20th January 2007
Joy and pleasure earned by karma (actions) are only temporary. Nevertheless, one cannot and should not desist from karma. How then is one to act? One should practise detachment and desirelessness towards the results of karma. That is to say, one should treat all karmas as Yajna (sacrifice) performed for the glory of God and not for selfish ends, for earning lasting merit and not for temporary benefits. The Nishkaama Karma (desireless action) mentioned in the Bhagavad Gita is the real Yajna. Karma performed in that spirit will not cause either greed or grief; it will fill you with a sense of satisfaction and fulfillment.
لذت و شادی ای که بواسطه کارما(اعمال) حاصل می شود امری موقتی است. با این حال، انسان نمی تواند و نباید از کارما دست بردارد. آنوقت شخص چطور باید عمل کند؟ انسان باید کناره گیری و بی میلی به نتایجی که از کارما برایش حاصل می شود را تمرین کند. این همان است که بگوییم، انسان باید در برابر همه کارماها همچون یاجنا (از خود گذشتگی) که برای عظمت و شکوه خداوند انجام داده و نه برای اهداف خودخواهانه برخورد کند، برای نیل به شایستگی جاودان و نه برای منافع زودگذر. نیشکاما کارما (اعمالی که فارغ از خودخواهی اند) که در باگاواد گیتا به آن اشاره شده، یاجنای حقیقی است. کارمایی که به این شیوه انجام می شود به حرص و آز و غم و اندوه ختم نمی شود؛ آن شما را پر از احساس رضایت و خشنودی می کند.
When you undertake noble work there are bound to be certain obstacles in the beginning. But you should not lose heart. In the Hindu mythology, when the ocean of milk was churned by the Devas (gods) and Danavas (demons), it was a deadly poison that emerged first. But that did not deter them. They continued their efforts with unflinching determination, and ultimately obtained the divine ambrosia. Our heart can be compared to the ocean of milk and the Sadhana (spiritual practices) to the process of churning. Initially, there are bound to be obstacles when you undertake Sadhana. We should not be discouraged by these obstacles but should continue our efforts with full faith. Only then can we attain an exalted and blissful state.
وقتی انجام کار بزرگی را بعهده می گیرید در ابتدای کار موانع جدی سر راه شما قرار می گیرد. اما نباید امید خود را از دست بدهید. در اساطیر هندو، وقتی دریای شیر بوسیله دِواها (خدایان) و داناواها (جن ها) خلق شد، در آغاز زهر کشنده بود که پدید آمد. اما آن نتوانست ایشان را بترساند. آنها به تلاش خویش با اراده راسخ و پایدار ادامه دادند، و سرانجام به شهد شیرین الوهیت نائل آمدند. قلب ما در مقام مقایسه با دریای شیر و سادانا (تمارین معنوی) در جریان آفرینش قرار می گیرد. در ابتدا، وقتی عهده دار انجام سادانا می شوید، بناچار موانعی بر سر راه شما قرار می گیرد. ما نباید با این موانع امید خود را از دست بدهیم، بلکه تلاش خود را با ایمان کامل ادامه دهیم. تنها آن وقت است که می توانیم به مرحله والا و سعادتمندی دست یابیم.
18th January 2007
Spirituality is meant to explain the principle of Divinity and the inner meaning of the names attributed to Him. One who follows the spiritual path should make efforts to understand and experience the principle of Divinity and propagate the same. But, man today has not really understood what spirituality means. He is under the mistaken notion that spirituality means merely offering worship and prayers to God and performing rituals. Man today worships inanimate idols and images, but makes no attempt to love his fellow human beings. If a man cannot love a fellow human being who is visible before his eyes, how can he love someone not visible to him? This is not possible. Only a man who loves those around him can love the invisible Divine.
