21st May 2006
You should cultivate an attitude of inseparable attachment to the Lord, who is your very self. If He is a flower, you should feel that you are the bee that sucks nectar from it; if He be a tree, feel that you are creeper that clings to it; if He be a cliff, then feel that you are a cascade running over it; if He be the sky, be a tiny star that twinkles in it; above all, be conscious of the truth that you and He are bound by Supreme Love. If you feel this intensely, the journey will be quick and the goal can be won easily.
بر شماست که نگرش تعلق لاینفک به خداوند که خود واقعی تان است، را گسترده سازید. اگر او گل است، شما باید احساس کنید که زنبوری هستید که شهد او را می مکید؛ اگر او درخت است، حس کنید نیلوفری هستید که به آن می پیچید؛ اگر او صخره است، آنگاه در نظر آورید که آبشار کوچکی هستید که از روی آن روانید؛ اگر او آسمان است، ستاره کوچکی باشید که در آن چشمک می زنید؛ مهم تر از همه اینها، از این حقیقت آگاه باشید که شما و او از عشق والا برخوردارید. چنانچه این را با تمام وجودتان احساس کنید، سفر به سرعت پیش می رود و مقصود به آسانی حاصل می شود.
20th May 2006
Everyone must seek and discover the answer to the question, "Who am I?" The senses are powerless to give the answer; indeed they are limited in their own functioning - there are sounds the ear cannot hear, colours the eye cannot perceive, and tastes beyond the ken of the tongue. They are imperfect instruments for the study of the external world. How then can they serve us in our enquiry into the intangible, inner world of the Self? Contemplate on the truth that the body and the Atma (Self) are separate. This practice is indispensable for realizing the truth of one's Divinity.
هر کس باید کنکاش کند و جواب این سوال را بیابد که، "من که هستم؟". احساسات از دادن جواب عاجزند؛ در واقع آنها در کار خود هم محدود عمل می کنند – صداهایی هستند که گوش از شنیدن آن در می ماند، رنگهایی هستند که چشم قادر به مشاهده آنها نیست، و مزه هایی که فراتر از توان چشایی زبان است. آنها برای بررسی دنیای خارج وسایلی ناقصند. آنوقت آنها چطور می توانند در استفسار از دنیای ناملموس درونی خود به خدمت گرفته شوند؟ به این حقیقت بیاندیشید که جسم و آتما (خود درون) از هم مستقل و سوا هستند. این تمرین برای درک حقیقت معنویت خود یک امر واجب و لازم الاجراست.
19th May 2006
Assign to your mind the task of serving the Lord and it will grow tame. You hand over only ornaments that need repair or reshaping to the goldsmith. So too, give the Lord your mind that certainly needs repair, if not complete reconstruction. The blemish that affects the mind is illusion. It is like a fierce dog that will not allow any one to approach the master. Illusion is the Lord's pet and so, it will not harm you if He orders it not to. Hence, the way to avoid the dog is by calling out to the master loudly, so that he comes to welcome you himself, that is to say by praying to the Lord to shower His grace upon you.
وظیفه خدمت به خداوند را به ذهن واگذار کنید و آن خود از عهده آن برخواهد آمد. شما فقط آندسته از زیورآلاتی که احتیاج به تعمیر یا تغییر شکل دارند به طلا ساز تحویل می دهید. پس به همین ترتیب، ذهنتان را به خداوند تسلیم کنید که حقیقتا ً نیاز به اصلاح دارد، چنانچه به بازسازی کامل احتیاج نباشد. خیال باطل است که به ذهن آسیب می رساند. آن همچون سگی خشمگین می ماند که به هیچ کس اجازه نزدیکی به ارباب را نمی دهد. وهم و خیال باطل، ارباب آن حیوان است و به همین خاطر، اگر دستور حمله ندهد به شما آسیبی نمی رساند. از این رو، راه دوری جستن از سگ، اینست که ارباب را با صدای بلند صدا زد، تا اینکه خود برای خوشامد گویی شما بیاید، این همانست که با نیایش به سوی خداوند بگویید، باران رحمتش را بر شما ببارد.
18th May 2006
When the obstacles in the path of truth are laid low, deliverance is achieved. That is why moksha (liberation) is something that can be won, here and now; one need not wait for the dissolution of the physical body for that. Action must not be felt as a burden, for that feeling is a sure sign that the particular action is ill-advised. No deed that helps your progress will weigh heavily on you. It is only when you go counter to your innermost nature that you feel it a burden. A time comes when you look back on your achievement and sigh at the futility of it all. Entrust your mind to the Lord, before it is too late, and let Him shape it as He thinks best.
