21st September 2006
You may be performing a number of spiritual practices, but do not feel proud of them. Firstly, purify your heart. Do not give scope for the foul smell of worldly desires. Fill your heart with the fragrance of virtues. You do not get much benefit by merely reading books or listening to discourses. And, what is the use of chanting the Divine Name with a polluted mind? Today the world is afflicted with all types of pollution. Man’s thoughts, words and deeds are also polluted. Make your hearts pure. Develop Shraddha (steadfastness) and Bhakthi in you, for Shraddhavan Labhate Jnanam (with faith, wisdom is won).
ممکن است در حال حاضر مشغول به انجام تمریناتی چند از عالم روحانی باشید، لیکن به آن نبالید. نخست، دلتان را پاک کنید. به امیال و خواسته های پلید دنیوی میدان عمل ندهید. قلب خویش را با عطر پرهیزکاری و تقوی انباشته سازید. تنها با خواندن کتب یا گوش دادن به جلسات سخنرانی منفعتی برایتان حاصل نمی شود. و (از طرفی)، فایده ِ ذکر نام الوهیت با ذهنی آلوده چیست؟ امروز دنیا رنجور از هر نوع آلودگی است. افکار، کلام و اعمال بشر نیز آلوده است. دلتان را پاک و تطهیر کنید. شرادا (ثبات، استواری) و بکتی را در خود تقویت کنید، همانا: شراداوان لاباته جنانام (با ایمان، فرزانگی و خرد برنده است)
20th September 2006
Losing Vishwasa (faith in God) amounts to losing Shwasa (life-breath) itself. Come what may, one should continue to do one's Sadhana with unflinching faith. This is the sign of true devotion. Devotion does not constitute merely singing Bhajans, performing rituals and chanting the Divine Name. You should firmly install Divinity in your heart. You should take care that worldly desires find no place in your mind. Burn to ashes all desires completely in the fire of wisdom. Even if a trace of worldliness is left in you, it will multiply manifold and lead you astray. In order to free yourself from bad deeds and bad habits, make sure that you do not have even a trace of desire in you.
با از دست دادن ویشواسا (ایمان به خدا)، شواسا (نفـَـس ِِ زندگی) هم به سر می آید. هر چه باداباد، هر فرد موظف است سادانای خویش را با ایمان پایدار ادامه دهد. این نشانه حقیقی ِ از خود گذشتگی است. از خود گذشتگی تنها با خواندن باجان ها (سرودهای مذهبی)، انجام مراسم مذهبی و ذکر نام الهی شکل نمی گیرد. بر شماست که الوهیت را بطور دائم و ثابت در قلب خود مسکن دهید. باید مراقب باشید تا امیال دنیوی در ذهنتان هیچ جایی پیدا نکنند. امیال و آرزوها را تا خاکستر شوند در آتش خرد و فرزانگی کاملا ً بسوزانید. حتی اگر کوچکترین اثری از مادی گرایی در شما باقی مانده باشد، به تعداد بسیار زیاد تکثیر می شود و شما را گمراه می کند. برای اینکه خود را از اعمال و عادات بد رهایی بخشید، اطمینان حاصل کنید که کوچکترین نشانی از میل و آرزو در شما نیست.
19th September 2006
What is the message of SAI? ‘S’ stands for Spirituality, ‘A’ for Association and ‘I’ for Individual. It means that you must give first priority to spirituality; next, to society (association) and only lastly attend to one's individual interest. But, today man follows the reverse order, i.e., he holds his individual interest above his social responsibilities and gives least priority to spirituality. Consequently, he is distancing himself from God. In the first instance, man should take to the path of spirituality and then serve society, understanding the principle of unity. Only then will there be progress at the individual level.
پیغام سای چیست؟ "S" برای عالم روحانی (Spirituality)، "A" برای وحدت (Association)، و "I" برای شخص (Individual) قرار می گیرد. و این به معنی است که شما باید اولویت برتر را به عالم روحانی؛ و سپس، به جامعه (وحدت) و بالاخره به منافع شخصی فرد بدهید. اما، امروزه انسان خلاف این دستور عمل می کند، یعنی، او منافع شخصی اش را مقدم بر مسئولیت های اجتماعی اش می داند و اولویت آخر را به عالم روحانیت می دهد. در نتیجه، او از خدا فاصله می گیرد. در اولین وهله، انسان باید راه معنویت را پیش بگیرد و سپس در خدمت جامعه باشد، با علم به اصول وحدت. و آنگاه برای مراحل فردی جای ترقی و پیشرفت وجود دارد.
