18th February 2006
Thyaga (the spirit of sacrifice) is essential for rendering dedicated service. Getting rid of bad qualities is true sacrifice; it is also yoga (spiritual communion). Realize that whoever you may be serving, you are indeed serving the Divine in various human forms. Those who serve have to cherish this sublime and sacred feeling. They must strive to see God in everyone. You must realize that your service activities are done for the sake of your own spiritual purification and uplift. All actions should be done with a view to purify the mind and remove all the dross from it. It is wrong to think that through actions alone you can attain liberation or redeem your lives. Actions have to be done solely for the purification of the Chitta (consciousness). Without purity of consciousness, life cannot be spiritualized. Human birth is the result of Karma (action). Right action leads to Dharma (Righteousness). Through Dharma, the Divine has to be realized.
تیاجا (روح ایثار و فداکاری) اصلی اساسـی برای تسـلیم خدمت اسـت. ایثار راسـتین، خلاصی از کیفـیات بد است که همان یـوگا (مشـارکت روحی) است. این را درک کنید که هر آنچه در خدمت آن هستید، در واقع در اشکال مختلف انسانی به معنویت خدمت می کنید. آنان که خدمت می کنـند باید این احساس مقـدس و والا را گرامی دارند. آنها باید بکوشـند تا خـدا را در هر کس ببـینند. باید این را بدانـید که عبـادتـهای شـما برای تطهیر و تعالی روح خودتان اسـت. همه اعـمال باید با نظر به پالودن ذهن و رفع همه ناخالصـی ها از آن باشـد. این اشـتبـاه اسـت که فـکر کنـیم فـقط بواسـطـه انجـام اعمال می توان به آزادی و رهایی زندگی ها دست پیدا کرد. کارها باید تنها برای پاکی چیتا (حس آگاهی) انجام شـوند. بدون تصـفیه آن، زندگی روحانی نخواهد شـد. تولد انسـان نتـیجه کـارمـا (اعـمال) اســت. عـمل صـحیح به دارمـا (نیـکوکاری) منجـر می شـود. بوسیله دارماست که معنویت را باید شناخت.
During summer, the land gets heated up and is rendered uncultivable. As soon as there is rainfall, saplings sprout and the land looks green. From where did the sprouts come? From the seeds sowed in the earth. If there had been no seeds at all, the sprouting would never have occurred. Likewise, Karma (past deeds) is the seed for human birth. Your present life is a reaction, resound and reflection of your past actions. Therefore, you are advised, "Be good, see good and do good." When you perform any action, you seldom think about the long-term consequences. You are preoccupied with the concerns of the moment. But when you are finally confronted with the results, you become frightened. Whether the results are pleasant or unpleasant, they are inescapable. If sugar is dissolved in water, even if you think it is poison, it will only do you good. But if poison is added to water and you drink it, thinking that it is sugarcane juice, it will be fatal. The results are based on your actions and not on your fancies.
در طول تابستان، زمین گرم می شود و غیر قابل کشت می گردد. به محض اینکه بارندگی شروع می شود، درختان جوان شروع به سبز شدن می کنند و زمین به سبزی می گراید. این جوانه ها و سبز شدن ها از کجا آمده اند؟ از دانه هایی که در زمین کاشته شده. اگر اصلا ْ دانه ای نبود، این جوانه ها و شکوفا شدن ها هیچ گاه اتفاق نمی افتاد. به همین ترتیب، کارما (اعمال گذشته) دانه های تولد بشر اند. زندگی کنونی شما یک واکنش است، انعکاس و بازتابی از اعمال گذشته شما. بنابراین، به شما پند داده شده که، "نیک باشید، نیک ببینید و عمل نیک انجام دهید." وقتی هر کاری انجام می دهید، بندرت پیش می آید به پیامد دراز مدت آن بیاندیشید. شما همیشه مشغول به امور جاری هستید. لیکن، هنگامیکه با سرانجام کارها مواجه می شوید، وحشت می کنید. چه پیامدها خوشایند و چه ناخوشایند باشند، گریز ناپذیرند. اگر شکر در آب حل شده باشد، حتی اگر فکر کنید زهر است، آن فقط به نفع شما عمل خواهد کرد. اما اگر زهر به آب اضافه شود و شما آن را بنوشید، و بیاندیشید که آن شیره نیشکر است، برای شما مهلک خواهد بود. نتایج بر اساس اعمال شما عمل می کنند و نه خیالات شما.