معنویت برای توضیح اصل الوهیت و معنای باطنی نامهایی است که به او نسبت داده می شود. کسی که راه معنویت را دنبال می کند باید تلاش کند تا به درک و تجربه اصل الوهیت برسد و در پرورش آن بکوشد. اما، انسان امروز حقیقت معنای معنویت را متوجه نشده. او تحت این تصور غلط قرار گرفته که معنویت فقط بمعنای پرستش و تقدیم عبادات به خداوند و انجام مراسم مذهبی است. انسان امروز معبود بی جان و تصاویر را پرستش می کند، لیکن هیچ تلاشی برای عشق به همنوعان خویش ندارد. اگر کسی نتواند همنوع خویش را که در برابر چشمانش قرار دارد دوست بدارد، چطور می تواند کسی را که برایش آشکار نیست دوست بدارد؟ این غیر ممکن است. تنها کسی که اطرافیان خویش را دوست دارد می تواند الوهیت ناپیدا را دوست بدارد.
17th January 2007
Every object in creation has five aspects, namely, Sath, Chith, Ananda, Rupa and Nama (existence, consciousness, bliss, form and name). The first three are eternal principles, whereas name and form are ephemeral. Sath, Chith and Ananda are the basis for name and form. People attribute various names and forms to God on the basis of their own feelings. They forget the three main principles of Sath, Chith and Ananda and assume name and form to be the sole reality. In reality, name and form are not permanent. But people are overwhelmed by name and form and ignore the eternal principles of Sath, Chith and Ananda. Consequently, they are deluded and tend to forget the mighty power of God behind the name and form.
هر موجودی در خلقت دارای پنج جنبه است، یعنی سات، چیت، آناندا، روپا و ناما (هستی، شعور، سعادت، شکل و نام). سه جنبه اول از اصول ابدی هستند، در حالیکه نام و شکل بیدوامند. سات، چیت و آناندا اساس نام و شکل هستند. انسانها نامها و شکلهای مختلفی را بر اساس احساسات شخصی خویش به خداوند نسبت می دهند. آنها سه اصل اساسی سات، چیت و آناندا را فراموش کرده و نام و شکل را بعنوان تنها واقعیت پذیرفته اند. در حقیقت، نام و شکل جاودانه نیستند. اما مردم همه اندیشه شان غرق نام و شکل شده و از اصول جاودانه سات، چیت و آناندا غافلند. در نتیجه، آنها فریب خورده اند و متمایل به فراموشی قدرت لایزال خداوند در پشت نام و شکل هستند.
16th January 2007
The entire universe has been created out of the Will of God. God creates the universe and sustains it. The universe ultimately merges in God, the source of its origin. The universe, which has originated from the Divine Will, is known as Vishwam. The correct meaning of Vishwam is that which is self-expansive and full of bliss. Vishwam is not merely a manifestation of physical matter, it is a direct manifestation of God. It is the very embodiment of the Cosmic Personality, with all His limbs. God is the primal cause behind the universe. The universe is the reflection of God. Vishwam and Vishnu (God) are not different from each other. Vishwam is the very form of Vishnu. The entire creation constitutes various limbs of God. Vishwam symbolises the expansive nature of God, which can be understood only through Viveka (discrimination).
همه جهان هستی بواسطه اراده خداوند آفریده شد. خداوند جهان را می آفریند و نگه دارنده آن اوست. در نهایت جهان در خداوند یکی می شود، در سرمنشاء اصلی اش. جهان، که از اراده الهی نشات گرفته است، به نام ویشوام شناخته شده. معنای صحیح ویشوام چیزی است که به ذاتا ً تمایل به توسعه دارد و سراسر رحمت است. ویشوام فقط تجلی مادی نیست، بلکه مستقیما ً تجلی خداوند است. ویشوام تجسم خود وجود کیهانی با همه اعضایش است. خداوند دلیل اصلی این جهان است. جهان بازتاب خداوند است. ویشوام و ویشنو (خداوند) دو چیز متفاوت از هم نیستند. ویشوام شکل خود ویشنو است. همه خلقت متشکل از اعضای مختلف خداوند است. ویشوام نشانه ذات گسترده الوهیت است، که تنها بواسطه ویوِکا (قدرت تمیز) می توان او را فهمید.
