20th April 2006

The primary requisite for man is to realize the divine potency in him that is the source of all the faculties and talents in him. This is true whether one is an atheist, a theist or an agnostic. No one in the world can survive without this energy. It may be called by different names. Names are not important. The energy is one. It is this divine energy which directs mankind on the right path. Men should strive to recognise the presence of the Divine in everything.

نخستین ضرورت برای انسان اینست که نیروی معنوی درونش را که منشاء همه استعدادها و توانایی های اوست بشناسد. این یک حقیقت است، چه شخص ملحد و خدانشناس باشد، چه موحد و خداپرست، و چه عارفی باشد که وجود خدا را منکر می شود. هیچ کس بدون این انرژی قادر به ادامه زندگی در جهان نیست. شاید که آن را به نامهای مختلف بخوانند. نامها مهم نیستند. آن انرژی فقط یکی است. و آن، این انرژی معنوی است که نوع بشر را به راه راستی و حقیقت هدایت می کند. انسانها باید بکوشند تا حضور معنویت را در همه چیز درک کنند.

19th April 2006

Embodiments of Love! If you want to realize God, if you wish to experience the divinity within you, if you want to know your true self, you have to develop pure, unsullied love. Develop the love of God. All other forms of love are not love at all, but only fleeting attachments. Man's biggest folly is forgetting his divinity. All should realize that they come from God; all are children of God. Everyone should seek to get nearer and dearer to God. That is true Sadhana. You must feel that God is Hridayavaasi (indweller of the heart). You must cultivate compassion in the heart, because without it the heart is but a stone. Love is God. Live in love. Start the day with love. Spend the day with love. End the day with love. This is the way to God. Only the person who is filled with love will be dear to the Lord.

ای عشقهای مجسم! اگر می خواهید به شناخت خداوند برسید، اگر مشتاقید معنویت را در خود تجربه کنید، اگر می خواهید خود حقیقیتان را دریابید، باید که عشق پاک و بی آلایش را گسترده سازید. عشق خداوند را گسترش دهید. همهِ آن عشقهای دیگر، اصلا ً عشق نیستند، بلکه تعلقاتی زودگذرند. بزرگترین حماقت بشر اینست که معنویتش را به دست فراموشی بسپارد. همه باید بفهمند که از خدا آمده اند؛ همه فرزندان پروردگارند. هر کس باید در جستجوی این باشد که به خداوند نزدیکتر و گرامی تر شود. این سادانای واقعی است. شما باید حس کنید که خداوند هِریدایاواسی (ساکن قلبها) است. باید مهربانی را در قلبها رواج دهید، زیرا بدون آن، قلب چیزی جز سنگ نیست. عشق، خداوند است. در عشق زندگی کنید. روز را با عشق آغاز کنید، آن را با عشق سپری کنید، و با عشق به پایان برسانید. این راه رسیدن به خداوند است. تنها، کسی پیش خداوند عزیز می شود که قلبش مملو از عشق باشد.

17th April 2006

Only a person who has the attitude of Kshama (forbearance) can be considered to be endowed with sacred love. This cannot be learned from textbooks; nor can it be acquired from preceptors. It is only when we face problems and difficulties that this quality of forbearance and forgiveness has scope for taking root. When one is confronted with problems and difficulties, one should not get upset and become a victim of depression, which is a sign of weakness. Instead, one must confront the situation with an attitude of tolerance and forgiveness without getting agitated or giving rise to anger, hatred and revengeful thoughts. You are embodiments of strength, and not of weakness. Therefore, in times of despair, you should be filled with the feeling of forbearance and be ready to forgive and forget. This quality of Kshama is the greatest power of a human being.