The root cause of all difficulties experienced by man is forgetfulness of his spiritual reality and identification with his body. The body is only the vesture of the Indwelling Spirit. By immersing himself in body-consciousness, man develops egoism and possessiveness, which in turn give rise to many other vices. He forgets his inherent divinity and fails to use the senses and organs he is endowed with. Your senses are God-given gifts. They should be used only for sacred purposes and should not be misused. Entertain only sacred thoughts and engage yourselves only in sacred deeds. Thereby, you will be sanctifying your lives. There is only one royal road to realizing God. It is the path of Divine love. You have come from the Divine and your destiny is to merge in the Divine.
دلیل اصلی همه مشکلاتی که بشر دچار آن شده، همانا فراموشی حقیقت معنوی و هویت بدنش می باشد. بدن، تنها، پوششی برای روحی است که در او مسکن گزیده. آدمی با غرق شدن در حواس جسمش، خودپرستی و حس مالکیت را پرورش می دهد، که در جای خود آنها به خیلی اعمال خبیث و بد میدان برای رشد و نمو می دهند. انسان اصل الهی خود را فراموش می کند و از استفاده صحیح احساسات و وسایلی که به او بخشیده شده قصور می ورزد. احساسات شما هدیه خداوند شماست. آنها باید فقط در جهت اهداف مقدس بکار برده شوند و نباید از آنها سوء استفاده کرد. خود را تنها به افکار مقدس و معنوی مشغول دارید و درگیر اعمال خاص شوید. بدین وسیله، زندگی هایتان را تطهیر و پاک گردانید. تنها یک جاده شاهوار است که به شناخت خداوند می رسد. و آن عشق الهی است. شما از خداوند آمده اید و سرنوشتتان اینست که با او یکی شوید.
15th February 2006
The mind, it has been said, is the cause of both bondage and liberation. The mind is like a lock and the heart is the key. When the key is turned towards God, there is detachment. When it is turned towards the world, there is attachment. Therefore, the mind has to be directed towards what is holy and pure. Then you will lead a free, joyous and blissful life. Indeed, he will be the very embodiment of bliss. Divinity is not confined to any specific place or form. Each one should realise that this all-pervading, all-powerful Divinity is within oneself.
اینطور نقـل شده که: ذهن هم مسـبب بردگی و هم آزادی است. ذهن همچون قفل است و قـلب کلـید آن. هنگامیـکه کـلید به سـمت خداوند می چـرخد، کناره گـیری (از دنـیا و مادیات) برقرار می شود. آن زمان که کلید بسوی دنیا بچرخد، وابسـتگی پیش می آید. بنابراین ذهـن باید بسـوی آنچه مقدس و پاک اسـت هدایـت شـود. آنگاه شـما یک زندگی آزاد، پرسرور و سعادتمـند را راهبـری خواهید نمود. در واقع، او تجسم عینی سعادت و خوشـی خـواهد بود. الوهیـت به هیـچ شـکل و جای خـاص محصور نیـست. هر کس باید این را درک کند که این الوهیت که در همه جا نافذ و پرقدرت ترین است، در خود او (شخص) ست.
14th February 2006
Love should be free from feelings of expectation of any return or reward. Love which arises out of a desire for something in return is not true love. One should cultivate utterly selfless and unconditional love, this is the bounden duty of every man. You should not pray to God seeking any favours. The reason for this is that no one knows what immensely precious, divine and magnificent treasures lie in the treasure-house of Divine Grace waiting to be conferred on man. Hence, man should not seek from God, nor desire, nor pray for some petty trifles. More precious and desirable than anything else is God's love. If you wish to ask for anything from God, pray to Him thus - "Oh Lord! Let me have you and you alone." Once you have secured the Lord, you can get anything you wish for.