وقتی موانع راه درستی و حقیقت کنار زده می شوند، رستگاری حاصل می شود. به همین دلیل است که موکشا (آزادی) چیزی است که می تواند همینجا و هم اکنون پیروز شود؛ نیازی نیست که برای نیل به آن، شخص منتظر متلاشی شدن جسم فیزیکی خود شود. عمل نباید بعنوان بار مسئولیتی سنگین احساس شود، چراکه آن احساس مطمئنا ً نشانه اینست که آن عمل خاص بد فهمانده شده است. (هیچ) عملی که به پیشرفت شما کمک کند، بر شما سنگینی نخواهد کرد. آن تنها وقتی است که شما بر خلاف طبیعت درونی خود پیش می روید و اینطور است که آن را عملی سنگین بر دوش خود حس می کنید. زمانی می آید که به گذشته و دستاوردهای خود می نگرید و بر پوچی آن حسرت می خورید. ذهنتان را به خداوند بسپارید، قبل از آنکه خیلی دیر شود، و بگذارید او خود هر طور که بهتر می داند آن را شکل دهد.
17th May 2006
To realize God, it is not necessary to have wealth, gold, luxuries and comforts; nor is scholarship a requisite. All that is needed is pure devotion. Without purity of thought, word and deed, it is impossible to experience the Divine. God cannot be realized through ostentation and self-conceit. The basic requisite is the shedding of selfishness and possessiveness so that one can engage oneself in actions in a disinterested spirit. Any person is entitled to embark on this quest irrespective of age, caste or gender.
برای درک خداوند، نیازی به داشتن ثروت، طلا، تجملات و وسایل راحتی نیست؛ و نه حتی احتیاجی به دانش است. همه آنچه که نیاز است، ایثار بی غل و غش است. بدون خلوص افکار، کلام، و اعمال، ناممکن است که معنویت را بتوان تجربه کرد. خدا را نمی شود با تظاهر و خودبینی شناخت. لازمه اصلی، دور کردن خودخواهی و حس مالکیت است تا شخص قادر باشد خود را در اعمال بی غرضانه روحی مشغول سازد. هر کس، صرفنظر از سن، طبقه اجتماعی و زن یا مرد بودنش، حق عزم به چنین تلاشی را دارد.
16th May 2006
Transcend anekathwa bhava (the feeling of multiplicity) and cultivate ekathwa bhava (the feeling of oneness) - that will end strife, grief, pain and pride. See all beings as manifestations of the same Divinity. Feel that the reason you are able to talk and walk, think and act is due to the God within. Differences that strike you where you cast your eyes are illusory; you have not yet developed the vision that makes you comprehend the unity which underlies the apparent diversity. The fault lies with you, not with the world. The world is one; but each takes it to mean what pleases him most. Each sees it in his own way and hence, it appears as if it has multiple facets.
از آنِکاتوا باوا (حس تعدد و کثرت) بالاتر روید (دوری جویید) و اِکاتوا باوا (حس یکی بودن) را گسترش دهید – که نقطه پایانی بر نزاع، اندوه، درد و تکبر است. همه موجودات را ظهور یک خدای یکتا ببینید. حس کنید که دلیل توانایی شما برای صحبت کردن و راه رفتن، تفکر و عمل کردن بخاطر خدای درونتان است. تفاوتهایی که در قالب چشمانتان قرار می گیرند چیزی جز وهم و بمنظور گمراهیتان نیستند؛ چرا که هنوز بصیرت شما آنقدر توسعه نیافته تا قادر به درک یگانگی نهفته در این گوناگونی ظاهری شوید. این اشتباه شماست، نه دنیا. دنیا همه یکیست؛ لیکن هر کس در این اندیشه است که چه چیز او را بیشتر خوش می آید. هر کس آن را به طریق خود می نگرد و در نتیجه، دنیا جوری بنظر می آید که انگار اشکال گوناگون دارد.