فقط کسی که در منش خود کشاما (شکیبایی و امساک) دارد می تواند از موهبت عشق مقدس بهره ببرد. این را نه می توان از کتب درسی یاد گرفت، و نه از معلمان یا پیران. تنها وقتی با مشکلات و سختیها مواجه می شویم است که این کیفیت – شکیبایی و بخشش مجالی برای عمل دارد. هنگامیکه یک نفر با مشکلات و دشواریهایی روبرو می شود، نباید اندوهگین شود و قربانی افسردگی- که نشانه ضعف است- گردد. در عوض، او باید با موقعیتها، با برخوردی متعادل و بخشش، بدون برآشفتن و یا خشم، کینه و فکر انتقام جویی وارد عمل شود. شما تجسم قدرت هستید، نه ضعف. بنابراین، در هنگام نومیدی، باید از حس گذشت و شکیبایی لبریز و آماده بخشش و فراموش کردن باشید. این کیفیت (کشاما) بزرگترین قدرت نوع بشر است.

16th April 2006

Channel the love that arises in you towards God. Dedicate your body to the Divine. This is the true mark of devotion. There are three constituents in man: the mind, the power of speech and the body. These three are called Trikaranas - the three active agencies in man. It is when all three are used for sacred purposes, that man becomes sanctified. Spirituality alone can purify the heart and mind of man. Morality helps to purify speech. Righteous deeds sanctify the body. It is through spirituality, morality and righteousness that the three instruments get purified. Only the one who has achieved this threefold purity can realize the Divine. If any of these instruments are impure, he cannot realize the Divine.

عشق خود را نسبت به خداوند در خود پیدا کنید. جسم خود را نثار معنویت کنید. این نشانه راستین از خود گذشتگی است. سه جزء اصلی و سازنده در انسان وجود دارد: ذهن، قوه ناطقه و جسم. این سه، تریکاراناس خوانده می شوند- سه نماینده فعال در انسان. وقتی هر سه برای اهداف مقدس بکار برده شوند، فرد قدیس می گردد. معنویت خود به تنهایی می تواند قلب و ذهن انسان را تطهیر گرداند. اخلاقیات به تطهیر قوه ناطقه و گفتار کمک می کند. اعمال صالح جسم را تقدیس می گردانند. بواسطه معنویت، اخلاقیات و درست کاری است که این سه وسیله تطهیر می شوند. فقط، کسی که به این سه اصل پاک دست یافته، قادر است معنویت را درک کند. چنانچه هر کدام از اینها ناپاک باشند، او ناتوان از درک معنویت خواهد بود.

15th April 2006

All the knowledge acquired through the intellect is illusory. It is based on duality and is tantamount to ignorance. It may serve to score debating points, but such debates only promote discord. The knowledge that transcends all disputations and is related to the eternal verities is the Atma-Jnana (Knowledge of the Self). For this purpose, study of books is of no use. Only by direct experience and one's own Sadhana (spiritual exercises) can this awareness of the Self be realized. Man has to understand that he is the cause of his own happiness or misery and that all that he seeks or loves are not for their sake, but for his own sake. Hence, he has to understand his true nature. Realizing the evanescence of worldly objects, man should recognise that enduring happiness can be got only by developing love for God.

همه دانشی که توسط عقل و هوش کسب می گردد، وهمی و گمراه کننده است. آن یافته ها، بر اساس دوگانگی است و با نادانی برابری می کند. شاید بدرد مباحثه نکات بخورد، لیکن چنین میاحثه هایی تنها به اختلاف و نزاع ختم می شود. دانشی که موجب بالا گرفتن بحث و جدل شود و مربوط به واقعیت های فناناپذیر است، آتما-جنانا (دانش مربوط به خود) است. برای این منظور، مطالعه کتب بی فایده است. فقط با تجربه مستقیم و سادانای شخصی (تمرین معنوی) است که می توان به این شعور درون رسید. انسان باید بفهمد که او خود عامل شادی ها و غمهایش می باشد و همه آنهایی که بدنبالشان است یا به ایشان عشق می ورزد برای خاطر آنها نیست، که برای خودش است. بنابراین، او باید طبیعت حقیقی خویش را بشناسد. با شناخت به اینکه چیزهای دنیایی جاودانه نیستند، انسان باید به این درک برسد که نیل به شادی را تنها می توان از طریق گسترش عشق به خداوند بدست آورد.

