 2006
Education sans wisdom, wisdom bereft of discrimination, action without discretion, erudition lacking sagacity, power not justified by credentials, statements not based on Truth, music wanting in melody, adoration not sustained by devotion, a person devoid of common sense and character, a student not endowed with humility - these serve no useful purpose. In addition to knowledge derived from the sacred texts, one should earn wisdom through experience. Knowledge without personal experience is futile.
تحصیلات بدون شعور و آگاهی، شعوری که عاری از قدرت تمیز باشد، عملی که بدور از بصیرت انجام گیرد، دانشی که عقل در آن دخالت نداشته باشد، قدرتی که اختیار عمل نداشته باشد، بیانی که بر پایه حقیقت نیست، موزیکی که فاقد آهنگی دلنواز است، پرستشی که از خود گذشتگی پشت آن نباشد، کسی که عقل سلیم و منش اجتماعی ندارد، دانشجویی که تواضع پیشه خود نکرده است – اینها هیچ کدام سرانجام سودمندی نخواهند داشت. علاوه بر فضل و کمالی که از متون مقدس کسب می گردد، هر کس باید از تجاربی که بدست می آورد به شعور و آگاهی برسد. دانشی که فاقد تجربه شخصی باشد باطل است.
14th March 2006
The foremost thing that people today have to recognise and understand are human values. Whatever position one may achieve, whatever one's scholarship or status, the primary requisite is comprehension of what it means to be a human. This humanness can be developed only through spirituality. If you take a seed and plant it in a tin, it will rot. But if the same seed is planted in the earth, it grows into a tree. Humanness will not develop in an atmosphere of worldly concerns. It will grow only in a spiritual, ethical and righteous atmosphere.
مهمترین چیزی که مردم امروز باید آن را شناخته و درکش کنند ارزشهای انسانی است. شخص اگر به هر موقعیت اجتماعی دست یابد، فضل و دانش یا شان او هر چه که باشد، اصلی ترین ضروریت برای او فهم این نکته است که انسان بودن به چه معناست. این انسانیت تنها از طریق عالم معنویت ارتقا پیدا می کند. اگر شما دانه ای بردارید و آن را در یک قوطی بکارید، خواهد پوسید. اما اگر همان دانه را در زمین بکارید، رشد می کند و نهالی می شود. انسانیت در محیطی که سرشار از تعلقات دنیوی است رشد نمیابد. تنها وقتی این امر تحقق میابد که محیط معنوی، اخلاقی و صالحانه باشد.