19th February 2007

You must realise by constant contemplation that the world is the Body of God. And, you are a cell, in that Body. The prosperity of the world is your prosperity; feel so, act in that spirit; think in those terms. That is real spirituality. The Sadhaka (spiritual aspirant) cannot cut himself away from the world and escape into solitude, for, the world will follow him into the deepest cave or the darkest forest. The Sadhaka can claim progress only when he has established in himself faith in the oneness of humanity.

شما باید با تفکر و تامل مداوم دریابید که جهان جنبه جسمانی خداوند است. و شما سلولها هستید، در آن جسم. کامیابی جهان کامیابی شماست؛ اینطور احساس کنید، و در این حال و هوا بسر برید؛ و در آن شرایط فکر کنید. این معنویت حقیقی است. ساداکا (جویای معنویت) نمی تواند خود را از دنیا جدا کند و به خلوت پناه ببرد، چون، دنیا به دنبال او در ژرفترین غارها و تاریکترین جنگلها خواهد رفت. ساداکا تنها وقتی می تواند مدعی پیشرفت شود که ایمان خود را به وحدت بشریت ثابت کرده باشد.

18th February 2007

What is the purpose of life? Is it to be born again and again? No. Today’s newspaper becomes tomorrow’s waste paper. Once you have finished reading a newspaper, you do not like to read it again and again. Similarly, you have been given this birth, and you have gone through varied experiences of pleasure and pain. You should pray, “Oh God! You have given me this life and I have gone through all the experiences of pleasure and pain. I do not want to have another birth.” That's why Adi Shankara prayed - "Oh Lord! I am caught up in this never-ending cycle of birth and death. Time and again, I am experiencing the agony of staying in the mother’s womb. It is very difficult to cross this ocean of worldly life. Please take me across this tumultuous ocean and grant me liberation."

هدف زندگی چیست؟ دوباره و دوباره متولد شدن؟ نه. روزنامه های امروز، فردا تبدیل به کاغذ باطله می شوند. وقتی خواندن روزنامه تان تمام شود، دوست نخواهید داشت که آن را دوباره و دوباره بخوانید. به همین ترتیب، به شما این تولد داده شده است، و شما با تجربه های مختلفی از شادی و رنج بسر بردید. باید دعا کنید: "اوه خداوندا! تو این زندگی را به من بخشیدی و من همه شادی ها و رنج ها را تجربه کردم. من تولد دیگر نمی خواهم." این دلیلی است که آدی شانکارا بخاطر آن اینطور دعا کرد: "اوه خداوندا! باز من در این چرخه بی پایان تولد و مرگ و زمان گیر افتاده ام. من دوباره باید درد ماندن در رحم مادر را تحمل کنم. گذر از این دریای زندگی مادی بسیار سخت است. خواهش می کنم مرا از این دریای پرتلاطم عبور ده و به من آزادی ببخش.

17th February 2007

He is a true devotee who considers God’s happiness as his own. He always aspires to give happiness to the Lord and does not want to cause any inconvenience to Him. Only the one who always gives happiness to the Lord is a true devotee. You should never cause inconvenience to God in the name of devotion. Consider that God’s happiness is your happiness and your happiness is God’s happiness. Imbibe this spirit of oneness. “God and I are one.” Today most of the devotees are selfish. They have only Swartha Bhakti (devotion intended for selfish gains). They are concerned with their own happiness and not that of God's. You should see to it that your love is always pure. God is the embodiment of love. Such divine love is present in all. Share your love with everyone. This is what God expects from you.

آنکه شادمانی خدا را شادمانی خود می داند مخلص حقیقی است. او همیشه می خواهد که شادی اش را به خداوند هدیه کند و هیچ ناراحتی برای او نمی خواهد. تنها آن کس که همیشه شادی اش را به خداوند هدیه می کند مخلص حقیقی است. شما نباید هیچ گاه به اسم ایثار و از خود گذشتگی موجبات ناراحتی را برای خداوند فراهم سازید. فکر کنید که شادی خداوند شادی شماست و شادی شما شادی خداوند است. این روح وحدت را دریابید. "خداوند و من یکی هستیم". امروز بیشتر مخلصان خودخواه هستند. آنها فقط سارتا بکتی (ایثار برای منافع شخصی) دارند. آنها نگران شادی خودشان هستند، نه خدایشان. شما باید این را ببینید که عشق شما همیشه پاک است. خداوند تجسم عشق است. این عشق الهی در همه جا حضور دارد. عشقتان را با همه قسمت کنید. این چیزی است که خداوند از شما انتظار دارد.

