7th May 2006

By constant contemplation on God the mind should be turned away from mundane desires. That is the way to transcend the dualities of pain and pleasure. Man has to wake up from the sleep of ignorance and realize his divine essence. When worldly desires are reduced, bliss will be experienced. Along with the control of desires, men should also get rid of Ahamkara (ego). Men today are filled with fear because they have no confidence in themselves. A bird can brave a storm because it has faith in its wings. But man succumbs to the slightest reverses of fortune because he does not rely on the power of the Spirit. People must rely primarily on the power of the Divine. With confidence in the Self, they should devote themselves to good deeds. This is the purpose of life. Every step you take must bring you nearer to God.

با تفکر پیوسته در مورد خداوند، ذهن باید که از خواسته های دنیایی رو گرداند. این، راه برتری یافتن بر درد و خوشی است. انسان باید از خواب غفلت بیدار شود و این ذات معنوی را درک کند. هنگامیکه تمایلات دنیایی کاهش یافت، سعادت حاصل می شود. همراه با کنترل خواسته ها، بشر باید همچنین از آهامکارا (نفس درون) خلاصی یابد. انسانها امروز وجودشان پر از وحشت شده، چون به خود اطمینان ندارند. پرنده می تواند با شجاعت با طوفان مواجه شود، زیرا به بالهای خود ایمان دارد. لیکن انسان در مقابل کوچکترین بد اقبالی سر تسلیم فرود می آورد، چون به قدرت روح ایمان ندارد. انسانها باید در درجه اول به قدرت معنویت تکیه کنند. با ایمان به خود، باید خود را وقف کارهای نیک کنند. این هدف زندگی است. هر گام که برمی دارید، باید شما را به خداوند نزدیک تر گرداند.

6th May 2006Easwaramma Day

The Mother principle is highly sacred. The mother fosters the child in the womb and goes through all travails to protect the child. There is no greater love in the world than maternal love. For every person the first preceptor is the mother. It is from the mother that a child learns to speak its first few words, take its first few steps and learn the first lessons in good conduct. That is why the ancients accorded the highest place of honour to the mother and declared: "Mathru devo bhava" (Esteem the mother as Divine).

وجود مادر از تقدس بسیار بالایی برخوردار است. مادر بچه را در رحم ِ خود غذا می دهد و برای حفاظت از او درد زایمان و مشقت زیادی را تحمل می کند. هیچ عشقی در دنیا بزرگتر از عشق مادری نیست. چون برای هر کس اولین معلم مادر اوست. از مادر است که بچه یاد می گیرد اولین کلمات را صحبت کند، اولین گامها را بردارد و برای فراگرفتن اولین درسهایش هدایت شود. به همین خاطر است که گذشتگان بزرگترین مکان افتخار را به مادر اختصاص داده و گفته اند: "ماترو دوو باوا" (مادر را همچون معنویت ارج بگذارید)

5th May 2006

Love is of four kinds. The first one, Svaartha-Prema, is like a lamp kept in a room; it illumines only the room. This kind of selfish love is confined to a limited group and does not extend to others. Samanjasa-Prema may be compared to the light from the moon. Though moonlight is visible everywhere, it is dim. This kind of love extends to a wider group, but is not very intense. The third is Paraartha-Prema. It is like sunlight - very brilliant and spreads everywhere. But like the sun that disappears at night only to rise again at dawn, this kind of love may appear to be absent at times, but it will appear again. The fourth one is Yathaartha-Prema or Atma-Prema. This love is present in all places, at all times and under all circumstances. This is Divine Love. It is eternal, imperishable and immanent in everyone. When this love is manifested by a person, he achieves the peace that passeth all understanding.

عشق به چهار گونه است. اول، سوارتا-پریما، که مثل چراغی روشن در اتاق است و فقط به همان اتاق نور می رساند. چنین عشق ِ خودخواهانه ای محدود به گروهی محصور می باشد که به دیگران بسط نمیابد. سامانجاسا-پریما را شاید بتوان با نور ماه قیاس کرد. گرچه نور ماه در همه جا قابل رویت است، لیکن روشنایی ندارد. این گونه از عشق به گروهی بزرگتر بسط پیدا می کند، اما قوی نیست. سوم آنها، پارارتا-پریماست که مثل نور خورشید درخشنده است و به همه جا نور می تابد. ولی همچون خورشید که در شب پنهان می شود تا در سحر باز طلوع کند، این گونه از عشق در ساعاتی ناپدید می شود، ولی دوباره ظاهر می شود. چهارمین گونه، یاتارتا-پریما یا آتما-پریما است. این عشق در همه جا، همه وقت و تحت هر شرایطی حضور دارد. این عشق، عشق معنوی است، درونی، نابودنشدنی، و در همه کس ماندگار است. هنگامیکه این عشق بوسیله شخصی بروز داده می شود، به آرامشی فرای تصور و درک همگان دست میابد.