14th April 2006 Vishu and Tamil New Year Day

Today, you are celebrating the commencement of the New Year. But, in fact you should treat every second as the beginning of a New Year. On this day, many people speculate as to what changes the New Year would herald in the social, political and economic fields. Any change, if it were to take place, will not wait for the arrival of the New Year. In fact, many changes are taking place from moment to moment. One need not be concerned about these things. Instead, you should be concerned that there is no transformation in your heart though years are rolling by. You have to get rid of evil tendencies in your thoughts, words and deeds. You should celebrate the arrival of the New Year with noble and divine feelings.

امروز، شما آغاز سال جدید را جشن می گیرید. اما، در واقع باید که در هر لحظه همچون شروع سال جدید رفتار کنید. در این روز، خیلی از مردم گمان می کنند آنچه سال جدید را تغییر می دهد، خبرهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. هر تغییری، اگر باید اتفاق بیافتد، منتظر آمدن سال جدید نخواهد بود. در حقیقت، رخدادهای بیشماری لحظه به لحظه در حال وقوع هستند. نیازی نیست کسی به این چیزها اهمیت دهد. در عوض، باید نگران این موضوع باشید که با وجود گردش سالها، در دلتان دگرگونی رخ ندهد. باید از تمایلات شیطانی در افکار، گفتار و کردارتان خلاصی یابید. بایستی رسیدن سال جدید را با آزادگی و احساسات معنوی جشن بگیرید.

13th April 2006

Man has to master the senses which draw his attention to the outer world. The senses are obstacles in the path of the Spirit. Man cannot liberate himself from the bondage of opposing dualities of pleasure and pain, joy and grief, etc. so long as he is led by the senses. Man can liberate himself from the cycle of birth and death through detachment from the senses and inquiry into his real nature. Kama (desire) is a perpetual foe of man. The more we yield to this foe, the more dominant it becomes, the more you are enthralled and enslaved. Sundry cravings assail man from all sides at all times. They keep growing in number and force, incessantly. The embankments of discipline and duty are swept away by the flood of desire. Hence, you should cultivate detachment, develop renunciation and keep desires in check.

انسان باید بر احساساتی که توجه او را به سوی دنیای بیرونی می کشاند تسلط داشته باشد. احساسات موانع راه روحی معنوی اند. بشر نمی تواند تا وقتی احساسات او را هدایت می کنند، خود را از گرفتاری های کیفیاتی متضاد چون لذت و درد، خوشی و اندوه، و غیره آزاد گرداند. او با جدا شدن از احساسات و جستجوی طبیعت حقیقی اش می تواند خود را از چرخه تولد و مرگ رها کند. کاما (امیال و خواسته ها) دشمن ابدی انسان است. هر چه بیشتر تسلیم این دشمن شویم، او مسلط تر می شود، و شما بیشتر اسیر و بنده او می شوید. آرزوهای گوناگون بشر او را همه جانبه و در همه وقت مورد هجوم قرار می دهد. تعدادشان بیشتر و نفوذشان سخت تر و پیوسته می گردد. برنامه ها و وظایف او با سیل آرزوها و تمایلاتش به هم می ریزد و ناپدید می شود. از این رو، باید کناره گیری از آنها را پیشه خود گردانید، از تمایلات خود چشم پوشی کنید و خواسته های خود را تحت کنترل و رسیدگی قرار دهید.

12th April 2006

Do not be deluded by the belief that life has been given to you for eating, drinking, and enjoying other physical pleasures. This rare blessing of birth as a human is not meant to be squandered this way. What is the difference between human beings and animals? It is qualities like kindness, compassion, forbearance and sympathy which differentiate human beings from animals. But man tends to forget these inherent qualities out being absorbed in pandering to his selfish, mundane desires. Those wearing the spectacles of selfishness can only see selfishness all around them. A defective vision produces an apparent defect in creation. There is nothing wrong with Srishti (creation). All faults are due to the defective Dhrishti (vision).