16th February 2007Maha Shivarathri

Holy days like Shivaratri are marked out in order to impress upon man's mind his duty to impose a 'fast' on the senses, and a 'vigil' on his intelligence to keep away polluting impulses and inclinations. This is the day when Lord Shiva consumed the deadly poison 'Haalahala' that threatened to destroy the world, and thus saved mankind from perdition. The aspirant for Divine grace has to remember this day with gratitude. He must neither exult at good fortune nor be disheartened when misery becomes his lot. "Thy will, not mine" should be his constant assertion to himself.

روزهای مقدسی چون شیواراتری برای این مشخص و برجسته شده اند که وظیفه انسان را بر او خاطر نشان کنند تا بر احساسات او "روزه" قرار دهند، و بر بینش او شب زنده داری بنهند تا انگیزه های آلوده و انحرافات را از او دور کنند. این روز روزی است که خداوند شیوا زهر مرگبار هالاهالا را که تهدیدی برای نابودی جهان بود نوشید، و به این ترتیب بشریت را از تباهی و نیستی نجات داد. طالب رحمت الهی باید این روز را با سپاسگذاری به خاطر داشته باشد. او نباید نه از بخت خوب به وجد بیاید و نه هنگام بدبختی مایوس و ناامید شود. "اراده تو، نه من" باید ذکر دائم او به خود باشد.

15th February 2007

Man identifies himself with the body and gets carried away by the feeling of "I" and "mine". The feeling of "I" and "mine" is the root cause of worry. You will be haunted by worry so long as you don't realise God. You are worried because you identify yourself with the body. Once you identify yourself with the Self (God), you will be free from all worries. Hence, you should make every effort to realise your true Self. In order to be free from worry and fear, and to attain everlasting peace, you should realise the truth - "I am I". When you have firm belief in this statement, then nothing can shake you. Do not develop undue attachment to the body and material possessions.

بشر خود را با جسمش می شناسد و با احساساتی چون "من" و "مال من" از خود بیخود می شود. حس "من" و "مال من" دلیل اساسی نگرانی است. تا هنگامیکه خداوند را نشناخته اید شکار اضطراب و نگرانی خواهید شد. شما نگران می شوید چون خود را با جسمتان می شناسید. هنگامیکه خود را با نفستان (خداوند) شناختید، از هر گونه نگرانی رها خواهید شد. از این رو، باید همه تلاش خود را در جهت شناخت خود حقیقی تان بکنید. برای اینکه از نگرانی و ترس خلاصی یابید، و برای رسیدن به آرامش همیشگی، باید حقیقت را دریابید – "من منم". وقتی به این گفته ایمان راسخ داشته باشید، آنگاه هیچ چیز نمی تواند شما را بلرزاند. تعلقات غیرضروری که به جسم وابسته اند و همچنین تملک به مادیات را در خود ایجاد نکنید.

14th February 2007

At one time we are joyous and at another time we are sorrowful. The same object which is a source of happiness turns out to be a source of agony with the passage of time. Therefore, joy and grief are only states of mind and the objects which are themselves subject to change cannot give us lasting happiness. Whatever is transient cannot be real. Knowing that the life of enjoyment is naturally inimical to serious spiritual effort, good people consider difficulties as stepping stones to a higher life.

گاهی مسرور و خوشحال هستیم و گاهی غمگین می شویم. همان چیزی که منشاء سرور و خوشحالی است، با گذشت زمان منشاء درد و رنج می شود. از این رو، خوشحالی و اندوه فقط حالتهای ذهنی هستند و آن چیزها که خود مستلزم تغییراند نمی توانند موجب شادی و سرور همیشگی ما باشند. هر آنچه زودگذر است نمی تواند حقیقی باشد. با علم ِ به اینکه زندگی همراه با شادی و سرور طبعا ً برای تلاش و کوشش جدی در راه معنویت مضر است، مردمان نیک مشکلات را بعنوان گامهایی استوار به سوی زندگی برتر می دانند.