4th May 2006

Spiritual love has to be distinguished from love or attachment related to the body, the mind or the intellect. The latter are related to the world and are a source of sorrow. True love is pure, selfless, free from ego and is full of bliss. Worldly attachments are not real love at all. They are transient, whereas the everlasting, pure love arises from the heart. How is it that man is unable to recognise this all-pervading love? It is because man's heart has become barren and polluted. The heart is filled with all kinds of desires and there is no room in it for pure, unsullied love to enter. It is only when worldly attachments are expelled from the heart that there will be room for true love to abide in it and to grow.

عشق الهی باید که از عشق و تعلقات ِ جسمی، ذهنی یا ادراکی متمایز شود. اینها (دومین مورد) مربوط به دنیا و منبع اندوه است. عشق حقیقی پاک است، فارغ از خود، بدور از نفس و مملو از سعادت و شادی است. تعلقات دنیایی به هیچ وجه عشق راستین نیستند. آنها زودگذر و فانی اند، در حالیکه عشق پاک و جاودان از دل برمی آید. پس چطور انسان نمی تواند این عشق نافذ را بشناسد؟ به این خاطر که دل انسان لم یزرع و آلوده شده است. دل او پر از انواع خواسته هاست و هیچ مجالی برای ورود عشق پاک و بی آلایش نیست. فقط وقتی که تعلقات دنیایی از آن خارج شد، عشق حقیقی در آن مسکن می گزیند و رشد می یابد.

3rd May 2006

All that one sees in the entire universe is a manifestation of Brahman (Godhead). Some people ask: "How can we petty human beings be equal to the all encompassing Brahman?" This is not correct. You are that omnipotent, all-pervading Brahman. Due to your worldly attitude, you are not recognising the Reality. You are separating yourself from the Divine. All that you see is Brahman. To search for God as something different from you is a mistake. But this truth is not easily recognised by man. When you look at the ocean, its endless series of waves and the frothing foam on the waves, they all appear separate from each other. But the truth is they are all one. The water in the waves and in the foam comes from the same ocean and has the same qualities as the ocean.

همه آنچه که یک نفر در دنیا می بیند، جلوه ای از براهمان (الوهیت) است. بعضی از مردم سوال می کنند که: " ما انسانهای کوچک و بی ارزش چطور می توانیم با براهمان که بر همه چیز احاطه دارد برابری کنیم؟" این درست نیست. شما همان قادر مطلق هستید، براهمانی که بر همه چیز نفوذ دارد. به خاطر نگرش دنیاییتان، از درک حقیقت عاجزید. شما خود را از معنویت جدا می کنید. همه آنچه که می بینید براهمان است. به جستجوی خداوند رفتن، درحالیکه او را چیزی متفاوت از خود می دانید یک اشتباه است. لیکن این واقعیت را بشر بسادگی نمی تواند درک کند. هنگامیکه به اقیانوس می نگرید، به سلسله موجهای بی پایانش و کف های روی امواج، همه آنها از هم جدا به نظر می رسند. ولی حقیقت اینست که همه آنها یکی است. آب موجها و کف ها از همان اقیانوس می آید و همان کیفیتی که اقیانوس دارد را داراست.

2nd May 2006

Peace cannot be found in the external world but within oneself. One should realize that the whole universe is pervaded by the Divine. Today the world is filled with strife. It is not possible to make a distinction between a human being and a demon. Man, who evolved from the animal, instead of proceeding towards Divinity, is regressing to animality. Man's primary duty is to uphold the human values of Truth, Righteousness, Peace and Love. However, man today is enveloped in attachment and hatred. The moment he casts them off, he will realize his divinity.

آرامش را نتوان در دنیای بیرون، بلکه (باید) در خود پیدا کرد. هر کس باید بداند که همه جهان از معنویت تاثیر می گیرد. امروز دنیا پر از جنگ و نزاع است. ممکن نیست بشود میان انسان و اهریمن را تشخیص داد. انسان، که ابتدا از حیوان پدید آمده، بجای حرکت بسوی معنویت، بسوی حیوانیت در حال پسرفت است. اولین وظیفه بشر اینست که از ارزشهای انسانی ای همچون صداقت، درستی، آرامش و عشقش مراقبت کند. ولی، بشر امروزه در تعلقات و کینه هایش درگیر است. لحظه ای که اینها را کنار بگذارد، معنویتش را خواهد فهمید.

1st May 2006

The essence of all religions, the message of all scriptures and the destiny of all mankind is the same. But because of selfishness, narrow-mindedness and self-interest, religion is used as a pretext for promoting differences and conflicts. Morality, integrity, righteousness, charity, truth, forbearance and non-violence are basic tenets of all religions. But over the years, men have forgotten these truths and have fostered divisive tendencies in the place of unity. As a result, respect for human values has vanished. It is essential to recognise the Divine unity that suffuses all the apparent diversity in human existence.