15th January 2007Makara Sankranthi
From today onwards, the period of next six months is called 'Uttarayana' as the sun appears to move northwards in the sky. The northern direction, in Indian scriptures, is associated with the Gods, and so, these six months are considered specially suitable for Sadhana (spiritual discipline). But you must be concerned more with the 'Sun' in your inner firmament than in the depths of outer space, for you are concerned with the inner illumination, more than external light and energy. What is the Sadhana that will move the inner Sun Godward? God is hidden and obstructed by the clouds of egoism. Getting rid of egoism is the Sadhana to be practised. Service is the best cure for egoism; so, engage in it to relieve pain and grief of others to the extent that you can.
از امروز به بعد، به مدت شش ماه را آتارایانا می نامند، چون خورشید در آسمان رو به سوی شمال حرکت می کند. مسیر شمالی، در کتب مقدس هندی، با خدایان هم پیوند است، و بنابراین، این شش ماه را برای سادانا (تعالیم معنوی) خاص و مناسب در نظر داشته اند. لیکن برشماست که بیشتر مراقب خورشید آسمان درونتان باشید تا در اعماق فضای بیرون، چون شما نگران تذهیب و روشن سازی درونی هستید، تا روشنی و انرژی بیرونی. سادانایی که خورشید درون را بسوی خداوند بحرکت در می آورد چیست؟ خداوند با ابرهای خودخواهی پنهان شده. سادانایی که باید ادا شود، رهایی از خودخواهی است. خدمت بهترین علاج خودخواهی است، پس، خود را به آن مشغول سازید تا درد و غم را تا جایی که می توانید از دیگران فرو نشانید.
14th January 2007
Today, people perform various Sadhanas (spiritual exercises) to experience divinity. Will God come closer to you because of these Sadhanas or does He go away from you if you do not perform them? No. It is only the Bhrama (delusion) that goes away from you when you perform the Sadhanas. As a result, you become closer to Brahma (God). You should make every effort to get rid of Bhrama. Give up the feeling that you are the body and you are the doer. Only then can you be free from delusion and fear. Reduce your body attachment. That is the Sadhana you are supposed to undertake. Spiritual practice does not lie in the performance of Japa (repetition of God's Name), Thapa (penance), Dhyana (meditation), etc. Develop firm faith that you are God. Remind yourself constantly, "I am God". Then you will become God.
امروز، مردم به شکلهای مختلف سادانا (تمارین معنوی) را برای نیل به الوهیت انجام می دهند. آیا خداوند بخاطر انجام این ساداناها به شما نزدیک تر می شود، یا اگر در انجام آن کوتاهی کنید از شما دور می شود؟ نه. فقط براما (وهم و پندار بیهوده) است که اگر سادانا را بجا بیاورید از شما دور می شود. در نتیجه، شما به براهما (خداوند) نزدیکتر می شوید. شما باید هر تلاشی از دستتان بر می آید برای رهایی از براما انجام دهید. این احساس را که شما جسم هستید و فاعل، کنار بگذارید. فقط آن زمان است که می توانید از وهم و اضطراب دوری کنید. تعلقات جسمانی خود را کاهش دهید. این سادانایی هست که باید انجام دهید. تمرین معنوی وابسته به ادای جاپا (تکرار نام خداوند)، تاپا (توبه)، دیانا (مدیتیشن) و غیره نیست. اعتقاد راسخ به اینکه شما خداوند هستید را محکم کنید. دائما ً به یاد آورید که "من خدا هستم". آنوقت خدا می شوید.
13th January 2007
Forgetting your innate divinity, you are in search of God in the external world. You are God yourself. Turn your vision inward and search for your true Self. Self-enquiry leads to true Sakshatkara (vision of God). Once you have Sakshatkara, you will be free from all worries. It is a mistake to say that you have not experienced God. He is present in you. Do not search for God outside. All that you see outside is illusory. Do not be carried away by the illusory world. Only then can you attain peace, and ultimately realise the truth "I am I". To know this simple truth, you need not go through various sacred texts. Keep the texts aside. Enjoy the taste of divinity within.
