21st June 2006
Good Sankalpas (thought impulses) can elicit the best out of man and help him to use all his mental strength for his uplift. Ships at sea are guided by the compass along the desired direction; without it, they risk being wrecked on rocks or icebergs. Man has to sail safe across the
سانکالپاس خوب (انگیزش فکری) می تواند بهترین نتیجه را از بشر بیرون بکشد و به او کمک کند تا همه قدرت ذهنی خود را برای متعالی شدنش بکار گیرد. کشتی ها در دریا با جهت یاب به سوی مقصد مطلوب هدایت می شوند؛ بدون آن، آنها در خطر شکستگی در برخورد با صخره ها و توده های یخ قرار می گیرند. انسان باید از اقیانوس سامسارا (زندگی دنیایی) سلامت سفر کند. پس او به ذهنی راسخ و آرام نیاز دارد تا او را حمایت و راهنما باشد. بشر باید سانکالپاس (انگیزه) بد را به محض بروز آن بشناسد و با گسترش منظم سانکالپاس سودمند آنها را بی اثر سازد. این دومین عمل به تنهایی می تواند شخص را از بلا و مصیبت نجات دهد و پراسانتی (آرامش اعلی) به او ببخشید.
20th June 2006
Vedanta (Vedic philosophy) declares: "Brahman is Sathya (Truth); the Cosmos is Mithya (illusory)". Your primary concern must be to understand whether you are real or unreal or what in you is real and what is unreal. It is only when you have recognised the truth of your own being that you can recognise the world as illusory and your own self as the only reality. The realized person asserts: "I am Brahman". Wherefrom has this statement emanated? What does it mean? It is a spontaneous expression and not the result of a thought or feeling. The "I" is boundless Infinite. When the finite individual merges in the Infinite "I", the "I" alone remains.
ودانتا (فلسفه ودا، کتاب مقدس هندو) می گوید: "براهمان ساتیاست (حقیقت است)؛ جهان میتیاست (وهم)". دلواپسی نخست شما باید این باشد که بفهمید آیا حقیقی هستید یا وهمی و خیالی، یا آنچه درونتان است حقیقی است یا خیالی. این تنها زمانی اتفاق می افتد که حقیقت وجود و هستی خویش را دریابید، تا آن وقت دنیا را ببینید که جز وهم نیست و خود شما تنها حقیقت راستین هستید. کسی که این را دریافته است می گوید: "من براهمان هستم". این گفته از کجا ناشی شده است؟ معنی آن چیست؟ این گفته خودانگیز است، و ناشی از فکر یا احساس نیست. "من" بی کران ِ نامحدود است. وقتی شخص متناهی در "من ِ" نامتناهی یکی شود، فقط "من" است که می ماند.
19th June 2006
It is attachment to property or position born out of a sense of possessiveness that is the cause of man's sorrow and unhappiness. Man must strive to get rid of this feeling of "I" and "mine" in order to experience enduring happiness. When everything appears to be going well, man forgets everything including himself. His ego gets inflated as a result of his achievements and acquisitions. He should realize that he is only a temporary beneficiary of what he possesses and has no permanent title to them. He should regard power or position as a moral responsibility carrying the obligation to discharge the duties relating to it. It is only when all actions are done in this spirit of moral imperative that man can experience genuine happiness and satisfaction.
تمایل نسبت به ثروت و مال، یا موقعیت، زاییده احساس تملک گرایی است که دلیل غم و ناراحتی بشر است. او باید تلاش کند تا از این حس "من" و "مال من" رهایی یابد تا شادی جاودانه را تجربه کند. وقتی همه چیز به نظر خوب پیش می رود، بشر همه چیز را از جمله خودش فراموش می کند. نفسش در نتیجه این پیروزی و موفقیت ظاهر می شود. او باید این را بداند که تنها بصورت موقتی بهره بردار دارایی های خود است و هیچ حق دایمی نسبت به آنها ندارد. او باید قدرت یا موقعیت را بعنوان مسئولی اخلاقی در نظر گیرد که وظیفه ادای اعمال مربوط به آن را دارد. این تنها وقتی است که همه کارها در هاله ای از اجبار اخلاقی انجام گیرد که در این صورت انسان قادر است به شادی و رضایت حقیقی برسد.