فریب این باور را نخورید که زندگی برای خوردن، نوشیدن، و بهره بردن از دیگر لذات جسمی به شما داده شده است. تولد انسان که موهبتی نادر است برای این نیست که اینگونه بر باد رود و تلف شود. چه تفاوتی میان انسانها و حیوانهاست؟ کیفیاتی چون مهربانی، شفقت، شکیبایی و امساک، و همدردی است که انسان را از حیوانات متمایز می سازد. لیکن بشر هنگامیکه جذب اعمال شریرانه نفس و خواسته های دنیایی شود، تمایل دارد که این کیفیات ذاتی اش را به دست فراموشی بسپارد. آنهایی که عینک خودبینی به چشم می زنند تنها می توانند خودخواهیهای اطراف خود را ببینند. دید ناقص و معیوب، کاستی قابل مشاهده ای را در خلقت به وجود می آورد. هیچ چیز سریشتی (خلقت) ایراد و نقص ندارد. همه اشتباهات از دریشتی ‌(دید) معیوب ناشی می شود.

11th April 2006

The dog will stop barking at its own reflection in the stream, when it knows that it is not another dog but itself. All are reflections of ourselves, and so, whom are we to hate and whom are we to love? The wise men maintain the attitude - "Give up attachment, give up entanglements - Thyaga (renunciation) alone grants freedom". Renounce the idea of your being separate; see all beings in yourself, and yourself in all beings. That is the highest renunciation, the renunciation of the sense of ego, which makes you cling to this temporary body - this bundle of bone and flesh with a name and form.

به هنگامیکه یک سگ می داند در جماعتی است که دیگر موجودی از نوع خود حضور ندارد، از پارس کردن دست می کشد. همه چیز انعکاس رفتاری خود ماست، و همچنین، اینکه به چه کسی کینه می ورزیم و عاشق که می شویم؟ انسانهای عاقل از این منش حمایت می کنند – "تعلقاتتان را رها کنید، گرفتاری هایتان را از خود باز کنید – تیاجا (چشم پوشی، قطع علاقه) به تنهایی آزادی می بخشد". این فکر که شما مخلوقی جدا هستید را کنار بگذارید؛ همه مخلوقات را در خود ببینید، و خود را در همه آنها. این بزرگترین تیاجاست؛ ترک احساساتی چون "نفس"، که موجب دلبستگی شما به این جسم فانی می گردد – این مجموعه استخوانها و گوشت، با یک اسم و شکل.

10th April 2006

The mind is but a pattern of desires, a composite of the warp and woof of plans and resolutions. It has immense potentiality to create manifold images. Imagination hides the truth, it fogs the intellect, perverts the vision and deviates the aspirant from the spiritual path. Desire creates a mirage, it imposes beauty and clothes things with desirability. To escape from the clutches of desire, which gives birth to the brood of anger, hatred, malice, greed, envy, faction, falsehood, etc., one has to cleanse his consciousness by prayer and Sathkarma (noble activity). Seva (selfless service) is the best Sadhana (spiritual endeavour) for eliminating the nefarious pull of the mind towards desires.

ذهن مجموعه ای از تمایلات است، ترکیبی از تار و پود نقشه ها و مقصود های آن. قدرت بی اندازه ای در خلق تصاویر متنوع دارد. تخیل، حقیقت را پنهان می کند، عقل را در ظلمت فرو می برد، قوه بصیرت را منحرف می گرداند و جویای معنویت را از راه معنویت به بیراهه می کشاند. تمایلات سراب می آفرینند، قدرت اِعمال در زیبایی و جامه پوشاندن به هر چیزی با شرایط مطلوب را دارند. برای خلاصی از این تمایلات که موجب تولد خشم، کینه، بداندیشی، حرص و آز، حسد، نفاق، دروغ، و غیره.، است، هر کس باید ذهنش را با عبادت و ساتکارما (اعمال شریفه) تطهیر کند. سِوا (خدمت فارغ از خودخواهی) بهترین سادانا (کوشش روحی) برای زدودن کشش های شریرانه ذهن به سوی تمایلات است.