عشق باید از احساس توقع هر گونه پاداش یا تلافی به دور باشد. عشقی که از میل به تلافی یا در عوض چیزی برانگیخته شود عشق واقعی نیست. هر کس باید بطور وسیع، عشق بی قید و شرط و عاری از خودخواهی را ترویج دهد، این وظیفه مسلم همه انسان هاست. نباید خدا را به خاطر توجه و مرحمت او نیایش کنید. دلیل این امر اینست که هیچکس نمی داند؛ آنچه که بی اندازه با ارزش، الهی و ثروتی برتر است، در گنجینه خانه مرحمت خداوندی در انتظار بازگشت به انسان است. از این جهت، انسان نباید در جستجوی آرزوها و نه دعایی برای خواسته های کوچک و بی اهمیت از خداوند باشد. گرانبهاترین و خواستنی تر از هر چیز دیگری، عشق خداوند است. هر آنچه از او می خواهید، او را اینگونه عبادت کنید – "اوه خدا! بگذار تا تو را داشته باشم و تنها تو را." وقتی که در پناه او قرار گرفتید، هر آنچه آرزو کنید خواهید داشت.
13th February 2006
What we must seek to experience today is Ekatwam (unity in diversity). All beings are manifestations of the Divine. Only when oneness is experienced in all the forms can Divinity be understood. Adwaita (Oneness) is expressed in three forms: Bhaava-Adwaita (oneness in mental attitude), Kriya-Adwaita (oneness expressed in action) and Padaartha-Adwaita (oneness as seen in all objects). In Bhaava-Adwaita, one perceives that Divinity is the underlying reality of the entire cosmos. In Kriya-Adwaita, every action is regarded as an offering to the Divine and is thereby divinized. Padaartha-Adwaita implies recognizing that every being or every object in the universe is composed of the same five elements (ether, air, fire, water and earth) which are divine in their origin.
آنچه که امروز باید در پی یافتن و تجربه آن باشیم اِکاتوام (وحدت در عین گوناگونی) است.
همه انسانها تجلی معنویت اند. تنها آن هنگام که "یکی بودن" در همه شکل تجربه گردد، الوهیت را می توان فهمید. آدوایتا (یکی بودن) در 3 شکل قابل بیان است: باوا-آدوایتا (وحدت فکری)، کریا-آدوایتا (یگانگی در عمل) و پادارتا-آدوایتا (یگانگی در دیدن همه چیز). در باوا-آدوایتا، شخص اینطور می اندیشد که الوهیت حقیقت اساسی همه جهان است. در کریا-آدوایتا، هر عملی بعنوان پیشکشی برای معنویت در نظر گرفته می شود و برای همین الهی می شود. پادارتا-آدوایتا بر شناخت همه موجودات یا همه اشیاء در جهان اشاره می کند که مرکب از همان 5 عنصر هستند (اتر، هوا، آتش، آب و خاک) که در اصل خود معنویت اند.
12th February 2006
Of all beings in this world, man alone has the highest capacity to determine what is right and what is wrong. In spite of this, he indulges in wrong deeds. Consequently, he becomes a victim of fear and anxiety. Therefore, the discriminating power has to be used in the right way. One should follow the dictates of one's conscience and act according to the promptings of the Atma (the Indwelling Spirit). One is filled with fear when one does something against the injunctions of one's conscience. To get rid of this fear, one has to perform all actions in a spirit of dedication to the Divine.