18th June 2006
In the quest for mental peace, you should not be concerned only about your own needs. Apart from such a quest being an index of intense selfishness, it is also a futile one. Is it possible for a single individual alone to achieve peace? If there is chaos and unrest all around you, how can you alone have peace? Your peace is dependent on peace in the family, in society and in the world. You have to cultivate the feeling that your individual peace is intimately related to the peace of the world. The ancients perceived this profound truth and hence prescribed the universal prayer - "Loka Samastha Sukhino Bhavanthu" (May all the beings in all the worlds be happy).
در تلاش برای آرامش روح، شما نباید تنها نگران نیازهای خود باشید. الارغم این تلاش، اگر کسی مصمم بر خودخواهی خویش است، چنین کاری کاملا ً بی فایده است. آیا برای یک فرد تنها این ممکن است که به آرامش برسد؟ اگر آشفتگی و ناآرامی دور و بر شما را گرفته باشد، چطور می توانید به تنهایی به آرامش برسید؟ آرامش شما بسته به آرامش خانواده، جامعه و دنیایتان است. شما باید این احساس را در خود بوجود آورید که آرامش شخص شما کاملا ً به آرامش جهان وابسته است. قدما، این حقیقت ژرف را دریافتند و از این رو دعایی جهانی نوشتند – "لوکا ساماستا سوکینو باوانتو" (انشااله که همه موجودات در همه عالم شاد باشند)
17th June 2006
The body and the mind are closely inter-related and both derive sustenance from food. Therefore, food has considerable impact on the character and destiny of the individual. As the food, so the mind; as the mind, so the thought; as the thought, so the act. All that is perceived by the senses constitutes 'food'. For the Sadhaka (spiritual aspirant), the intake must always be Sathwic, i.e., pure and moderate. The sounds, the sights, the impressions, the ideas, the lessons, the contacts - all must promote reverence, humility, balance, equanimity and simplicity. It is only the Sathwic 'food' that will keep the mind on an even keel, fully concentrated on the Atma on which one must contemplate in order to attain peace.
جسم و ذهن در ارتباط بسیار نزدیکی با هم قرار دارند و هر دو از غذا خود را تغذیه می کنند. از این رو، غذا تاثیر بسزایی بر روی شخصیت و سرنوشت فرد دارد. از غذا، ذهن؛ از ذهن، فکر؛ و از فکر، عمل تاثیر می گیرد. همه ِ آنچه احساسات درک می کنند، تغذیه موجب می شود. ساداکا (طالب معنویت)، باید همیشه درونش سادویک، یعنی پاک و متعادل باشد. اصوات، مشاهدات، احساسات، تصورات، دروس، و تماس هایش – همگی باید تکریم، تواضع،، عدالت، انصاف، و سادگی اش را ترفیع دهند. تنها با غذای سادویک (پاک و متعادل) است که می توان ذهن را در تراز مساوی، و متمرکز بر آتما که فرد باید نه تنها در آن اندیشه کند، که موجب نیل ِ او به آرامش گردد، نگه داشت.
16th June 2006
Service to God has been described as Bhakthi (devotion). The heart of the devotee overflows with love for the Lord through constant remembrance and recitation of His name. Out of this stream of love, devotion emerges. One who is nourished by the nectar of Bhakthi will not desire anything. To be unaffected by joy or sorrow, gain or loss, praise or blame, to remain steadfast and unwavering in faith is the hallmark of true devotion. Affection, attachment, desire are natural to man. However, when these qualities are directed towards God and when one is continuously engaged in good deeds, these qualities acquire purity and sacredness. Then one becomes not just a great soul but God Himself.
خدمت به خدا را بکتی (از خود گذشتگی) عنوان کرده اند. قلب مخلص مملو از عشق به خداوند است، با یاد دائم او و ذکر نامش. از این عشق است که از خود گذشتگی پدیدار می شود. کسی که از شهد نکتار بکتی پرورش یافته است، طالب هیچ چیز دیگری نیست. وقتی از شادی و غم، سود و ضرر، ستایش و سرزنش، تاثیر نگیریم و استوار و محکم به عقایدمان بمانیم، نشانه از خود گذشتگی راستین ماست. علاقه، تمایلات و خواسته ها برای بشر امری طبیعی است. اگر چه، وقتی این کیفیات به سوی خداوند متمایل شوند، و فرد مدام با اعمال خوب درگیر شود، این کیفیات پاک و مقدس می گردند. آنوقت نه تنها فرد دارای روح بزرگواری می شود، که خود خدا می شود.