18th September 2006
You should realise the truth that the principle of Atma that is present in all beings is one and the same. As man is unable to understand his true nature, he is facing all kinds of problems in life. He is deluded by thinking that he is the body. When one realises that the same Atma that dwells in him also dwells in other living beings, one will experience and enjoy Divine proximity always. One who realises the Atmic principle leads his life with the firm conviction that Daiva Sannidhi (divine proximity) is his Pennidhi (greatest wealth).
بر شماست که (این حقیقت) اصل آتما که در همه موجودات مثل بقیه و به همان صورت حضور دارد را دریابید. همانطور که انسان از فهم طبیعت راستین خویش ناتوان است، او با همه نوع مشکلی در زندگی روبروست. او با این تفکر که فقط یک جسم است فریب خورده. وقتی شخص درمی یابد همان آتمایی که در وی وجود دارد، در دیگر موجودات هم هست، نزدیکی همیشگی به الوهیت را حس می کند و از آن لذت می برد. کسی که اصول آتما را می فهمد، زندگی اش را با این اعتقاد راسخ و پایدار هدایت می کند که: دایوا سانیدی (نزدیکی به الوهیت) پِنیدی (بزرگترین ثروت) اوست.
17th September 2006
Lord Krishna has said in the Bhagavad Gita, "Mamaivamso Jeevaloke Jeevabhuta Sanathanah" (all beings are an eternal part of My Self). God is present in the heart of one and all. It is because of Bhrama (delusion) that man is unable to realise his divine nature. In the first instance, man should make efforts to overcome this delusion and realise that God is always with him, in him, around him, above him and below him. There cannot be any defects or imperfections in such a divine principle. Whatever defects you think you see are purely the result of your imagination.
خداوندگار کریشنا در باگاواد گیتا می فرمایند، "مامایوامسو جیوالوکا جیوابوتا ساناتانا" (همه موجودات جزئی لایزال از خود من هستند). خداوند در قلب یک فرد و همه است. این بخاطر باراما (پندار بیهوده) است که انسان از درک طبیعت الهی خویش درمانده است. در اولین وهله، انسان باید تلاش کند تا به این ابهام غالب شود و بفهمد که خداوند همیشه همراه او، در او، کنار او، بالا و پایین اوست. ممکن نیست در چنین اصول خدایی نقص و کاستی باشد. هر چه نقص و کاستی که فکر می کنید می بینید، کاملا ً به تصورات خود شما بر می گردد.
16th September 2006
Man is the repository of divine energy. Durga (Goddess of energy), Lakshmi (Goddess of wealth) and Saraswati (Goddess of wisdom) are present in him. Human life is highly sacred. Man has all the capacity to experience divine bliss. Man considers himself to be a weakling because he has forgotten the principle of the Self. His evil qualities, wicked deeds and misconduct have brought him down to this sorry state. This is the effect of evil company. As is the company, so are the thoughts. Hence, it is said, "Tell me your company, I shall tell you what you are." Your friendship influences your nature. Evil propensities are impediments in the spiritual path. Hence, man should distance himself from all evil actions and undertake good deeds. Only then will he have the right to call himself a human being.
انسان مخزن انرژی الهی است. دورگا (الهه قدرت)، لاکشمی (الهه ثروت) و ساراسواتی (الهه دانایی) همه در او حضور دارند. زندگی بشر بسیار مقدس است. انسان این صلاحیت را دارد که سعادت معنوی را تجربه کند. انسان خود را ضعیف تصور می کند، چون اصل خویش را فراموش کرده است. خصیصه های شیطانی او، اعمال شریرانه و رفتار بدش او را تا به این درجه از تاسف تنزل داده. این تاثیر معاشران نابکار است. معاشران هر چه باشند، افکار به همان سمت و سو می روند. از این رو، گفته می شود که: "از معاشران خود به من بگویید، تا به شما بگویم که هستید". روابط دوستانه تان در طبیعت شما تاثیرگزار است. گرایشات شریرانه موانعی بر سر راه معنویت اند. از این جهت، بشر باید از اعمال شریرانه دوری گزیند و به انجام کارهای نیک بپردازد. تنها آن وقت است که این حق را دارد تا خود را انسان بنامد.