15th May 2006
The true goal of human life is to have the vision of Brahman (Divinity) and merge in it. The ancients declared that there are three stages in the path towards the goal: Karma jignyasa, Dharma jignyasa and Brahma jignyasa (seeking spiritual knowledge through meritorious acts, right conduct and divinity). Through Karma (action), one follows Dharma (righteousness and morality) and then seeks to find the basis of morality that is Brahman (God). One discovers that morality and righteousness add to one's Ananda (Bliss) and that all Ananda everywhere flows from Brahman itself. One then realizes that any activity devoid of this awareness is barren and causes bondage.
هدف اصلی زندگی بشر داشتن دید براهمان (الوهیت) و یکی شدن با آن است. از گذشتگان نقل شده که 3 مرحله از راه رسیدن به مقصود وجود دارد: کارما جیگنیاسا، دارما جیگنیاسا و براهما جیگنیاسا ( با اعمال شایسته، رفتار درست و الوهیت بدنبال دانش معنوی رفتن). بوسیله کارما (عمل)، شخص دارما (درستکاری و اخلاقیات) را دنبال می کند و سپس بجستجوی یافتن اساس اخلاقیات که همان براهمان (خدا)ست می رود. شخص درمیابد که اخلاقیات و درستکاری به آناندا (شادمانی و سعادت) فرد می افزاید و همه آنانداها در همه جا از خود براهمان نشات می گیرند. در آن هنگام شخص متوجه می شود که هر عملی که بدور از این آگاهی صورت پذیرد، بی حاصل است و موجب محدودیت می شود.
14th May 2006
One should realize that just as the body can be healthy only so long as the blood is pure, real bliss can be experienced only when the mind is filled with thoughts of God. Divinity cannot be discovered by experiment. To realize this inherent divinity in man the royal path is the path of spirituality. The nine forms of devotion mentioned in the scriptures may not directly reveal God, but they do show the path to God-realization. Of these, chanting the name of the Lord is the simplest. Whatever form of worship, penance or meditation one may adopt, the foundation is the Lord's name. Chanting the Lord's name is essential for crossing the turbulent ocean of life. It is a boat that can carry you across the deepest ocean. While chanting the Lord's name, one should be tranquil and pure at heart. Ostentation and egoism should be eschewed.
هر کس باید بداند که تنها تا هنگامیکه خون به گناه آلوده نشده، جسمش سلامت است، و سعادت راستین فقط وقتی حاصل می شود که ذهن مملو از افکار خدایی باشد. الوهیت با آزمایش و امتحان کشف نمی شود. برای فهم این الوهیت که در فطرت انسان است، راه اصلی راه معنویت است. آن 9 طریق از خود گذشتگی که در کتب آسمانی ذکر شده، شاید به درستی خداوند را آشکار نکند، لیکن یقینا ً طریق درک خداوندی را نشان خواهند داد. از میان اینها، ذکر نام خداوند ساده ترین است. شکل پرستش هر چه که باشد، چه شخص ریاضت یا مدیتیشن (تعمق) به خود بپذیرد، بنیان آن نام خداوند می باشد. ذکر نام پروردگار برای عبور از دریای متلاطم و سرکش زندگی اصل اساسی است. آن یک قایق است که می تواند شما را از عمیق ترین دریاها عبور دهد. در هنگام ذکر نام خداوند، شخص باید آرامش و خلوص قلب داشته باشد. تظاهر و خودپرستی باید کنار گذاشته شود.
13th May 2006Buddha Purnima
Man should realize that the five basic elements which constitute the fundamental stuff of the universe are common to all mankind. He should see the divine in every human being. This is the purport of the prayer: Buddham Sharanam Gachchaami, Sangham Sharanam Gachchaami, Dharmam Sharanam Gachchaami. The meaning of the prayer is that for the sake of upholding Dharma (Righteousness), one should use one's Buddhi (the enlightened intellect) and engage in service of Sangha (society). Man has been endowed with a body essentially to pursue Dharma.
بشر باید این امر را دریابد که 5 عنصر اصلی که اساس موجودیت جهان را تشکیل می دهد برای همه نوع بشر مشترک است. او باید معنویت را در همه انسانها ببیند. مقصود از عبادت همین است: بودام شارانام گاچامی، سنگام شارانام گاچامی، دارمام شارانام گاچامی. معنای این دعا اینست که برای حمایت از دارما (راستی ودرستی)، شخص باید از "بودی" اش (هوش و ادراک تعلیم دیده اش) استفاده کند و خود را به خدمت "سانگا" (جامعه) در آورد. به انسان جسم بخشیده شد، اساسا ً برای اینکه در پی "دارما" (راستی ودرستی) باشد.