15th June 2006
Seek the Light always; be full of confidence and zest. Do not yield to despair, for it can never yield results. It only worsens the problem, for it darkens the intellect and plunges you into doubt. You must take up the path of Sadhana (spiritual exercise) very enthusiastically. Half-hearted, halting steps will not yield fruit. It is like cleaning a slushy area by a stream of water. If the current of the stream is slow, the slush cannot be cleared. The stream must flow full and fast, driving everything before it, so that the slush is removed without leaving a trace.
همیشه در جستجوی نور و، پر از حس اطمینان و رغبت باشید. تسلیم ناامیدی نشوید، چون هیچ گاه هیچ نتیجه ای بدنبال نخواهد داشت، فقط مشکلات را بدتر می کند، چون آگاهی را در پرده تاریکی قرار می دهد و شما را در تردید غوطه ور می سازد. باید طریقه سادانا (ممارست معنوی) را با شور و شوق در پیش گیرید. دل دل کردن و ثابت قدم نبودن در این راه، ثمره ای در بر ندارد. این مثل آن است که بخواهیم منطقه ای پوشیده از برف را با یک جوی آب تمیز کنیم. اگر جریان جوی آرام باشد، برفها پاک نخواهند شد. جوی آب باید پر و سریع روان شود، همه چیز با بشوید و با خود ببرد، تا برف کاملا ً پاک شود و ذره ای از آن بر جای نماند.
The inextricable connection between the phenomenal world outside and the world of consciousness inside eludes the understanding of ordinary people. Immersed in the desires of enjoying worldly pleasures, they do not attempt to discover the boundless joy that can be derived from the inner spirit. This is because all the sense organs are open only to the experiences from the outside. Only a few develop the inner vision and enjoy the spiritual bliss within.
ارتباط پیاپی و نگسستنی ِ میان دنیای پدیداری ِ بیرون و دنیای شعور درونی، خارج از درک مردمان عادی است. از آنجا که بشر در آرزوی لذات و خوشیهای دنیوی غرق شده است، تلاشی برای کشف لذت نامحدودی که می توان از روح درون برد ندارد. و این بخاطر اینست که ارگانهای حسی فقط برای فهم دنیای بیرون آزاد هستند. تنها کمی بصیرت درونیتان را افزایش دهید و از خوشی و سعادت معنویت درونتان لذت ببرید.
13th June 2006
Man implies three things - doing, knowing and being. When the body acts alone without regard to the mind and the Atma, that person is considered to be in the animal state. When the mind acts in association with the body without regard to the Atma, that condition is described as demonic. When man acts in consonance with the Atma, he achieves oneness with the Divine. Hence, man has in him these three potentialities, he can manifest himself as an animal, a demon or God.
بشر با سه چیز وجود خود را اثبات می کند – اعمالش، دانشش و هستی اش. وقتی بدن بدون در نظر گرفتن ذهن و آتما (خود درونش) عمل می کند، شخص به درجه حیوانیت رسیده است. وقتی ذهن و بدن با هم و بدون در نظر گرفتن آتما عمل می کنند، شرایط را می توان به شرایط شیطانی تعبیر کرد. وقتی انسان با آتمای خود هماهنگ عمل می کند، به یگانگی با معنویت دست یافته است. از این رو، انسان این سه پتانسیل را در خود داراست، او می تواند بعنوان حیوان، شیطان یا خدا ظاهر شود.
12th June 2006
You are all the indestructible Atma, nothing need discourage you. In your dream, you suffer so much due to fire, floods, insult, loss of money, etc. But once you wake up, you are not affected at all. When these events happen during the waking state, you feel afflicted. But let me tell you that from the state of Realization, even the waking state is equally without validity. It is not the real 'you' that suffers all that. Give up the delusion that you are this physical entity and you become really free.
همه شما آتماهای فناناپذیرید، هیچ چیز نمی تواند شما را دلسرد و ناامید کند. در خوابهایتان از آتش، سیل، توهین، کم پولی و خیلی چیزها رنج می برید. اما هنگامیکه بیدار می شوید، اصلا ً از آنها تاثیر نمی گیرید. وقتی این قبیل اتفاقات در عالم بیدار پیش می آیند، غمزده می شوید. اما بگذارید بگویم که اگر از عالم ادراک نگاه کنید، حتی عالم بیداری هم همانقدر بی اعتبار است. این اصلا ً خود حقیقی شما نیست که رنج می برد. از این پندار بیهوده که شما این وجود فیزیکی هستید دست بردارید و رها شوید.