شما الوهیت فطری خود را فراموش کرده اید و در دنیای بیرون خود بدنبال خداوند در جستجو هستید. شما خود خدایید. دید خود را بدرون برگردانید و خود واقعی تان را جستجو کنید. پرس و جو در مورد خود موجب ساکشاتکارا (نگرش خداوندی) حقیقی می شود. وقتی ساکشاتکارا داشته باشید، از هر غم و اندوهی رها خواهید بود. این اشتباه است که بگویید خدا را تجربه نکرده اید. او در شما حضور دارد. در بیرون از خود بدنبال خدا نگردید. هر آنچه در بیرون از خود می بینید وهم و خیال است. فریب دنیای خیالی را نخورید. فقط در این صورت است که قادر خواهید بود به آرامش برسید، و در نهایت این حقیقت را دریابید که: "من منم". برای درک این حقیقت ساده، لازم نیست در میان کتب مقدس گوناگون بگردید. کتابها را کنار بگذارید. از الوهیت درون لذت ببرید.
12th January 2007Annual Sports Meet
It is always preferable to approach God for the fulfillment of one's wants, rather than cringe before men, who themselves are mere mortals. In His own silent way, God will transform the mind and turn it towards Sadhana (spiritual endeavour) and ensure a successful spiritual journey. He will not allow His children to lose their way and suffer in the wilderness of the material world. When you approach God and seek his help and guidance, you have taken the first step to save yourself. You are then led to accept His will as your own. Thus, you achieve Shanti (Peace).
همیشه در درجه اول برای برآوردن نیازهای شخصی به خدا روی آوردن بهتر است تا پیش دیگر انسانها چاپلوسانه سر خم کردن، همانا ایشان خود فانی هستند. در طریق بی سر و صدای ایشان، خداوند ذهن را دگرگون می کند و بسوی سادانا (تلاش معنوی) متمایل می سازد و سفر معنوی ِ موفقی را تضمین می نماید. او به فرزندان خود اجازه نمی دهد راه خود را گم کنند و در این دنیای مادی ناآرام رنج و عذاب بکشند. وقتی به خداوند نزدیک می شوید و کمک و راهنمایی او را طلب می کنید، اولین گام بسوی نجات خود را برداشته اید. آنوقت بسوی پذیرش اراده او بعنوان اراده خود رهنمون شده اید. از این رو، به شانتی (آرامش) نائل می شوید.
11th January 2007Annual Sports Meet
If only men knew the path to permanent joy and peace, they would not wander distracted among the bye-lanes of sensual pleasure. Just as the joy felt in dreams disappears when you wake, the joy felt in the waking stages too disappears when you wake into the higher awareness. Make best use of the present moment to become aware of the Divinity latent in all. When you die, you must not die like an animal or a worm, but as a Manava (Man) who has realised that he is Madhava (God). That is the consummation of all the years you spend in the human frame.
اگر انسانها راه رسیدن به آرامش و سرور ابدی را می دانستند، حواس خود را به سوی راههای فرعی ِ لذات جسمانی منحرف نمی کردند. همانطور که لذتی که در خواب حاصل می شود با بیداری از بین می رود، لذتی که از مرحله بیداری حاصل می شود نیز به هنگامی که به هوشیاری در مرحله شعور برتر رسیدید از بین می رود. از زمان حال خود بهترین استفاده را ببرید تا از الوهیت ناپیدا در همه چیز آگاهی پیدا کنید. وقتی میمیرید، نباید مثل یک حیوان یا کرم بمیرید، بلکه به عنوان ماناوا (انسان)ی که فهمیده او ماداوا (خدا)ست بمیرید. این کمال و منتهای همه سالهایی است که در قالب انسانی بسر می برید.