از میان همه آنچه در این دنیا وجود دارد، تنها بشر است که این گنجایش را دارد که آنچه درست یا غلط است تمیز دهد. با وجود این، او در انجام کارهای ناشایست زیاده روی می کند. در نتیجه، او قربانی ترس و تشویش می گردد. از این رو، قدرت تمیز دهی اش باید که در جهت درست بکار رود. هر کس باید آنچه که باطن درونش به او دیکته کرده دنبال کند و بر طبق اشارات آتما (روح درون) عمل کند. هنگامیکه شخص بر خلاف دستورات باطنی و وجدانش عمل می کند دچار ترس و پر از دلهره می شود. برای خلاصی از این ترس، شخص باید همه کارهایش را در راه اهدا به معنویت به انجام برساند.
12th February 2006
Of all beings in this world, man alone has the highest capacity to determine what is right and what is wrong. In spite of this, he indulges in wrong deeds. Consequently, he becomes a victim of fear and anxiety. Therefore, the discriminating power has to be used in the right way. One should follow the dictates of one's conscience and act according to the promptings of the Atma (the Indwelling Spirit). One is filled with fear when one does something against the injunctions of one's conscience. To get rid of this fear, one has to perform all actions in a spirit of dedication to the Divine.
از میان همه آنچه در این دنیا وجود دارد، تنها بشر است که این گنجایش را دارد که آنچه درست یا غلط است تمیز دهد. با وجود این، او در انجام کارهای ناشایست زیاده روی می کند. در نتیجه، او قربانی ترس و تشویش می گردد. از این رو، قدرت تمیز دهی اش باید که در جهت درست بکار رود. هر کس باید آنچه که باطن درونش به او دیکته کرده دنبال کند و بر طبق اشارات آتما (روح درون) عمل کند. هنگامیکه شخص بر خلاف دستورات باطنی و وجدانش عمل می کند دچار ترس و پر از دلهره می شود. برای خلاصی از این ترس، شخص باید همه کارهایش را در راه اهدا به معنویت به انجام برساند.
Today humanity is being racked by innumerable troubles and worries. No administration or authority can solve these problems. God alone can save mankind. Men have to develop faith in the Self and thereby acquire the grace of the Divine. Humanity, as a whole, is in need of God's grace. To receive this, every man has to fill his heart with love and render service to his fellowmen, and thereby redeem his life.
امروز بشریت از مشکلات و اندوه های بی حد و حصر رنج می برد. هیچ نهاد و قدرتی توانایی حل این مشکلات را ندارد. فقط خداست که قادر است انسان ها را نجات دهد. آنها باید که ایمان درونی خود را تقویت کنند تا از این راه به توفیق و رحمت خداوند دست یابند. بشر، در واقع همه آنها، به رحمت و فیض خداوندی محتاج است. برای نیل به این منظور، هر کس باید که قلبش را از عشق پر کند و به دوستان و رفیقان راهش خدمت کند، و بدین وسیله زندگی اش را رهایی بخشد.
Man's foremost duty is to make right use of the time through the bodily vesture given to him. Man is bound by actions in this phenomenal world. While the Divine is all-pervasive, man fails to recognise it. He is unable to see the light that is within him. The Reality which you seek everywhere in the outside world is within you. Man today looks only at the outside world; this is an animal quality. To look inward is the mark of the true human being. Obsessed with the external and ignoring his inner vision, man has forfeited his power of discrimination.
مهمترین وظیفه آدمی این است که بهترین استفاده و بهره زمانی را بوسیله بدنی که به او اعطا شده ببرد. انسان در این دنیای شگفت انگیز درگیر کارها و اعمال است. در حالیکه معنویت در همه چیز و همه جا نفوذ دارد، انسان از درک آن عاجز است. او نمی تواند نور درون خویش را ببیند. حقیقتی که در هر کجا از دنیای بیرون بدنبال آن می گردید در خود شماست. بشر امروزه تنها به دنیای بیرون از خود را می نگرد. این یک طبیعت حیوانی است. نگریستن به درون، خصوصیت بشر حقیقی است. در حالیکه او از بیرون مورد آزار قرار گرفته و به بصیرت درون اعتنایی ندارد، قدرت تمیزش را ضایع کرده است.