13th February 2007

Most people today have no idea of what is devotion and what is spiritual discipline. Different forms of worship, pilgrimages, meditation and the like, are equated with devotion. These are not the indices of devotion. They can at best confer some mental satisfaction. As long as you think God is somewhere outside you, you cannot qualify for the Divine Grace. The true mark of devotion is to recognise that God is within you, around you and everywhere. You must develop faith that you are yourself a manifestation of God.

بسیاری از مردم امروزه اصلا ً نمی دانند ایثار چیست و تربیت معنوی به چه معناست. شکلهای مختلف پرستش، زیارت، مدیتیشن و از این قبیل، مشابه ایثار هستند. اینها شاخص های ایثار نیستند. آنها در بهترین حالت می توانند رضایت ذهنی ببخشند. تا وقتی تصور می کنید خداوند جایی بیرون از شماست، صلاحیت رحمت و برکت خداوندی را ندارید. نشانه حقیقی ایثار شناخت خداوند در درون و اطراف خودتان و هر جای دیگر است. باید ایمان به اینکه شما خود تجلی خداوند هستید را در خود افزایش دهید.

12th February 2007

Is it the body that derives joy from looking at a thing of beauty, or is it the Atma (soul)? What is it that relishes the good food that is consumed - the body or the spirit? What is it that enjoys fragrance or is moved by beautiful music? On enquiry, it will be found that it is the Atma that is the enjoyer, and not the physical body. The body by itself is gross and is incapable of experiencing joy. It must be realized that the spirit transcends the mind and the intellect, and pervades the entire cosmos. The spirit is the basis for the cognition of the external world and experiencing the inner world.

آیا این جسم است که با نگریستن بر هر چیز زیبایی به وجد می آید، یا آتما (روح)؟ آن چیزی که از هضم غذای خوب لذت می برد چیست – جسم یا روح؟ آن که از بوی خوش بهره مند می شود یا آن که از آهنگی زیبا به شوق می آید چیست؟ در تحقیق، یافته می شود که این آتماست که لذت می برد و نه جسم فیزیکی. جسم خود بافتی زمخت است و قادر به تجربه شور و شوق نیست. باید درک شود که روح بر ذهن و شعور برتری دارد و بر همه عالم نافذ است. روح اساس معرفت دنیای برونی و عامل تجربه دنیای درون است.

11th February 2007

The Lord's grace is conferred on each devotee according to the level of his spiritual consciousness. The ocean is vast and boundless. But, the amount of water you can carry from it is determined by the size of the vessel you carry to its shore. If the vessel is small, you cannot fill it beyond its limited capacity. Likewise, if your heart is constricted, divine grace will be equally limited. Broaden your heart by getting rid of narrow differences, and thus recognise the truth that the Divine dwells in everybody.

رحمت خداوند برای مخلصانش بر اساس رتبه آگاهی معنویشان به‌ آنها می رسد. اقیانوس وسیع و بیکران است. اما، مقدار آبی که شما می توانید از آن بردارید بوسیله گنجایش ظرفی است که به ساحل آن می آورید. اگر ظرفتان کوچک باشد، نمی توانید بیشتر از ظرفیت محدودش آن را پر کنید. به همین ترتیب، اگر قلب شما کوچک باشد، رحمت خداوندی به همان اندازه برایتان محدود می شود. قلب خود را با خلاصی از اختلافات بی اهمیت و کوچک وسعت بخشید، و از این رو این حقیقت را دریابید که الوهیت در همه انسانها حضور دارد.

10th February 2007

The supreme end of education is to make man aware of the 'Universal Immanent Impersonal'. This is the truth that is loudly proclaimed in the Vedas. The ever-changing aspects of Nature may be a fine subject for study, but the science of the Transcendental Principle that permeates the whole universe, that is unchanging, eternal, ever full of peace and bliss, the ultimate refuge of all for all time, that is the highest knowledge that man must gain.

هدف والای تحصیلات این است که بشر به این آگاهی برسد: "خداوند حاضر در همه مکانها". این حقیقتی است که به ندای بلند در وداها گفته شده. مقوله های تحول پذیر طبیعت مادی، شاید موضوعی جالب برای مطالعه باشند، اما علم به اصل متعال که در همه جهان نفوذ دارد، که تحول پذیر نیست، جاودان و سراسر آرامش و برکت و سعادت است، آنکه پناهگاه آخر همه و همه زمانهاست، آن بزرگترین دانشی است که بشر باید پیدا کند.