15th September 2006
The human being is referred to as '
از انسان بعنوان نارا یاد می شود. "را" یعنی آنچه نابود شدنی است. "نا" یعنی نه. از این رو نارا انسان را از جهت آتمای درون او (روح) فناناپذیر معرفی می کند. در نتیجه، او باید با غم و اندوه بیگانه باشد. او نباید هیچ اشکی بریزد. خود را الهی بپندارید. با این عقیده ِ استوار زندگی کنید. همه باید الوهیت را حرمت بگذارند. بر شماست که وحدت در عین گوناگونی را بشناسید. به هیچ فکر بدی میدان ندهید. بدن پرستشگاه الوهیت است و هیچ فکر شیطانی نباید در آن راه پیدا کند.
14th September 2006
Men are born with a helpless lamenting cry; they should depart from the world with a smile of joy. That is the purpose of the years of life in between. But those years are wasted now. God, who is the anchor that saves man from the tempests of grief and despair, is neglected and ignored. Man is tossed about from one want to another, one grief to another, until he is blinded by despair and exhausted by foiled pursuits. Most illnesses are due to this despair and this exhaustion.
انسانها با گریه و زاری و درماندگی بدنیا می آیند؛ ایشان باید با لبخندی از سر خوشحالی از دنیا راهی شوند. این است مقصود سالهای زندگی. لیکن حالا آن سالها به هدر می روند. خداوند، که ناجی انسان از طوفان اندوه و ناامیدی است، نادیده گرفته شده است. انسان دستخوش آرزویی به آرزوی دیگر شده، از اندوهی به اندوه دیگر، تا وقتی که با نومیدی کور شود و از تعقیب آنها خسته شود. اکثر بیماری ها در اثر همین ناامیدی و این خستگی است.
13th September 2006
The rope is mistaken to be a snake and the perceiver flees in fear. This tells us that the eye is but a window through which the soul sees the external world. The soul is the motive force of all the senses. Of what use is the eye, when you do not possess 'Samadrishti'. 'Sama' means Brahman, the Absolute Reality; 'Samadrishti' means seeing only Brahman, the One, in all things at all times. This Ekathwam (Oneness) is the fundamental truth. All other experiences are false. Dwell on that in your meditation. Fix it in your inner consciousness. That is the path of Liberation.
مار به اشتباه به جای طناب گرفته می شود و کسی که او را می بیند با ترس تمام پا به فرار می گذارد. این به ما می گوید که چشم می بیند، اما از میان پنجره ای که روح دنیای بیرون را تماشا می کند. روح نیروی محرک همه احساسات است. چشم به چه کار می آید، وقتی شما سامادریشتی ندارید. ساما یعنی براهمان، حقیقت مطلق؛ سامادریشتی یعنی تنها دیدن ِ براهمان، آن یکتا، در همه چیز و در همه زمان. این اِکاتوام (وحدت) حقیقت اساسی است. هر تجربه دیگری غلط است. آن را در تفکر خویش جای دهید. آن را در ذهن هوشیار درونی تان ثابت سازید. این راه آزادی است.
12th September 2006
You have to develop human values. Without this, you are human merely in form. Man is filled with qualities such as anger, desire, greed, jealousy, etc. These are animal qualities. Anger is the nature of a dog. Wavering mind is the quality of a monkey. You are neither a dog nor a monkey. When you are in a fit of anger, remind yourself that you are not a dog and your anger will diminish. Many animal qualities are rampant in human beings today. What we need to cultivate are the human qualities of compassion, truth, forbearance, empathy, etc.
بر شماست که ارزش های انسانی را گسترش دهید. بدون این کار، شما تنها در قالب انسان هستید. انسان از خصوصیاتی چون خشم، آرزو، حرص و حسادت و غیره انباشته است. اینها خصوصیات حیوانی هستند. خشم طبیعت سگ است. تزلزل ِ ذهن خصوصیت میمون است. شما نه سگید و نه میمون. وقتی در شرایطی برای خشم قرار می گیرید، به خاطر آورید که شما سگ نیستید و آن هنگام است که خشمتان کم می شود. بسیاری از خصوصیات حیوانی در انسان ِ امروز شایع است. آنچه نیاز به ترویج ِ آن داریم، خصوصیات انسانی ای چون شفقت، صداقت، شکیبایی، یکدلی و از این نوع است.