اساس همه ادیان، پیام همه کتب آسمانی و سرنوشت نوع بشر همه به یک شکل است. لیکن بدلیل خودخواهی، کوته فکری و غرایض شخصی، دین بهانه ای برای گسترش اختلافات و درگیریها شده است. اخلاقیات، درستی و راستی، عدالت، نیکوکاری، صداقت، شکیبایی و نداشتن خشونت، اعتقادات اصولی همه ادیانند. ولی طی سالهای متمادی، بشر این حقایق را به دست فراموشی سپرده است و گرایشِ به نفاق را به جای همبستگی، پرورش داده. در نتیجه، احترام به ارزشهای انسانی کمرنگ شده است. شناخت یگانگی معنوی که موجب نمایان شدن گوناگونی ِ ظاهری وجود بشر می باشد یک ضرورت است.

30th April 2006

In this worldly life, love is manifested in several forms such as the love between mother and son, husband and wife, and between friends. This love based on physical relationship arises out of selfish motives and self-interest. But the love of the Divine is devoid of any trace of self-interest. It is love for the sake of love alone. One characteristic of this love is to give without expectation of any return. Secondly, love knows no fear. Thirdly, it is only for love's sake and not out of any selfish motives. All these three facets of love constitute Prapatthi (Surrender). When one revels in this attitude of Prapatthi, one experiences the bliss of the Divine.

در این زندگی دنیایی، عشق در گونه های مختلف، همچون عشق مادر و پسر، زن و شوهر، و میان دوستان نمود پیدا می کند. این عشق که بر اساس روابط فیزیکی بنا شده است، از انگیزه های خودخواهانه و نفع شخصی نشات می گیرد. اما عشق معنوی عاری از غرض شخصی است. آن، عشق است به جهت خودِ عشق. یک مشخصه از این عشق، بخشش بدون انتظار هیچ تلافی است. دوم اینکه، عشق هیچ ترسی نمی شناسد. و سوم؛ آن فقط به جهت عشق است و نه برگرفته از غرایض شخصی. هر سه ِ این صورتهای عشق، پراپاتی (تسلیم و رهایی) را سبب می شوند. هنگامیکه شخص از این منش (پراپاتی) غرق لذت می شود، طعم سعادت و شادی معنوی را خواهد چشید.

29th April 2006

The Anuswaroopa (subtlest form) of God is termed 'Dharmee'. In this form, Dharmee is present in all objects in creation, but none of them is present in Dharmee. All objects in the universe appear as different from each other, but the Divine principle in all of them is one and the same. That Divine principle, which underlies all creation, is called Dharmee. This means Dharmee is what unifies all apparently manifold objects. Dharmee is described by the Veda as 'Moolaadhaara Padhaartham' - that which is at the root of all things, the substratum of the universe.

آنوسواروپا (لطیف ترین شکل) خداوند به اصطلاح "دارمی" نامیده می شود. در این شکل، دارمی در همه مخلوقات آفرینش حضور دارد، لیکن هیچ یک از آنها در دارمی حضور ندارند. همه چیز در جهان متفاوت از یکدیگر ظاهر می شوند، ولی ذات معنویت در همه آنها یکیست. آن ذات معنوی، که در ضمیر همه مخلوقات نهفته است، دارمی نامیده می شود. این یعنی اینکه دارمی آن چیزی است که مخلوقات ِ به ظاهر گوناگون را متحد می سازد. دارمی توسط ودا بعنوان "مولادارا پادارتام" شرح داده شده – که در بنیان همه چیز قرار گرفته، و زیربنای جهان است.

28th April 2006

Brahman is full of love and, in fact, is the embodiment of love. Your love should merge with this love. In fact, there is only one and no second; it is the non-dual state. The essential nature of love is sacrifice. Under any circumstance, it does not give room for hatred. It is love that drives away the feeling of separateness and promotes the feeling of oneness. Love also raises a person from the animal to the human. Prema (Love) is the Prana (Life Force) of man, and the Prana itself is Prema. One without love is like a lifeless corpse. Love and life are therefore inter-related and intimately connected.

براهمان سرشار از عشق است، و در حقیقت، تجسم عشق است. عشق شما باید با این عشق یکی شود. در واقع، فقط یکی هست و دویی وجود ندارد؛ چیزی است که دو جنبه ندارد. ماهیت ذاتی عشق، از خود گذشتگی است. تحت هر شرایطی، به کینه توزی و نفرت میدان نمی دهد. این عشق است که احساس جدایی را دور می کند و حس یگانگی می بخشد. همچنین، عشق فرد را از حیوانیت به انسانیت ترفیع می دهد. پریما (عشق) پرانای (نیروی زندگی) بشر است، و پرانا خود پریماست. انسان بی عشق همچون جسد بی جان است. از این رو، عشق و زندگی از هم تاثیر متقابل می گیرند و مکمل معنای یکدیگرند.